سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۸

سلام بر روی چو ماهت خانم شایسته ( بانویییییییییییییییییییی کوهستان )

امروز که از خواب بیدار شدم حالم عالی نبود به خاطر یک سری مشکلات که برایم پیش اومده .

یاد کلام شما در اون سفرنامه نوشتاری افتادم که شما یا استاد گفتی ؛ اتفاقا حالمان خودبخود بد میشود ولی خودبخود ، خوب نمیشود

رفتم از اول سفرنامه نگاه کردم

به یک باره همینکه داشتم یکی یکی فیلمها را میدیدم خدای درونم گفت ؛ توایمان نداری ؟ از این سخن تکان خوردم .

مگر نمیگویی تمام آسمانها وزمین در دست آن جان جانان است مگر نمی بینی ؟ یا ندیده ای که خدا چطور کارها را انجام میدهد ؟

آرام شدم حالم خوب شد از پژمردگی واقعی به سرزندگی آمدم

گفتم خدایا شکرت به یاد شعر مولانا افتادم

گر بود اندیشه ات گل ، گلشنی ور بود خاری تو ، هیمه گلخنی

آری مگر ایمان نداری که خداوند چطور کارها را انجام میدهد . این مشکل را مثل سایر مشکلاتت که ، خدا به زیباترین وجه حلشان کرد ، بسپار به خودش . درست میشود

این لحظه بود که از خدای خودم تشکر کزدم .گفتم یادمه عزیز ؛ آره ، وقتی خدا دست به کار میشود کارها ومشکلات به زیباترین روش حل میشود .

بلاخره رفتم تا اون فایلی که میخواستید از پارک خارج شوید وشما پیشنهاد دادید به اااااااستاد که برو سایتش نگاه کن و وقتی استاد نگاه میکنه دو روز میتونه رزرو کنه .

خانم شایسته : وقتی استاد سپاسگزاری میکند وهدایتی را می بیند چقققققققققققققققققققققققدر چهره اش عوض میشود حسی وبویی ویادی در چهره شما واستاد پیدا میشه که قابل وصف نیست

وبعد از یک باران زیبا وبو وعطر بهاری ؛ به اون آهووووووووووووووووووووو برمیخوری . بعد همش داد میزنی وای خدای من ؛ بچه ها نگاه کنید ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

این بچه ها نگاه کنید را طوری بیان کردی که انگار تمام مردم جهان ، پیش شما هستند ومیخواهی به اونها این حس وحال واین فرکانس را منتقل کنی که ای همگان ؛ ای همه مردم جهان ؛ بیایید اینجا این لحظه را نگاه کنید .

خدا شاهده ؛ بعضی موقع ها توی این سفرنامه ، من حس وحالی را از شما واستاد درک میکنم که انگار دارید به تمام جهان با اون صدای نازت ؛ بزرگترین فریادها ونعره ها را میزنید که انگار میگویی :

اااااییییییییییییی همه جهان وآفرینش ؛ ای همه آدمها ؛ من دستور میدهم سکووووووووووووووووووووووت . وبیایید این صحنه را ببینید .

وای وای چقدر زیباست اگر هزار بار نگاه کنی باز هم جای باز کردن وحرف زدن وسخنرانی کردن دارد این سفرنامه . ااااااون آبشار اون رنگین کمان اون بخار آب اون مردم ؛ انگار از یک جنس دیگر بودند این مردم واین حال وهوا و…..

کلامی ندارم که از ایالت متحده ی لرستان ؛ از دیار زاگرس ؛ مهد پرورش عباسمنشها ، از سرزمین آبشارها ؛ از قلعه ی فلک افلاک خرم آباد ؛ از بلندترین قله های ایرانم ؛ روانه قلب مهربان شما واستاد کنم که لایق تشکر از شما واستاد باشد فقط من هم میگویم ؛ خدایا شکرت وسپاس