سفر به دور آمریکا | قسمت ۵۰

سلام استاد عزیزم و خانم شایسته بی نظیرم

این فایل یه نمونه ی کاملی از دفترچه ی راهنمای زندگی کردن رو یاد من داد .

در شروع با تحسین و تقدیر از پختن کیک های خوشمزه و هنرنمایی دوست عزیزمون و خوردن چایی با وصف مزه اش تو لیوانای نیاگارا و نثار عشقی با تمام وجود از طرف مریم خانم عزیز به دوستمون .

آهنگی که رسالت استاد و برنامه هاشون رو به گوش میرسوند و بر دل می نشست .

انجام حرکات زیپ لاین که خودش نشون از توانایی انسان تو خلق تجربه های جدید و کشف استعدادهای وجودی بود و چقدر من عاشق این طور حرکاتم که آدرنالین خونم رو بالا میبره .

خانم عکاسی که با مهربونی و روی گشاده از کسایی که حتی نمیشناختشون عکس گرفت و ترویج صلح و مهربونی و زیبایی و اعتماد به نفس رو داد .

آبشاری که عظمت و شکوه و زیباییش دل هر بیننده ای رو به وجد میاره و نمود قدرت و بزرگی خالقش رو به نمایش میزاره .

سرسبزی و درختای تنومندی که دیدنش سیری ناپذیره و چه درسهایی که تو وجودشون نهفته ست و پدر و پسری که از چهره شون عشق میباره و نشون از صلح و هماهنگی این رابطه ست .

رودخونه جاری و روانی که تو مسیرش در تعامل و هماهنگی با سنگها و سبزه ها خالق زیبایی بی وصف شده .

پروانه ی زیبایی که با بالهای ظریف و نحیفش که نشان از ظرافت و خلاقیت خالقش هست ، روح و روانم را سرمست و مدهوش میکنه .

مسیر زیبای زیر پل با دیوار های سنگی فشرده و جوی آبی که کنارش قرار داره ، یه فضای دو نفره عاشقانه ایجاد میکنه . شکارچی این فضا و لحظه ها یک شخصی با روحیات کاملا لطیف وظریفه که من عاشقشم.

شرکت کوکاکولا که با خلاقیت منحصر به فردش حرف اول رو تو جهان میزنه و ساختمان زیبای اون نشان از فراوانی و باور به خلاق بودنه. باز هم پدر و پسر عزیز و دوست داشتنی که با ذهن خلاقشون ایده ی عکاسی بهم میدند و عکسهای زیبایی رو ثبت میکنند.

اون پسربچه بانمکی که در مقابل مهربونی مقاومتی نداره و راحت کارت تو دستش رو میده به مریم بانوی گلم و مادری که در عین خوشحالی نگران داشتن سه تا بچه کوچیک نیست و نگران اینکه نتونم کنترلشون کنم .

چقد دوست دارم که تو اون کشور بدون اینکه نگران حرف مردم باشی راحت احساست در لحظه رو بروز میدی ، چه اون احساس بگه برقصی ، در آغوش بگیری ، بخندی ، مهربونی کنی ، لبخند بزنی ، بخوری و یا حتی گریه کنی . چقد میتونم خودم باشم بدون هیچ نقابی و چقد میتونم خودم رو کشف کنم و بهتر زندگی کنم .

( با همین آموزه ها یاد گرفتم که شهامت به خرج بدم و اونطوری که دوست دارم زندگی کنم و از مکان فعلیم لذت ببرم تا به وقتش هدایت بشم به مکان بهتر .)

چه تفریح پر هیجان و دل خالی کنی بود انصافاً . حتی دیدنش هم منو به وجد میاره . باریکلا به مایک عزیز که از هر لحظه برای لذت و خوش گذرونی استفاده میکنه .

یه مرد چهار شونه خوش تیپ تمام که زندگیم و دانسته هامو مدیونشم .از ایشون یاد گرفتم تو هر لحظه تمرکزم رو زیباییها و خوشیها باشه .

اون برجها و ساختمونای بلند نجومی که انتهاش معلوم نیست منو دیوونه کرده ، چه اندیشه ای داشتن خدا وکیلی !

چه خیابونای تمیزی ، چه زیبایی چشم نوازی! چه نظم و ترتیبی تو پارک کردن ماشینها دیده میشه ، چقدر طبق قوانین عمل میکنند.

چه آسمون آبی و دلربایی ! به راستی که این سقف بی ستون رو کی میتونسته خلق کنه ؟؟

تابلویی که نشون میده تو هم میتونی پروازی به پهنای پرهای عقاب داشته باشی .

اگه تقیدها و تعصباتت پرهاتو بستند و نمیتونی پرواز کنی ، بدون که تو هم میتونی فرای همه اون باورها شهامت به پرواز در اومدن داشته باشی و اوج بگیری و بالاتر از همه ی محدودیتها فقط نظاره گر باشی. یادت باشه تو اومدی که اوج بگیری و برسی به نوک قله !

سرسبزی ها و زیباییها پایان ناپذیر و سیری ناپذیره ! یادم باشه که حرفها و نشانه ها برای گفتن دارند ، پس فقط باید چشم دل شست که نادیدنیها نمایان بشه .

اینقدر واضح تغییراتم رو که حاصل دنبال کردن همین سری فایلهاست میبینم که هیجانم هر روز بیشتر و بیشتر میشه .

الان خیلی راحت زیباییها ، خصوصیات رفتاری افراد، چهره شون ، هنرشون و خلایقتها و تواناییهاشون رو تحسین میکنم و به راحتی احساسم رو بروز میدم و عشق نثار میکنم .

شما دو عزیز الگوی بی نظیری از تحسین و تمجید کردن و خیلی چیزهای دیگه هستید .

خدا شما رو برامون حفظ کنه .

به اندازه بی نهایتی و بی انتهایی الله یکتا از شما سپاس گزارم .

درودتان باد.?????