سفر به دور آمریکا | قسمت ۵۳

سلام دوست گرامی، کامنت شما من رو یاد خودم قبل از برنامه سفر به دور آمریکا انداخت. من یک عالمه عکس از خواسته هام آماده کردم و اونها رو تجسم میکردم و دنبال راهی برای رسیدن بهشون بودم. از فایلهای استاد و منطق سازی براشون استفاده میکردم. خلاصه هر چی آگاهی داشتم رو به کار گرفتم تا بتونم آنچه که میخوام رو در زندگیم بدست بیارم. دلیل تمامی اون خواسته هایی که تصاویرشون رو در یک فولدر گذاشته بودم و به زیبایی هاشون توجه میکردم «تضادهایی بود که تو زندگیم بهشون برخورده بودم» و «زیبایی هایی بود که در جهان دیده بودم اما در زندگی من نبود و من میخواستمشون» خیلی از اون خواسته ها، واقعا ۹۹.۹۹ درصدشون در فایلهای سفرنامه دارم میبینم که استاد و مریم عزیز و مایک مهربان دارن و مردم آمریکا به صورت واقعی دارن تجربه میکنن. از احساس خوبی که در هر لحظه دارن و نگاه زیباشون و هماهنگی ای که با درون خودشون ایجاد کردن تا در ادامه این روند روابط عالی تا آزادی و در صلح بودن افراد، از ایونت های موسیقی تا رستوران های عالی. از دیدن ساز های فوق العاده تا ماشین های عالی، از نظم و مکان های سرسبز تا خیلی چیزهای دیگه. واقعا خیلی چیزهای دیگه. کامنت تو دقیقا این موضوع رو توی ذهنم روشن کرد که دلیل هدایت ما به این مکان همون تضادهایی هست که هممون به نوعی بهشون برخورد کردیم و «تصمیمی» که گرفتیم که شرایط رو «تغییر» بدیم و به خواسته هامون توجه کنیم و راهی برای رسیدن به اونها ایجاد کنیم. دلیل حضور من در سفرنامه همینه. حتما دلیل حضور شما در سفرنامه هم همینه. خواسته هایی که از خدای خودمون در قلبمون خواستیم و ناامید نشدیم و گفتیم حتما یک راهی داره و اون داره از طریق دستانش مسیر رو بهمون نشون میده و باورها رو در ما ایجاد میکنه. باید بتونیم در این مسیر ذهنمون رو کنترل کنیم. باید بتونیم. سپاسگزارم به خاطر کامنت فوق العادت.

نکته مثبت کامنتت سپاسگزار و قدردان بودنت و همچنین این عشقی هست که نسبت به ایجاد کردن روابط خوب با خانواده خودت داری، امیدوارم بهترین روابط رو در زندگیت ایجاد کنی و به همه خواسته هات برسی.

سپاسگزارم.

این کامنت یکی از عالی ترین کامنت هایی هست که توی وبسایت خوندم، خیلی عالی اتفاقات خوبت رو نوشتی دوست عزیزم. منم دیروز وقتی فایل سفر به دور آمریکا رو باز کردم و با دقت دیدم از خونه زدم بیرون تا به نشانه ای که دریافت کردم عمل کنم، در راه یک عالمه درختان زیبا و گل های زیبا دادم، از گل های بنفش و سفید و آبی کلی عکس گرفتم و چمن زار کنار خیابون و فلکه پر از گل شهرمون نشستم. تمرین های ذهنی و تجسمیم رو انجام دادم و با احساس خیلی خوب به سمت گل های جدیدی که به تازگی بهشون هدایت شدم رفتم. باور نکردنی بود، یک پروانه خیلی خوشکل روی گل نشسته بود و که خواسته من این بود بتونم از پروانه ای که روی گل نشسته عکس بگیرم و گفتم این همونه، باید شکارش کنم و مطمئنم طبق خواسته ای که دارم از روی گل بلند نمیشه و بلند نشد (هوورا) و عکس خیلی خیلی زیبا ازش گرفتم. باور نکردنی بود که عالمه پروانه کاملا سفید سر و کلشون پیدا شد و دور من داشتن میچرخیدن، به خدا زبونم بند اومده بود احساس میکردم خدا داره نوازشم میکنه، آخه چرا باید این پروانه در این مکان بزرگ فقط بیان و دور من شروع به پرواز کنن و دور من بچرخن، خیلی لذت بردم و عکس گرفتم حتی توی مسیرم یک کرم ابریشم سبز رنگ دیدم که داشت خودش رو میروسند به یک مکانی که پیله بزنه، چاق و توپول شده بود و معلوم بود وقته پیله تنیدنشه، توی فلکه ترین آگهی تبلیغاتیم رو به شکل جدیدی انجام دادم و یک عالمه از زیبایی های فلکه از درخت های بلندش تا گل های صورتیش تا مردمان فوق العاده ای که برای لذت بردن یا برای رفتن به مقصدشون رد میشدم لذت بردم و آره تمرین فراوانیم رو هم انجام دادم شاید بالای ۱۰۰ تا ماشین رو شمردم که هر کدومشون ۵۰۰ میلیون تومان قیمتشون هست و به خودم میگفتم ببین فراوانی در جهان موجوده و همین کار باعث میشد که احساسم بهتر بشه چون یکی از مهمترین دلایل احساس نگرانی و بد شخص من باور کمبوده و وقتی این تمرین رو انجام میدم احساسم خیلی خوب میشه و همینش رو خیلی دوست دارم، بعد از فلکه تصمیم گرفتم از یک پیاده رویی شروع به حرکت کردن کنم و به سبک مریم جان تبلتم رو دستم گرفتم و شروع به عکس برداری و فیلم برداری کردم و جالبه کلی ماشین های حرفه ای هم تو تصاویرم گرفتم و بعدش به ورزشگاه شهرمون رسیدم و دیدم که عجب ساخت و سازی راه انداختن، باور نکردنی بود یک ساختمون بقل ساختمون اصلی داشتن میساختن که خیلی بزرگ بود و حتی زمین چمن کوچیک رو هم کامل تغییر شکل داده بودن و یک زمین فوتبال خیابانی درش درست کرده بودن با فنس های خیلی خوشکل و کنارشم داشتن یک زمین دیگه ای درست میکردن که نمیدونم قراره چی باشه، اینها دوباره برای من نشونه ای بود که هر روز جهان داره ثروتمند تر میشه و هر روز داره فرصت ها و مکان های ورزشی و ابزار شادی و نشاط بیشتر و بیشتر میشه، اونجا بطری آبم تموم شده بود و یکی از دستان خدا دقیقا همزمان که من خواستم واضح شد (در زمان و مکان مناسب) با یک فلاسک آب از کنارم رد شد و ازش درخواست کردم و در بطریم آب خیلی سرد و گوارا و شیرین ریخت و بعدش با ادامه دادن مسیر به یک پارک فوق العاده زیبا و ساختمون سمینار شهر هدایت شدم که دقیقا هم اساس با تمرین تجسمم بود و خودم شگفت زده شده بودم و اونجا هم دیدم که شهرداری و مسئولین وظیفه شناس و فوق العادش دارن با ماشین های فوق حرفه ایشون چمن های پارک رو میزنن و گفتم ببین تو سفرنامه کلی به چمن های کوتاه آمریکا و نظمشون توجه کردی و الان در شهر خودت هم داری این نظم ها رو میبینی و حتی باورتون نمیشه در یکی از همین پارک ها من برای اولین بار تصمیم گرفتم به جای رفتن به کتابخونه و .. از سرویس های بهداشتی شهریمون استفاده کنم و به اندازه ای تمیز بود و بوی عطر میداد و مشخص بود تازه تمیز کرده بودن چون بوی گل میداد و همه جا سفید و آبی بود که دوباره هم اساس با کانون توجه ام در سفرنامه بود و در ادامه مسیرم بارها و بارها افرادی رو دیدم که لباس های ارتشی مثل استاد رو پوشیدن و من تا قبل از این اصلا چنین افرادی رو نمیدیدم کفش ها لباس ها و تیشرت ها و شلوار ها و کیف و کوله ها و حتی مانتو ها شال ها!! همه ارتشی بودن! و چقدر خوشکل بودن و این درحالی هست که من اصلا قبلا اینها رو نمیدیدم چون در فرکانسش نبودم و این موضوع در مورد همه ی خواسته های ما صادقه یعنی هر خواسته ای که داریم و نمیبینمش و میگیم نیست چون ما تو فرکانسش نیستیم و اون خواسته وجود داره و به همین دلیلم تو فکر ما اومده، اینها رو مینویسم تا بدونیم که واقعا ما به اساس توجهمون هدایت میشیم پس خیلی خوبه که کانون توجهمون رو همیشه مراقبش باشیم و مثال ها رو برای خودمون تکرار کنیم تا انگیزه بگیریم. خلاصه دیروز خیلی خوش گذشت و ممنونم که با کامنتت به یاد من آوردی که منم اتفاقات خوبم رو و مثالهایی که قانون رو تایید میکنه رو بنویسم.