سفر به دور آمریکا | قسمت ۵۴

🍀سلام به همه دوستای نازنین

اوقات همگی مملو از حس خوب

این فایل نشانه امروز من بود. و چقدر این نشانه ها زیبا و قشنگند. هروقت سوالی دارم و میام سراغ نشانه نه تنها توی فایل بلکه توی متن انتخابی هم جواب سوالمو میگیرم.

باز هم خدا رو سپاس که من به سمت این سایت و استاد هدایت شدم و سپاس از استاد نازنین که این لحظات رو با ما به اشتراک میذارن و سپاس ویژه از مریم جان که وقت میذاره با حوصله فیلم میگیره و ما رو شریک میکنه در این حس و تجربه خوب. و سپاس از انتخاب بی نظیر اهنگ که پر از دوست داشتنه. دوستتون دارم زیاد.

چقدر راه رفتن توی جنگل ، لابه لای درختا به ادم حس خوب میده. و ی دفعه بعد از ی مسیر سایه که نوری نبوده برسی به خورشید اونم لحظه غروبش. مگه داریم از این قشنگتر. حالا اگه هم از اون سایه و درختا و مسیر تو جنگل لذت برده باشی و بعد بیای برسی به این غروب لذت دوچندان میشه.

چقدر رابطه ها زیبا و قشنگن. هر لحظه سرشار از حس خوب. چه بین پدر و پسر، چه بین استاد و مریم جان. هروقت استاد به هر کدوم نگاه میکنه ی لبخند روی لبهاش داره و ی عشق توی چشماش و چقدر این قابل احساسه.

چقدر لذت بردم از اینکه مسیر پیاده روی رو توی تاریکی هم داشتین ادامه میدادین با ی نور کم و صدای جیرجیک و بقیه صداها که گوش نوازه در شب و بعدش رسیدین به نردیکی اون ساختمانها و زیبایی ها.

یادم افتاد به ی خاطره، ی سال تحویل با همسرم رفتیم چک چک در استان یزد. شب بود. ماشین رو پارک کردیم و از مسیر رفتیم بالا. بخشها و اتاقهای پایینی همه تاریک بودن. هیچ نوری دیگه نبود‌‌ . ما بار اول بود که میرفتیم و نمیدونستیم اون بالا چه خبره. همسرم اصرار که بیا پله ها رو بریم بالا ، اما من اینقد از تاریکی وحشت کرده بودم که قبول نمیکردم و میگفتم بیا سریعتر برگردیم. خلاصه که همسرم پیروز شد و چراغ قوه گوشیشو روشن کرد و دست منو گرفت و از پله ها رفتیم بالا. نگم براتون از منظره زیبایی که پیش رومون بود‌. غیر از اون اتشکده و فضتی زیبا با نور سبز و زرد. یک محوطه باز بود که وقتی می ایستادیم دور تا دورمون کوه های بلند بود و اسمان شب که پر از ستاره بود و نسیم ملایمی که می وزید . وای که چقدر زیبا بود. از اونجا به بعد تصمیم گرفتم با ترسهام مقابله کنم و از دل تاریکی ها بزنم بیرون.

استاد و همراهانش هم میتونستن با رسیدن به تاریکی مسیر رو جور دیگه ای ادامه بدن اما همچنان به پیاده روی ادامه دادن و مریم جان چه زیبا گفت که قرار نیست که همیشه فیلمها همه توی نور باشه. گاهی این تضاد خود خود زیبایی هست.

بهترین قسمت این فایل دیدن تصاویر با چشم و بعد دیدن عکسهای استاد با نور بود. گاهی واقعا ما برای بهتر دیدن و زندگی کردن باید از ابزارها بهره ببریم. چرا که نه، وقتی همه چیز زیباتر و لذت بخش تر میشه. و گاهی ما از تاریکی ها فرار میکنیم و میریم سمت نور ، در حالی که خود تاریکی زیبایی داره و فقط کافیه ی کم جور دیگه بهش نگاه کنیم مثلا با ی لنز گوشی و دوربین.

چقدر ساختمانها و نور پردازیش زیبا و چشم نواز بود.

برام جالب بود که رستوران هم حتی نور انچنانی نداشت و نور طبیعی محیط بود. و اون غذاهای عالی با ظاهر زیبا و اون پیش خدمت های خوش اخلاق و مودب.

همیشه میگم توی هر کاری میشه بهترین بود و خوش اخلاق بود.

و چه زیبا باز شخصی سر راه شما میاد که ی ایده بهتون میده برای لذت بردن و ی رستوران عالی در نزدیکی.

اوج داستان هم اون دختر کوچولک بود که لا به لای فواره ها چرخ فلک میزد. چقدر حس ازادی عملش رو دوست داشتم و مادرش که به دنبالش میرفت. اگر من بودم شاید به پسرم اجازه نمیدادم بره توی اب و بخواد چرخ فلک بزنه.

توی فایلها به رابطه بزرگترها با بچه ها دقت میکنم و به خودم قول میدم که بذارم پسرم ازادانه تر همه چیز رو تجربه کنه و لذت ببره از رهایی.

و متن اوای عزیز رو که خوندم دیدم وای دقیقا منم دیشب بعد از خوندن کامنت بچه ها در جلسه پنجم از قدم دوم ، با خودم گفتم چقدر با اب و تاب نکات مثبت رو میگن. بعضی چیزها واقعا معمولیه. و دیدم که اوا هم در همین رابطه نوشته و به خودم گفتم این فایل رو زیباتر از همیشه ببین و بنویس از زیبایی هاش، تا ذهنت عادت کنه به زیبایی