سفر به دور آمریکا | قسمت ۵۶ - صفحه 30 (به ترتیب امتیاز)

درود برشما عزیزای دل

خانواده صمیمی عباسمنش و گروه تحقیقاتی و استاد عزیزو خانم شایسته.

واااای چقدر لذت بخش بود. چه تدوینی چه موزیکی چه جلوه ای داده بود به فیلم. فیلمی که با عشق گرفته شده بود تا عشق رو نشون بده.

واقعا نمیدونم همه چیز به این زیبایی بود یا توی تدوین قسمتهایی اش سانسور شده؟! انقدر که همه چیز مرتب و عالی به نظر میرسید. من چشمهام عادت کرده به اینکه گل رو با خارش ببینه. خودم از بچگی خیلی همه چیز رو ساده میدیدم دقیقا قبل اینکه بیام سر این فایل قبل اینکه برم سروقت نشانه امروز دلم خواست بهم آگاهی برسه. یکم اشفتگیهای ذهنم رو سرو سامون بدم. الان صبح خیلی زود و من تازه بیدارشدم. هیچ جای فیلم نشانه از صدای ونگ بچه دیده و شنیده نمیشد. دادو هوار بدو بدو از من بخر نبود. هیچکس جلو دوربین قیافه نگرفت که چرا داری ازم فیلم میگیری. من شوک شدم. اینجا بالاشهر امریکاست؟! مردمش قشر خاصی اند؟!

من تو تهران و کرج همیشه عاشق خرید کردن و عرفه دیدن بودم. دست فروشها و چیزهایی که عرضه میکردن رو تماشا کنم یا بخرم جزو تفریحاتم بوده و از این کار لذت میبردم. حتی اگر پول نداشتم میرفتم دیدنی. اما اینجا همه چیز خیلی ایده عال بود نمیدونم چی داشت.

من لذت بردم. از دیدن اون چهره ها و اون ادمها. یعنی اگر واقعا توی اون فضا بودم چه احساسی داشتم؟! احساس غریبی یا قریبی؟!

احساس میکردم که من کجا و اینا کجا؟! یا سلام بچه ها منم اومدم؟!

انگار از سوراخ در به یه دنیای دیگه نگاه کردم. من حتی تجریش بازارش که میرم با اینکه اونجا جنسهایی میبینی که هیچ جا نیست، بسته بندی میبینی که هیچ جانیست، ابتکار و خلاقیتی میبینی که هیچ جا نیست ولی ازدهام جوریه که اذیت میشی. کف زمین خیس و لغزنده است. سرو صداست. یجا یه تپه آشغال ولی در عین حال اونجا احساس میکنی وااا چقدر اینجا از همه جا بهتره و چه چیزهای خوبی داره و لذت میبری. اما ما کجا و اینها کجا.

چطوری میشه به همچین فرهنگی رسید؟!

من خودم زیاد شنیدم که میگن یه فلانی بود تو فامیل اصلا مثل ما نبود. یه جور دیگه فکر میکرد، مثل خارجیها، اخرشم رفت خارج.

یاد برره افتادم. چقدر یه خارجی اونجا اذیت میشد و احساس درماندگی میکرد.

چه روش خوبی درپیش گرفتید خانم شایسته و استاد عزیز برای اینکه فرهنگ زندگی کردنمون رو کیفیت بدین.

مرسی از شما که با دل و جون، با زبون خوش، با درایت و دریافت اگاهی و با لذت دارید زحمت میکشید و عشق میکنید که با ارتقاء خودتون دیگران رو هم ارتقاء بدین.

خوشحالم از دیدن این نشونه ها که از این تصاویر خوشم اومد جذبش شدم. فهمیدمش. لذت بردم.

باخودم فکر میکنم تاثیر خودتونم بود.

شاید اگر فیلمبردار کسی دیگه ای بود واکنشی نشون میدادن. شاید اگر روز دیگه ای یکی دیگه بره و فیلم بگیره همه چیز انقدر ایده آل نباشه.

اون خانم جنی بستنی فروش که بهتون توصیه شد و هدایت شدید چقدر مثل ماه بود. شبیه شخصیت قهرمان کارتون یه چیز خاصی داشت. چهره معصوم و نگاه مهربون و درایت و هوش و لوندی و نجابت و اصالت و خیلی دوست داشتنی بود. چقدرم ناز بود. بستنی خوردن بچه و رونق کارش. آفرین داشت.

وای خانمه پشت دخل ماساژ میداد اون آقا رو بدون نگرانی و حرف و حدیث و زشته جلو دوربین. حتی اخم نکردن یا حالشون عوض نشد که حالا چرا داری ازمون فیلم میگیرین شاید خوشمون نیاد واس چی فیلم میگیرین و فیلمبرداری ممنوع و مجوز دارین یا نه.

ما دانشجو بودیم باید مجوز میگرفتیم واسه تحقیقاتمون بازم دلچرکین بودن از عکس گرفتنمون.

چی میشد اگر میشد جامعه ما هم به این حد از رشد و تکامل و ارتقاء برسه که تو فیلم دیدیم؟! خدایاشکرت