نوشته‌ی زیبا و تأثیرگذار الهه عزیز -با کمی ویرایش- به عنوان متن انتخابی این قسمت:
این فایل پر از نکات مثبته. پر از زیباییه پر از عشقه پر از شادیه پر از شور و نشاطه پر از آزادیه پر از روابط عالیه. پر از سلامتیه. از اون عکس زیبای استاد عزیزم و مایک دوست داشتنی گرفته تا اون بازی های بچه ها و بزرگترها که چقدر با خودشون در صلح ن با لذت تمام دارن اب بازی میکنن.
چقدر عکس مایک و استاد زیبا بود راحت و ریلکس روی اون چمن های سرسبز و سرحال دراز کشیده بودن و داشتن با خیال راحت با تکنولوژی و موبایل های بسیار زیباشون یه رستوران بسیار خفن و آبشار فوق العاده زیبا رو سرچ میکردن.
خانم شایسته عزیزم چقدر من صدای ارامش بخش و زیبا تون رو که همراه با انرژی مثبته رو دوست دارم وقتی میگی سلام بچه های سفر به دور امریکا منم با عشق میگم سلام عشقم و یه انرژی فوق العاده ای بهم میده و این یعنی حال خوب و خدا روشکرمیکنم بابت شنیدن این صدای ارامش بخش.
چقدر ساختمون این رستوران زیبا بود و با یه نمای بسیار عالی و همه دور میز هاشون و زیر اون آلاچیق منتظر غذاشون بودن و کنار اون سرسبزی و گل ها و درختان سرسبز نشسته بودن و داشتن لذت میبردن. و چقدر صندلی هاشون با تکیه گاه های چوبی زیبا بود و من دوست داشتم.
چقدر شب زیبا بود استاد و مایک رو چمن ها راحت خوابیده بودن و اون چراغ های ساختمون چقدر شب رو زیبا تر کرده بود.
چقدر طراحی و دیزاین این فواره زیبا و فوق العاه بود. تحسین میکنم این طرح زیبا رو که کلی ادم داشتن لذت میبردن و اب بازی میکردن.
چقدر زیبا همه بچه ها با هم در کنار هم با انواع نژاد و فرهنگ ها و ملیت های متفاوت داشتن بازی میکردن و حتی ادم های بزرگتر با انواع پوشش کنار هم بودن و چقدر زیبا در این کشور همه دارن به هم احترام میزارن به پوشش هم به فرهنگ به اعتقادات همدیگه و این رفتارشون رو تحسین میکنم و این یعنی ازادی و با هم در صلح بودن و چقدر این کشور از همه نظر عالیه یه کشور بی نظیره و من دیدگاهم از زمین تا اسمون با دیدن همه ی فایل های زیبای این سفرنامه تغییر کرده. دیدم زیباتر شده و خدا روشکر میکنم بابت این همه تغییر مثبت و هر روز مدارم داره بالاتر میره.
چقدر زیبا بچه ها با حرکات زیبا داشتن آب بازی میکردن.
چقدر ساختمون های کنار این فواره، بزرگ و زیبا بودن و نمای بسیار زیبایی داشتن و این یعنی فراوانی و نعمت و ثروت و هر روز جهان در حال گسترش هست. چقدر این جمله زیبای مریم مهربونم رو دوست داشتم: ” اما جای نگرانی نیست چون قراره با کامنت های شما من بهتر متوجه بشم که ….”
این یعنی به تمام نظرات من و تمام دوستانم داره توجه میکنه و داره با عشق اونا رو میخونه و داره به خودمون و نوشته هامون احترام میزاره و من این رفتار زیبات رو تحسین میکنم و با تمام قلبم میگم عاشقتم.
چقدر پدر و مادرها داشتن از بازی کردن بچه هاشون لذت میبردن این یعنی عشق به همدیگه یعنی رابطه فوق العاده با هم. چقدر اون پسر بچه ی ناز داشت عشق میکرد و لذت میبرد قشنگ سرش رو برده بود زیر آب و داشت ذوق میکرد.
چقدر اون بچه ی کوچولو، باباش با لذت دستش گرفته بود و آب بازی میکرد و هر دوتاشون داشتن کلی ذوق میکردن و چقدر اون اهنگ زیبای بندری که رضا صادقی عزیز خونده بودن و خانم شایسته هم بسیار زیبا انتخاب کرده بودن و بعضی خانم ها هم با پوشش زیبای بندری بودن و این همزمانی تصاویر رو زیباتر کرده بود. چقدر اون دوتا خانم در ابتدای فایل با پوشش های متفاوت کنار هم داشتن راه میرفتن و این یعنی احترام به فرهنگ و اعتقادات هم و چقدر زیبا بود.
و آسمون هم مثل همیشه زیبا بود و رنگ آبی زیبایی داشت و چقدر درختان و گل ها زیبا بودن یه حس نابی داشت آدم رو سر ذوق میاره و لبخند اون خانم با حجاب که داشت با بچه ش اب بازی میکرد زیبا بود. و چقدر این آب زیباست که هر وقت من اب رو میبینم تجلی نور و روشنایی برام.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
«سفربه دور آمریکا، رابطه‌ای به هم‌پیوسته دارد با دوره ۱۲ قدم». من این رابطه را با زبان و کلمات انسانی اینطور توصیف میکنم که:
۱۲ قدم، حکم همان دفترچه‌ی راهنمایی را دارد که در بدو ورودمان به این جهان جسمانی، به ما داده شده تا خودمان، اصل‌مان و آگاهی‌هایی را به خاطر بیاوریم که به پشتوانه‌‌ی آنها وارد این تجربه‌ی جسمانی شده‌ایم. ۱۲ قدم، یک دفترچه‌ی راهنماست از: توانایی‌هایی که داریم، امکانات جهان‌مان و شیوه‌ی ورود به مدار این امکانات و استفاده از آنها. (درست مثل همان دفترچه‌ی راهنمایی که هر وسیله‌ای مثل موبایل، جاروبرقی، یخچال و… به همراهش دارد و به ما نحوه‌ی استفاده از امکانات آن وسیله را توضیح می‌دهد)
و برنامه‌ی سفر به دور آمریکا نیز، در حکم تصاویر (figures) آن دفترچه راهنماست، تا مفهوم و منظورِ توضیحات آن دفترچه برایم‌مان واضح و آشکار شود و قادر شویم به شیوه‌‌ای صحیح و بدون خطا و با لذت، آن امکانات را به خدمت بگیریم.
بعضی‌ها هرگز از این دفترچه خبردار نمی‌شوند،
بعضی‌ها با اینکه دفترچه را می‌بینند، اما آنقدر به شیوه‌های قبلی چسبیده‌اند و آنقدر از انجام کارها به شیوه‌ی جدید می‌ترسند که، هرگز آن دفترچه را نمی‌خوانند. در نتیجه بهره‌ای بسیار سطحی از آنهمه امکاناتی میبرند که آن وسیله می‌توانست در اختیارشان قرار دهد.
اما بعضی‌ها خوره‌ی جستجو، امتحان شیوه‌های جدید و یافتن امکانات بیشتری هستند- که ممکن است آن وسیله داشته باشد- در نتیجه زیر و بَمِ آن دفترچه را مو به مو و خط به خط می‌خوانند و تمام امکانات آن وسیله را به خدمت خود درمی‌آورند. جهان پاداش‌ها و امکاناتش را برای این گروه ارزانی می‌دارد.
به شخصه تلاش میکنم، خوره‌ی جستجو در ۱۲ قدم و آگاهی‌های خالص و نابش باشم. با دوربین سفر به دور آمریکا، تمرینات ستاره‌ی قطبی‌ام را انجام می‌دهم،
به وسیله‌ی درک آگاهی‌ها «چگونه فکر خدا را بخوانیم در قرآن»، آگاهانه تلاش میکنم به وسیله‌ی «صدق بالحسنی»، به مدارهای بالاتری هدایت شوم تا، طبق وعده‌ی «فسنیسره للیسری» خداوند، آسان بشوم برای آسانی‌ها. تا ثروت، برکت، سلامتی و عشق مشتاق بشوند برای همراهی با من و به دنبال من آمدن.
بنابراین به همه دوستانم که هنوز نمی‌دانند از کجا و چگونه وارد مسیری شوند که، امکانات جهان را به خدمت‌شان در می‌آورد، به نظر من، قدم اول دوره ۱۲ قدم، بهترین شروع است.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۵۹169MB11 دقیقه
بنام خدای مهربان
چقدر خوب که همون جایی که تصمیم میگیرین برین برای غذا،تو مپ جایی رو پیدا میکنید که هم تقریبا 5ستارست هم خیلیییی نزدیکه.چون همش فکر میکردم وای اگر من بودم بعد اینمه پیاده روی ،نا نداشتم برای پیاده روی بیشتر از گشنگی??
اگر اشتبا نکنم ، مایک همون موقع که یه سرچ میزنه،نمیتونه رستوران رو پیدا کنه.اما شما خیلیییی راحت یه رستوران خیلی خوب رو پیدا کردین.و باز هم نشانی از مدار راحتی ها و زیبایی های استاد
و تتوی استاد که برام جالبه هنوز پاک نشده!ولی برای مایک پاک شد.نمیدونم شاید اینم واسه اینکه استاد خیلی حال میکنه هم با خودش هم با دیگران
چشم خانم شایسته(بقول بچها،خاله مریم??????)سعی میکنم بخاطر خودمم که شده هر زیبایی میبینم بگن.حتی اگر ازنظر چاخان محترم(جناب ذهن?) پیش پا افتاده باشه.میگم همه رو میگم.تا تمرین کنم و مهارت ریزبینانه بین شدن رو ببرم بالا.چون شماهم از هیچ چیز به راحتی نمیگذرین.چون اگر میگذشتین که فیلم نمیگرفتین.
بنظرم همونطور که نوشتن کمک میکنه ریزبینانه تر شیم،عکس و فیلم گرفتن هم خیلی کمک میکنه.تازه شماهر بار با فیلم گرفتن باورهاتون قوی تر میشه.چون هربار به خودتون یاداوری میکنید که ،ادمها و همه چیز زیباترین وجه خودشون رو به دوربین شما نشون میدهند.و همین دست به دوربین بودن و اماده برای کشف یه زیبایی برای ثبت کردنش باعث میشه ،زیبایی های بیشتر مدامممم خودشونو بهتون نشون بدهند هر لحظه خودتون رو در مدار زیباتری قرار دهید.?واقعا تحسین برانگیزه
من همیشه از افرادی که بیرون از رستوران میشینند تا در فضای ازاد نوش جان کنند،فیض میبرم.خیلی خوشم میاد وقتی میرم رستوران یا کافه،بیرون بشینم.البته اعتراف میکنم گاهی اینکارو نمیکنم چون هزینه سرویس اضافه میگیرند.خب همین یعنی این افرادی که بیرون نشستن حتما وضعشون خوبه و باورهای درست دارند. خداروشکر که اینقدر فراوانی هست.اینهمه ادم هرروز به رستورانها میرند و لذت میبرند و اینهمه ادم از داشتن رستوران سود میکنند.و خب ویویه این رستوران هم خیلی خفنه.رو به اینهمه ادمای شاد.زیر سقف اسمان زلال با ابرهای توپ توپیه خوشگل و موسیقی خنده بچه ها و شادی همه.موسیقی رنگارنگ از صداهای مختلف پیر و جوان و همه اقلیمها.
حتی اگر ادم فقط بشینه اینهمه شادی رو ببینه،توپ انرژی میشه.غذایی که ادم تو این فضا بخوره،سالمترین غذای جهانه چون بهترین انرژی ها رو کسب کرده.
درخت ها و حتی زمین،با کیفیتتر میشه.روز به روز بیشتر??
من واقعا این افراد رو تحسین میکنم .بخصوص خانواده بچه هایی که ازادانه و کاملا رها هر بازی که میخواند با اب میکنند.اخه خودم که بچه بودم خیلی بهم میگفتند،به اب فواره دست نزن.ابش کثیفه .اما این بچه ها یا حتی مامان باباهاشون،هر بازی که بخوان میکنند و اتفاقا خیلی هم سالمند.حتی اون پسربچه با دهان باز زیر اب وایستاده و لذت میبره.
بچه ها رو اب کف زمین غلط میزنند و ذوق میکنند و منتظر نمیشند که یکی ببرتشون به دریا تا اونجا شادی کنند.
وای این اهنگه چقدر متنش قشنگه.میگه:خوشبختی یعنی یه لبخند طولانی.اسم این احساسو عشق میذارم.خدایاشکر?
بچه ها مثه اب میپرن بالا و پایین?
واییی خدایااا.چقدر لذت بخشه.میدوئند.ازین ور به اون ور.با فراغ بالی.با احساس رهایی.هیچ کدوم از نجواها هم نمیاد سراغشون که الان همه نگات میکنند و زشته و ازین حرفا
واقعا ایده ی جذابیه.خدایاشکر.باران.از نوع فواره ایش?
بااینکه هوا گرمه ولی اون زیر بعضیا سردشون شده.
ایده ی خیلی جذابیه.در عین حال که اب اصراف نمیشه،مدام در جریانه.هم مایه ی زیبایی شده هم مایه ی طراوت.هم شادی هم خنکی هوا در روزهای گرم.و کاملا این ایده که تکنولوژی، زیبایی طبیعت رو از بین میبره رو نقض میکنه.واقعا خدا همه چیو مسخر انسان کرده.حتی دمای هوا رو .و انسان با تکیه بر خدا، هوای دلخواهشو،درکمال زیبایی و لذتبخش بودن،ایجاد میکنه.
واقعا برام جذابه خانومی که سرتاپا سیاه پوشیده،همونقدر میتونه راحت لذت ببره از زیبایی ها که یه پسربچه با مایو. من اصلا متوجه هیچ نگاه سنگینی از سوی بقیه به خانم محجبه نشدم.بنظرم اطرافیان حداقل سعی میکنند که احترام بذارند و به دید بی فرهنگی یا ناهنجاری نگاه نکنند.
من اولش فکر کردم اون بچه ی نوپا رو مادرش همراهیش میکرد.ولی دیدم باباشه.و خیلی خوشم اومد که اینقدر زیبا عشقش رو با عمل نشون میده.با صبوری و لذت، فرزندشو همراهی میکنه. بچه ای که پاهاش اونقدررر کوچولو و ظریفه که کج و کوله میذاره و هنوز قدرت نداره درست به زمین بذاره .یاد خودم افتادم. من تو همه چیز اینطوری ام.اینقدر ضعیف و نوپا. ولی خدای مهربان و عاشقم، صبورانه ،با هر قدمم همراهیم میکنه و تازه دستامو میگیره که نیوفتم.بااینکه حتی بلد نیستم راه برم.ولی خدا 100%کارهارو برام میکنه .
اون خانومی که هماهنگ با اب دستاشو بالاو پایین میاره
اون خانومی که چنان خنده بر لبش بود که کاملا شادیشو حس کردم
بچه هایی که سعی میکردند ازروی فواره های کوتاه بپرند
اون یه تیکه کوتاهی که صدای اهنگ نبود،چقدر صدای شادی های اون بچه و صدای اب و صدای همه چی دلنشین بود
خداجونم صدهاهزاران مرتبه شکرت