سفر به دور آمریکا | قسمت ۵۹ - صفحه 7

بنام خدای مهربان

چقدر خوب که همون جایی که تصمیم میگیرین برین برای غذا،تو مپ جایی رو پیدا میکنید که هم تقریبا 5ستارست هم خیلیییی نزدیکه.چون همش فکر میکردم وای اگر من بودم بعد اینمه پیاده روی ،نا نداشتم برای پیاده روی بیشتر از گشنگی??

اگر اشتبا نکنم ، مایک همون موقع که یه سرچ میزنه،نمیتونه رستوران رو پیدا کنه.اما شما خیلیییی راحت یه رستوران خیلی خوب رو پیدا کردین.و باز هم نشانی از مدار راحتی ها و زیبایی های استاد

و تتوی استاد که برام جالبه هنوز پاک نشده!ولی برای مایک پاک شد.نمیدونم شاید اینم واسه اینکه استاد خیلی حال میکنه هم با خودش هم با دیگران

چشم خانم شایسته(بقول بچها،خاله مریم??????)سعی میکنم بخاطر خودمم که شده هر زیبایی میبینم بگن.حتی اگر ازنظر چاخان محترم(جناب ذهن?) پیش پا افتاده باشه.میگم همه رو میگم.تا تمرین کنم و مهارت ریزبینانه بین شدن رو ببرم بالا.چون شماهم از هیچ چیز به راحتی نمیگذرین.چون اگر میگذشتین که فیلم نمیگرفتین.

بنظرم همونطور که نوشتن کمک میکنه ریزبینانه تر شیم،عکس و فیلم گرفتن هم خیلی کمک میکنه.تازه شماهر بار با فیلم گرفتن باورهاتون قوی تر میشه.چون هربار به خودتون یاداوری میکنید که ،ادمها و همه چیز زیباترین وجه خودشون رو به دوربین شما نشون میدهند.و همین دست به دوربین بودن و اماده برای کشف یه زیبایی برای ثبت کردنش باعث میشه ،زیبایی های بیشتر مدامممم خودشونو بهتون نشون بدهند هر لحظه خودتون رو در مدار زیباتری قرار دهید.?واقعا تحسین برانگیزه

من همیشه از افرادی که بیرون از رستوران میشینند تا در فضای ازاد نوش جان کنند،فیض میبرم.خیلی خوشم میاد وقتی میرم رستوران یا کافه،بیرون بشینم.البته اعتراف میکنم گاهی اینکارو نمیکنم چون هزینه سرویس اضافه میگیرند.خب همین یعنی این افرادی که بیرون نشستن حتما وضعشون خوبه و باورهای درست دارند. خداروشکر که اینقدر فراوانی هست.اینهمه ادم هرروز به رستورانها میرند و لذت میبرند و اینهمه ادم از داشتن رستوران سود میکنند.و خب ویویه این رستوران هم خیلی خفنه.رو به اینهمه ادمای شاد.زیر سقف اسمان زلال با ابرهای توپ توپیه خوشگل و موسیقی خنده بچه ها و شادی همه.موسیقی رنگارنگ از صداهای مختلف پیر و جوان و همه اقلیمها.

حتی اگر ادم فقط بشینه اینهمه شادی رو ببینه،توپ انرژی میشه.غذایی که ادم تو این فضا بخوره،سالمترین غذای جهانه چون بهترین انرژی ها رو کسب کرده.

درخت ها و حتی زمین،با کیفیتتر میشه.روز به روز بیشتر??

من واقعا این افراد رو تحسین میکنم .بخصوص خانواده بچه هایی که ازادانه و کاملا رها هر بازی که میخواند با اب میکنند.اخه خودم که بچه بودم خیلی بهم میگفتند،به اب فواره دست نزن.ابش کثیفه .اما این بچه ها یا حتی مامان باباهاشون،هر بازی که بخوان میکنند و اتفاقا خیلی هم سالمند.حتی اون پسربچه با دهان باز زیر اب وایستاده و لذت میبره.

بچه ها رو اب کف زمین غلط میزنند و ذوق میکنند و منتظر نمیشند که یکی ببرتشون به دریا تا اونجا شادی کنند.

وای این اهنگه چقدر متنش قشنگه.میگه:خوشبختی یعنی یه لبخند طولانی.اسم این احساسو عشق میذارم.خدایاشکر?

بچه ها مثه اب میپرن بالا و پایین?

واییی خدایااا.چقدر لذت بخشه.میدوئند.ازین ور به اون ور.با فراغ بالی.با احساس رهایی.هیچ کدوم از نجواها هم نمیاد سراغشون که الان همه نگات میکنند و زشته و ازین حرفا

واقعا ایده ی جذابیه.خدایاشکر.باران.از نوع فواره ایش?

بااینکه هوا گرمه ولی اون زیر بعضیا سردشون شده.

ایده ی خیلی جذابیه.در عین حال که اب اصراف نمیشه،مدام در جریانه.هم مایه ی زیبایی شده هم مایه ی طراوت.هم شادی هم خنکی هوا در روزهای گرم.و کاملا این ایده که تکنولوژی، زیبایی طبیعت رو از بین میبره رو نقض میکنه.واقعا خدا همه چیو مسخر انسان کرده.حتی دمای هوا رو .و انسان با تکیه بر خدا، هوای دلخواهشو،درکمال زیبایی و لذتبخش بودن،ایجاد میکنه.

واقعا برام جذابه خانومی که سرتاپا سیاه پوشیده،همونقدر میتونه راحت لذت ببره از زیبایی ها که یه پسربچه با مایو. من اصلا متوجه هیچ نگاه سنگینی از سوی بقیه به خانم محجبه نشدم.بنظرم اطرافیان حداقل سعی میکنند که احترام بذارند و به دید بی فرهنگی یا ناهنجاری نگاه نکنند.

من اولش فکر کردم اون بچه ی نوپا رو مادرش همراهیش میکرد.ولی دیدم باباشه.و خیلی خوشم اومد که اینقدر زیبا عشقش رو با عمل نشون میده.با صبوری و لذت، فرزندشو همراهی میکنه. بچه ای که پاهاش اونقدررر کوچولو و ظریفه که کج و کوله میذاره و هنوز قدرت نداره درست به زمین بذاره .یاد خودم افتادم. من تو همه چیز اینطوری ام.اینقدر ضعیف و نوپا. ولی خدای مهربان و عاشقم، صبورانه ،با هر قدمم همراهیم میکنه و تازه دستامو میگیره که نیوفتم.بااینکه حتی بلد نیستم راه برم.ولی خدا 100%کارهارو برام میکنه .

اون خانومی که هماهنگ با اب دستاشو بالاو پایین میاره

اون خانومی که چنان خنده بر لبش بود که کاملا شادیشو حس کردم

بچه هایی که سعی میکردند ازروی فواره های کوتاه بپرند

اون یه تیکه کوتاهی که صدای اهنگ نبود،چقدر صدای شادی های اون بچه و صدای اب و صدای همه چی دلنشین بود

خداجونم صدهاهزاران مرتبه شکرت