دیدگاه زیبا و تأثیرگذار الهام عزیز -با کمی ویرایش- به عنوان متن انتخابی این قسمت:
استاد عزیزم یعنی وقتی جمله ی”منو پیدا کردی “رو خطاب به مریم جانمان گفتین، عشق کردم از عشق بین شما که چقد خداییه و پر از صلحه…غش کردم از خنده..از این همه عشق و محبت اونقد پر از اشتیاق و شوق شدم از این همه صلحی که با خودتون دارین و این حس مرا بران داشت که دقت و توجه بیشتری کنم به این جنبه از سفرمون و برای درک این اگاهی ها برای نکته کشیدن از این همه درس ها از خداوندم یاری بطلبم.
استاد عزیزم چقدر راحت و رها چقدر سبک بال و آزاد دراز کشیده بودن و از هر لحظه بادی که میوزید از هر لحظه درختان زیبایی که تکون میخورد و تسبیح میکرد خداوندشو لذت میبردن. چقدر رها و سبک، اونجور رهایی که فقط وصله به منبع…وصله به خدا. این خود خود خود عبادته و چقدر با لذت بردنشون با این ارامششون سپاسگزاری میکنن از فرمانروا. البته که سپاسگزاری بهترین فرکانس و نزدیکترین فرکانس به خداوندمان است.
با تحسینشون، خداوند رو مشتاق تر میکنن که زیبایی های بیشتری بهشون بده و هدایتشون کنه به بهترین های جهان. عاشق تحسین کردن های استادم هستم.
مریم نازنینم وقتی دوربین رو روبه آسمان گرفتی و اون صحنه ی فوق العاده رو شاهد بودم نمیدانی چه حالی شدم. قلبمو پرواز دادی به اوج اسمون ها. واقعا بعضی وقتا سخته با کلمات بتونی حستو بیان کنی. آخه من عاشق اسمونم، عاشق خورشید عاشق نور الله، چقدر صحنه ی بی نظیری بود: کل جهان….مه و خورشید و فلک در کارند که وقتی دوربین را به کار میندازی و در دست میگیری, همشون به صورت هدایتی به سمت دوربین تو جذب بشن و حتی خودنمایی کنن از این همه زیبایی های خداوند و این همه فراوانی.
مریم عزیزم اونقد که با خودت درصلحی اونقد که تمرکزت بروی تمام زیبایی هاست اونقد که حتی یک زیبایی هم از جلوی چشمان زیبایت رد نمیشه و پنهان نمیمونه و این کار جهانه، این کار خداونده، این کار قانونه…که هر کسی هم که به سمتت جذب میشه، درونش پر از صلح با خوده…پر از اعتماد بنفس پر از عزت نفس پر از شادی پر از رهایی و لذت است.
و قانون یعنی زندگی کردن با جهانی که همش مسخر توست و اگر بگویی باش پس میشود..
من از این بچه ها خیلی درس ها گرفتم. درس گرفتم که حتی اگه روزی تمرکزم ناخوداگاه رفت روی ناخواستم، بیام باز تمرین کنم، باز به خودم انگیزه بدم، بازم تکرار کنم، بازم تلاش کنم و واسه این تلاش کردن خودمو تشویق کنم مثل این بچه ها.
یاد گرفتم که قدم اولو بردارم و نترسم و جسور باشم که خداوند به شجاعان پاداش میدهد و جهان منتظر همین یه قدمه و بقیه شو برحسب تمرکزات من و کانون توجه ام خودش انجام میده کارشو….و خداوند هدایتشو فوران میکنه به سمتم اونوقت. استادعزیزم راست میگن که:
این انگیزه ها، این زیبایی ها، این عشق ها که به همدیگه نثار میکنیم، این اموزه های فوق العاده ی استادم واسه زندگی بهتر، این فراوانی ها، این همه اگاهی های دوستانم، سنگ رو اب میکنه و تبدیل به الماس میکنه، چه برسه به باورهای محدود کننده ی ماهایی که تلاشامون هر روز برای بهتر شدنه.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۶۰175MB11 دقیقه
سلام استاد عزیزم
سلام مریم جانم
خدای من سپاسگزارم که اینجا هستم که می نویسم.
نمی تونم از تابش زیبای آفتاب رو درخت ها و ساختمون ها با رنگی که با ابرهای تیره و آسمون داده بود نگم. چقدر دیدن این زیبایی ها حالم رو خوب میکنه. واقعا چقدر قشنگه که فهمیدم با تمام وجودم فهمیدم و لمسش می کنم تو زندگیم که با این تمرکزم انگار هر لحظه در نمازم. هر لحظه در لحظه حالم و خداوند رو بیشتر حس می کنم. در قلبم و در ذهنم . چقدر ساده قبلا از کنار این همه زیبایی می گذشتم.
اما برسیم به زیبایی عشق و احترام همیشگی بین شما عزیزای دل من. چقدر چقدر چقدر تحسین برانگیز و زیباست آخه. اینکه مریم جان هم این بار همون غذایی که استاد خورده بودن رو سفارش داد نشون داد که خیلی خیلی خیلی اون غذا خوشمزستا. واقعا هم که چه رنگ و دیزاین جذابی داشت. با خودم فکر می کنم این همه رستوران تو سراسر دنیا هست که هیچ دوتایی طعم غذاشون مثل هم نیست اینکه چقدر ایده فقط تو ساخت ی غذایی از مرغه بازم فراوانی رو نشون بده و اینکه این رستوران هم همش همین طوری شلوغه هم نشونه فراوانی مشتری و ثروته و هم کیفیت بالاش. واقعا باید تحسین کرد تمام دست اندرکارانشو.
بعد اون غذای لذیذ هم ریلکس کردن رو چمن ها و تو اون آفتاب نااااااز واقعا می چسبه. خدارو شکر برای این همه آزادی.
و اما رقص اون بچه ها …. قبل اینکه استاد نظرشون رو بگن من همش به این فکر می کردم که عشق به رقص با این بچه ها چی میکنه! اون قدر غرقن تو کارشون که پشت هم حرکات جدید به ذهنشون میرسه و اینقدر سریع بدنشون هم اون رو اجرایی میکنه اصلا چه بدن منعطفی دارند و چقدر تلاش کردن تا به همچین بدنی رسیدن. چقدر تک تکشون تو اون لحظه ها که می رقصیدن یا تماشا می کردن فقط تو همون جا بودن. از اشتیاقشون میشد فهمید که به نگاه های دیگرون کاری ندارن و با تمام وجود لذت می برن. و این همون رمز و رازه انجام کاریه که عاشقشی.
مثلا من عاشق کشف جاهای جدیدم.حالا شده ی کوچه جدید تو همین شهری که هستم یا انجام ی کار جدید که قبلا انجامش ندادم. و در تمام اون لحظات ناخودآگاه شادم و کودکانه شادی میکنم و تازگی آگاهم به خدای زیبایم که اون تجربه هارو برام خلق می کنه و بیشتر غرق لذت میشم. خدای من شکرت
مریم جانم ، استادجانم بار دیگه سپاسگزار شما هستم برای همراه کردن ما با خودتون در این سفر.
دوستتون دارم