سفر به دور آمریکا | قسمت ۶۰

بنام خدای مهربان

سعیده جان سلام، الان دقیقا ساعت 4/50 دقیقه صبح هست و من قبل از ساعت 4 بیدار شدم، توی رختخواب خیلی تلاش کردم که دوباره بخوابم ولی توی سرم افکار مختلف رژه میرفتن و نمیتونستم بخوابم، حسم خوب نبود، نجواهای شیطان هر لحضه بیشتر میشدن، عرق سرد بر پیشونیم نشست، هر چقدر تلاش کردم کنترل ذهن انجام بدم نشد، گفتم دیگه فایده ای نداره، خواب از چشمم پرید بزار بلند شم و از اتاق خواب بیام داخل سالن و روی مبل ولو شم. گوشیم رو از شارژ در آوردم و گرفتم دستم ولی هنوز بازش نکردم و چشمام بسته بودن، توی ذهنم نیت کردم که خدایا الان میرم تو سایت و نشانه امروزم رو میبینم و از تو میخوام که منو به یک نشانه ای هدایت کنی که نیاز الانم هست و حالم رو خوب کنه، به سمت نشانم هدایت شدم و این قسمت سفرنامه اومد، توقع این رو نداشتم، توی ذهنم اومدم خدا رو قضاوت کردم و گفتم نکنه خدا هم نیازم رو نمیدونه؟! نجواها اومد که ولش کن ، الان نصف شبی سفرنامه به چه دردت میخوره، نبین و چشماتو ببند بلکه خوابت ببره و حالت بیاد سر جاش! با خودم داشتم کلنجار میرفتم که ببینمش یا نه؟ گفتم مگر استاد اینقدر از توکل و اعتماد به رب حرف نمیزنه، مگر تو عاشق الخیر فی ما وقع نبودی؟ ببینش حتما یک خیری توش هست.

فایل رو باز کردم و همش ذهنم داشت تکرار می‌کرد که این فایل مناسب حال الان تو نیست!

با هر زور و زحمتی بود این فایل رو تا آخرش دیدم و هی با خودم میگفتم پس چرا تموم نمیشه؟!

همش منتظر بودم که توی فایل یک اتفاق جدید بیوفته که جواب خواسته من باشه، منتظر بودم که استاد یک حرفی بزنه و بر خلاف تصور من فایل تمام شد و من موندم و بهت اینکه پس چی شد؟! خدایا این چه جوابی بود که به من دادی؟! این چه نشانه ای بود؟!

گفتم شاید توی کامنتها چیزی هست که باید میدیدم و میخوندمش، دو سه تا کامنت اول رو خوندم و دیدم نه! چیزی که به دردم بخوره نیست.

(سعیده جان الان صدای اذان صبح داره از پنجره میاد و چه لذتی داره نوای الاه اکبر) میخواستم گوشی رو بزارم کنار یهو یه حسی بهم گفت نه، یه چک بکن و کامنتها رو به ترتیب امتیاز ببین نه تاریخ، زدم روش و اولین کامنت با امتیاز 136 اومد بالا، کامنت سعیده جانم بود که شش ماه قبل نوشته بود، در جزیره توحیدی و زیبای کیش و نمیدونی چه حس خوبی در همون لحضه به من دست داد؟! چشمام رو بستم و گفتم خدایا شکرت، ببخشید خدا جان که بازم قضاوتت کردم( الان اشکم سرازیر شد ، اشک شوق و شرمندگی با هم قاطی شده)

تو برام پلن ریخته بودی که منو به کامنت سعیده عزیز برسونی و حالم رو خوب کنی ولی من باز هم نفهمیدم و عجله کردم، خدایا ببخشید که ما انسانها اینقدر عجول و فراموشکاریم، ببخشید که یادمون میره تو حکمت بی انتهای ازلی و ابدی هستی و هیچ چیزی از دید دور نمیمونه و تو به همه اجزای عالم اشراف داری، ببخشششششید.

شروع کردم به خوندن و اینجا بگم که اون موقع که تو خواب و بیداری بودم و هنوز چشمام رو باز نکرده بودم با خودم فکر کردم که برم و فایل شعر پروین در مورد مادر موسی رو گوش بدم، چونکه خیلی دوسش دارم و باهاش حالم خوب میشه و توکل کردن رو به یادم میاره و مفهوم الخیر فی ماوقع رو بهم یادآوری میکنه و لا خوف علیهم ولا یحزنون میشه برام.

همینطور که داشتم از خوندن کامنتت کیف میکردم (مثل همیشه) یهو رسیدم به شعر پروین و این بیت که:

پرده شک را بر انداز از میان

تا ببینی سود کردی یا زیان

اشکم سرازیر شد ، شرمنده خداوند شدم، نشستم زمین و سجده شکر کردم برای این هدایت الهی با این دقت بی‌نظیرش که فقط خودش میتونه پلنها رو با این دقت و صحت بغل هم بچینه!

آره سعیده جان الان حالم کاملا خوب خوب هست و خیلی زیاد شاکر خداوندم برای این هدایت‌های امروز و مطمئن هستم که این هدایت‌ها تا شب ادامه خواهند داشت و یک روز بی‌نظیری رو پیش رو خواهیم داشت.

حالا بهت بگم که من حدودا یک ماه هست که از همون طرق مختلفی که استادهمیشه میگن که افراد چجوری با سایت آشنا میشن، به همون شکل و خیلی هدایتی از طریق کامنت یکی از دوستان که من کامنتهاشون رو دنبال میکنم و برام ایمیلش میاد رسیدم به یکی از کامنتهای توحیدی شما و وقتی که کامنتتون رو میخوندم میدیدم که جنس نوشته هات با خیلیا فرق میکنه و یک نوری متساعد میشه از کلمات و جملاتت! بقدری لذت بردم که رفتم و ساعتها کلی از نوشته هات رو نخوندم، به قول خودت زندگیشون کردم.

هر چه بیشتر میخوندم بیشتر به تفاوت فرنکاس نوشته هات پی می‌بردم و بیشتر عاشق نوشته هات میشدم.

تفریح هر روز من شده خوندن کامنت بچه ها، سعیده، حمید رضا، سارا، و همه بچه هایی که توی بخش کامنت ها فعالن، متآسفانه خودم در این مورد خیلی فعال نیستم و کامنت معمولا نمیزارم.

سعیده جان الان سر صحبتم باز شده و دلم میخواد بنویسم برات.

خدا میدونه چقدر برای موفقیت‌های تو خوشحالم و خدا رو روزی هزاران بار شکر گزارم که تو و نیلا و نیکای زیبا و دوست داشتنی در کنار هم و باعشق زندگی میکنید، هر روز به واسطه پیشرفت‌های تو و بقیه بچه ها مهر تاییدی بر قوانین بدون تغییر الهی میخوره و انگیزه میشه برای بقیه که با جهاد اکبر به سمت خواسته هاشون حرکت کنند.

سعیده جانم، الان کاملا خوبم و حالم برگشت سر جاش، همونجایی که باید باشه.

بهترینها رو برات آرزو میکنم و امیدوارم همواره در کنف حمایت خداوند باشی.

یا حق