سفر به دور آمریکا | قسمت ۶۰ - صفحه 18 (به ترتیب امتیاز)

به نام او که هرچه داریم از اوست:

راستش رو بخواین این سومین باری که دارم این فایل رو نگاه میکنم اما بار اول و دوم چون با خودم در صلح نبودم نوشتنم نمی اومد اما الن انگار ذهنم از همه چیز خالی شده و تو آرامش کامل فقط دارم رو این فایل متمرکز میشم و اما احساس من از این قسمت:

باز هم پنجره ی دل من رو دستی از دستان خدا به روی زیباییها باز میکنه آرام و بی صدا و منو با خودش وارد هیاهوی قشنگ مسیری میکنه که هیچ حایلی براش وجود نداره هیچ مرز محدود کننده ای نداره و از همه طرف آزاد و رهاست و چشمان من از این فرصت بدست آمده سرخوش و مست به گشت و گذار می پردازه و حرکت دورانی خودش رو شروع میکنه. ی دفه یاد بازی بچه ها می افتم که ی وقتایی دور خوردشون می چرخن و می چرخن و می چرخن اونقدر که سرشون گیج میره و میخورن زمین اما بازم بلند میشن و می چرخن و میچرخن و میچرخن چون از اینکار لذت میبرن. اینجا هم چرخیدن جسم و روح من شروع شده چرخشی پر از نور و روشنایی و سرسبزی و آزادی و فراوانی و ثروت و عشق. انگار که همه ی اینا تو ی فواره مثل همون فواره های آب اطراف ریخته شده و داره از جای جای این مکان روی آدم های اونجا میریزه از استاد و مریم جون گرفته تا تک تک اونهایی که اونجا هستن البته ما هم از این بارش بی نصیب نیستیم خدا رو شکر.

بعد از کلی چرخیدن و گردیدن چون استاد و مریم جون تعارف نکردن چیزی بخورم(خخخخ) از این چرخونک با حال میام بیرون و میرم رو سبزه ها دراز میکشم وای که چقدر حال میده دراز بکشی و آسمون رو دراز کش نگاه کنی اولین باره که رو چمن اینکار رو انجام میدم. ی دفه رفتم تو دنیای کودکی یادش بخیر تابستونها بیرون تو حیاط تختخواب ها رو روی تخت های فلزی پهن میکردیم و دراز می کشیدیم و آسمون پر ستاره رو نگاه میکردیم الان دقیقا اون حس بهم دست داده بازم دارم اسمون رو نگاه میکنم اما ی آسمون پر از ابر . تا حالا اینجوری به آسمون ابری نگاه نکرده بودم آخه خیلی از هوای ابری خوشم نمی اومد اما الن انگار فرق میکنه و آسمون ابری هم زیبایی خودش رو داره مخصوصا که رنگ اون ساختمونها اینقدر بقول مریم جون گلدنه که ترکیبشون محشره.

همین جور که غرق لذت بردن از این منظره هستم یهویی صدای موسیقی و رقص اون گروه منو به سمت خودش میکشه وای که سبک شخصی هر کدوم چقدر نمایانه هر کسی داره توانایی های خودشو نشون میده با اینکه که فرمت کلی دارن و از اعضا بدنشون بخوبی استفاده میکنن اما حرکات هیچکدومشون مثل اون یکی نیس و هر کدوم ی مهر تایید میزنه روی کار اون یکی و اونچه که داره موج میزنه فقط لذت و لذت و لذته وای که بینظیره.

مرسی مریم جان مرسی استاد مرسی بچه های گل سایت