سفر به دور آمریکا | قسمت ۶۱

سلام به خانواده صمیمی عباس منش

فایل رو دوبار دیدم و خیلی لذت بردم ازش.اول اول صبح و داغ داغ.خیلی انرژی بخش بود برام این قسمت و سر صبحی کلی بهم انرژی داد و وقتی رفتم بیرون برای انجام کاری ، خدا میدونه چقدر زیبایی دیدم.انگار داشتم رو ابرا راه میرفتم.امروز همه چراغ ها سبز بودن برام.

همون اول فایل یه خانم مدل رو نشون دادید.این صحنه به من یاد داد که مهم نیست چه کاری رو‌ عاشقشی ولی مطمئنا میتونی ازش ثروت بسازی.شاید این خانم فقط به فیتنس علاقه داشته ولی بعد همینطور که کارش رو با عشق انجام داده و به چیزی هم وابسته نبوده ، پیشنهاد ها آمده و به راحتی داره ثروت میسازه.یا شایدم واقعا از همون اول عاشق اینکار بوده ولی نکتش اینه مهم نیست در چه کاری مشغول هستی چون درهر کاری فرصت ها و موقعیت ها و راه های بینهایتی وجود داره که بشه ثروتمند شد و این ربطی به محله زندگی ، شهر کشور یا خانواده و فرهنگ و اینا یا تحریم ها نداره.

اون فردی هم که داره عکس میگیره هم همینطور.ببینید خدا چطور درخواست هردو رو اجابت کرده و این دو به سمت هم کشیده شدن.این هم به ما میگه اگه یه مدل هستی یا یه عکاس و دنبال استفاده از توانایی هات هستی و میخوای با تمام وجود کاری رو انجام بدی ، خدا درهایی رو از جاهایی که باور نمیکنی برات باز می‌کنه تا اون کارو انجام بدی.

نکته بعدی اینه که اون گروه هیپ هاپ اون قسمت هنوز دارن تمرین می‌کنن و این قدرت عشق و علاقس که چطور نه خستگی نه تشنگی نه زمان نه مکان حالیش نیست و تمام وجودش تو اونکاره و مسلما وقتی با باورهای درست و تمرکز همراه بشه ، بوم بوم بوم.هر کدوم از اونا میتونن موفق بشن و جای کسی رو هم تنگ نمیکنن.

اعتماد به نفس اون مدلها و مهم نبودن نظر دیگران براشون هم نکته دیگه هست.خیلی راحت دارن کارشونو انجام میدن توی فضای باز.

اون رنگ خوشرنگ طلایی که خورشید از لای ابرای پفکی تابیده بود رو زمین و روی چمنا و درختای خوشرنگ ، چقدر زیبا بود.الان داشتم فکر میکردم گفتم این صحنه های زیبا رو همیشه ما داریم میبینیم و چطوره که یه وقتایی حتی اگر زیباترین مناظر دنیا رو هم می دیدیم اونقدر ما رو نمی گرفت ولی الان با هر چیز ساده ای که اطرافمون هست ، از ته قلبمون شکرگزار خدا میشیم و جهان رو زیبا میبینیم؟ این همون تغییر اساسی در درون ماست که باعثش شده.همون ایمان آوردن به قانون احساس خوب=اتفاقات خوب.همون تسلیم هدایت شدن و تسلیم قانون جهان شدن.تسلیم صدق بالحسنی شدن و هماهنگ شدن با این اصل.

من اعتماد به نفس و جسارت شما رو خاله مریم در انجام صدق بالحسنی تحسین میکنم.اینم یه نکته دیگس که شما همیشه و همه جا بدون نگرانی از حرف مردم دست به دوربین هستید.اینا واسه هرکسی که این فایلها رو ببینه درسه که ببینه بابا هیچ‌ آدمی تاثیری تو زندگی ما نداره و خودمون خالق زندگی مون هستیم.

وای خدای من چه بارونی.انگار شیر آب رو باز کردن و‌ داره از آسمون می‌باره.چقدر قطرات بزرگن.خدایا شکرت بابت اینهمه فراوانی.خیس شدن زیر بارون دلچسبه و بعدشم رسیدن به سر پناه.حسش مثل اینه که به یه تضاد برخوردی ولی حست‌ خوبه و داری لذت میبری و میری جلو و میرسی به راه حل و همه چی راحت و خود بخود اتفاق میافته و مسئله حل میشه در حالیکه بازم داشتی لذت میبردی.راه حل تمام مسائل زندگی ما به سادگی رفتن زیر همین پله.خیلی سادس راه حلشون.خدا اونا رو بهمون میگه.ما تنها نیستیم.

توضیحات استاد و‌ خاله مریم هم عالی بودن و‌ توی همین توضیحات یه دنیا درسه.هر دفعه با توجه به مدارمون درسش رو‌ میفهمیم.

چقدر خوب این پل رو با چراغ بنفش تزئین کردن.با نور نارنجی رنگ زیبای خورشید هم که دیگه محشر شده.خیلی زیباست.

خنده استاد چنان عمیق و‌ از عمق وجود بود که منم ناخودآگاه یه خنده بزرگ رو لبم شکل گرفت و‌ حس استاد رو‌ گرفتم که چقدر داره لذت میبره.قابل توصیف نیست واقعا.

بعدشم نتیجه این حس خوب رو میشه بیشتر هم دید که با یه شوخی با حال و ساده و در لحظه، چقدر لذت بیشتر شد و این همون لذت بردن از هرچیز که اطرافمون هست رو نشون میده که استاد گفتن و وقتی بیافتیم توی مدار شادی و لذت ، مدام شادی و لذت از طریق اتفاقات مختلفی وارد زندگیمون میشه.با این سفری که استاد رفتن و اینقدری که لذت بردن و‌شکرگزار بودن ، خدا میدونه چقدر قراره اتفاقات خوب با سرعت بیشتری براشون بیافته و چقدر لازیدنکم بشن.

وقتی داشتم به عکسای غروب آفتاب نگاه میکردم یهو‌ یه آگاهی به ذهنم آمد.این خورشید که اینقدر درخشندگی و زیبایی داره خیلی راحت با افول کردنش هیچ اثری ازش دیده نمیشه دیگه.این منو یاد این انداخت که آدمایی که فکر میکنیم قدرتی دارن یا کمکی میتونن بکنن هم همینن.نباید روی هیچکسی حساب کرد وگرنه یهو میبینی افتادی ته یه چاه تاریک و‌ هیچ خبری از قول و‌ قراراشون هم نیست.نباید گول بخوریم و بدونیم هرکسی هم اگر قدرتی داره اونو از خدای خودش که خدای ما هم هست و از رگ گردن به ما نزدیک تره و اجابت کننده درخواست ماست ، گرفته.

چقدر این خیابون که بارون زده بهش زیبا شده.مثل آینه شده.چراغای ماشینا چه خط نور زیبایی انداختن و انعکاس زیبایی دارن.خیلی زیباست.صدای بارون ، یه ماشین قرمز رنگ خوشگل، صدای حرکت ماشین تو جاده خیس.خیلی خوبه.

سفر تا انتها تو هم با من بیا تویی همراه من تموم لحظه ها

تو تنها عاشقی برای قصه ها بیا با من بخون تو نبض جاده ها

که مقصد منتظر برای ما سکوتو میشکنه صدای ما

اولش که گوش کردم این آهنگ رو خوب نفهمیدمش ولی الان که بار سوم هست خیلی بهتر به وجودم نشست.

خدا رو توی این آهنگ پیدا کردم. گفتگوی بین دو آدم نیست.گفتگوی یه آدم با خدای خودشه.

برای کوچ آخر تو همراه منی برای دل بریدن دلیل رفتنی

میمونه کنج سینم هوای انتظار میخونم شعر رفتن تا برگرده بهار

این همون تغییریه که باید زمان مناسب در زندگی ایجاد کنیم تا نتایج بزرگتر بشه.بنظرم کوچ آخر همون کندن از باورهای محدود کننده قبلی هست که میگه خدا همیشه همراه ماست.کلا نمد.

میگه تو ای خدا دلیل شجاعت و دل کندن من از شیوه قبلی هستی.من کسی رو جز تو‌ ندارم.

بیت بعدیشم میگه من منتظرم ولی در ضمن شروع میکنم به حرکت تا همه چی خوب تر بشه.

تو دریای نگاهت شکسته قایقم ( میگه من تو دریای رحمت و‌ حمایت و نعمت تو قایقم شکسته.راهی برای رفتن به جایی ندارم.)

تو دنیای بزرگت غریبی عاشقم برای شعر خوب تو میخونم

مسافر وقت رفتن خداحافظ بگو تو کوله بار عشقی سفر تا راه دور

که زیر سایه بون تو می‌مونم

سفر تا انتها تو هم با من بیا تویی همراه من تموم لحظه ها

این سفر و کوچ ما به بهتر و بهتر همیشگیه.خدا هم همیشه با ماست

تو تنها عاشقی برای قصه ها بیا با من بمون تو نبض جاده ها

که مقصد منتظر برای ماست سکوتو می‌شکنه صدای ما

عالی بود این آهنگ

منم عاشقتم استاد مهربونم که همراه شدی با خاله عزیز

خدایا شکرت خدایا صدهزار مرتبه شکر