سفر به دور آمریکا | قسمت ۶۱

?بارون و دوست دارم هنوز?

چون تو رو یادم میاره…

آره واقعا من آهنگ بارون قمیشی رو دوست دارم هنوز.

بچه های دهه شصت خیلی با اهنگهای قمیشی خاطره دارن و مخصوصا این آلبوم که توش آهنگ بارون و جزیره بود.

استاد این اهنگ ها معمولا برای خیلی ها خوشاینده میدونید چرا،فکر میکنم دقیقا زمانی رو به یاد همه میاره که واقعا با داشته هاشون خوش بودن.

مطمئنا این آهنگ هارو با ضبط های کاست دار و نوار همه گوش دادن و دقیقا روزهایی که آدم ها ساده تر زندگی میکردن ولی احوال بهتری داشتن.دارا و ندار با هم خوش بودن و به نظرم ناخواسته تو مسیر قانون بودن.

و این طمع بود که وارد زندگی ادم ها شد و باعث شد ناشکری کنن و از مسیر درست خارج بشن.

بریم سراغ زیبایی های فایل،اول اینکه این اسمش پیاده روی نیست میشه اسمشو گذاشت گذر از زیبایی ها.

اولین چیزی که چشم منو گرفت رنگ شلوار اولین مدل بود چون من عاشق رنگ آبی ام.و خداییش عجب هیکل های قشنگی داشتن.واقعا بی نظیر بودن.

و اعتماد به نفس خوبشون قابل تحسینه که توی محوطه بیرون به راحتی مشغول کار خودشون بودن و توجهی به دیگران نداشتن.نگاه کردن این فایلها ترمزها و نقاط ضعف هرکس و نشون میده.چطوری؟

وقتی من این فایل و میبینم اولین چیزی که میاد تو ذهنم اینه چقدر راحت و بدون ترس از قضاوت دیگران کار خودشون و انجام میدن.این یعنی اعتماد به نفس من همچنان پایینه و نیاز به کار داره و مورد دیگه اینکه من همچنان نگرانی قضاوت مردم رو دارم و هنوز یاد نگرفتم برای خودم زندگی کنم.

پس یک کلیده برای پیدا کردن باورها و ضعف های درونی خودمون.

اعتماد به نفس استاد هم قابل ستایشه چون پا به پای عکاس داشت عکس میگرفت و بعد هم رفته عکس هارو نشون داده به خودشون و ترس نداشته از اینکه بگن چطور به خودش اجازه داد خودشو هم راستای یک متخصص تو عکاسی ببینه و کار خودشو مقایسه کنه.

عکس های غروب افتاب هم بی نظیره و پیدا نمیکنم کلمه ای که بتونه این زیبایی رو وصف کنه فقط باید توی سکوت محو تماشا بشی.

و اما بارون که من بهش میگم عشق بازی آسمون،چقدر لذت بخش بود و واقعا بارون روح ادم و شستشو میده.

از خط لیزری پل خیلی خوشم اومد چون ترکیب رنگی قشنگی با سبزی درخت ها درست کرده بود.

شما خیلی خوب از لحظه استفاده میکنید و جمله طلایی امروز شما این بود که از قانون به نفع خودمون استفاده کنیم.نمیدونم چقدر باید روی این جمله فکر کنم تا درکش کنم و ازش استفاده کنم.

اگر این و درک کنیم زندگی مون کن فیکون میشه.قانون میگه به هرچی توجه کنی وارد زندگیت میشه خب خیلی ساده ست.نمیدونم چرا یاد نمیگیریم و باورش نمیکنیم.

میشد وقتی این بارون میاد شما بگید ای بابا حالا اومدیم پیاده روی کنیم ضدحال شد.چتر هم نداریم خیس میشیم و …

ولی ذره ای حستون عوض نشد و تازه بهترم شد.نشستین از زیر پل خشک و خالی لحظه خوب ساختین و تو راستای قانون که حس خوب مساوی اتفاق خوب هست پبش رفتین و ازش به نفع خودتون استفاده کردین.

این تفاوت شماست با دیگران.?

برای پاسخ دادن وارد شوید