سفر به دور آمریکا | قسمت ۶۱

بنام خداوند زیبایی ها

سلام بر استاد عزیزم که هر روز مثل یک ستاره ی دنباله دار زیبا و شگفت انگیز گذری به آسمان باورهام میزنه و چه پر نور میشه محیط افکارم.

هر روز با درسی جدید،پرده ای از دیدگانم برداشته میشه و چقدر شاد و خوشحالم که هر روز بدون اینکه با خودم و باورهام در جنگ باشم ،به آرامی و گام به گام باورهای زیبا برام ساخته میشه.

چقدر لذتبخش هست این تکامل

حتی برای ساختن باورهای زیبا و قدرتمند هم نیاز به زحمت کشیدن ندارم.

شاید چند ماه پیش خودم هم باور نمیکردم ولی حالا با قلبی لبریز از آرامش میگم باورهای الهی خود به خود مثل آب تازه ای که از بالای آبشار فرود میاد بر دریاچه ذهن و قلبم میریزه بدون کمترین زحمتی و من:

«« مثل یک گردشگری که غرق زیبایی آبشار هست،فقط و فقط لذت میبرم»»»

خداوندا شکرگزارتم?????

تمرکز بر نکات مثبت

این درس رو هیچ وقت فراموش نمیکنم استاد نازنین، چون که ملکه ذهنم نه بلکه وجودم شده و به یک باور تبدیل شده که:

«هستی چیزی جز یک اتفاق زیبا و الهی نیست»

همه ی چیزی که میبینم،حس میکنم،میشنوم،میبویم،………همه جزء ی از هستی و طلعلوعی از منبع لایتناهی هست.

بله خانم شایسته عزیز

گاهی باید ترمز دستی را کشید و تأمل کرد و فقط لذت برد.

نه تنها وقتی در سربالایی اتفاقی به ظاهر نگران کننده هستی، بلکه به نظر من گاهی در سرآشیبی شادیها و خوشبختی ها باید از جاده کنار رفت و ترمز دستی را کشید و فقط نگاه کرد.

به نظرتون اون منظره زیبا از مسیر طی کرده و جلوی رویمان چه میکنه با ما؟؟؟؟

من امشب این کار را کردم.

نگاهی به درونم انداختم و یک منظره زیبا دیدم

«««شکرگزاری»»»»

خورشیدی که دو سال پیش در من طلوع کرد و هر روزی که میگذره گرمای اشعه هاش آرام بخشتر میشه.

درخشندگیه نورش مسیر را روشنتر میکنه.گاهی با موفقیت ها و گاهی با تضادها هدایتم میکنه.

لذت میبرم که روابط رو به نابودیم با اطرافیانم بدون هیچ زحمتی و اذیتی در اتفاقاتی ساده و نامحسوس رو به بهبود میره.

لذت میبرم مشکلات اقتصادیم با کمترین زحمت و بیشترین تمرکز رو به زوال میره.

لذت میبرم هر روز نعمتهای بیشتری در زندگی تجربه میکنم.

لذت میبرم که میبینم:

««از نابخردی هام در زندگی و کج فهمی هام از آموزش های استاد دور شدم »»

لذت میبرم :

حالا وقتی خانم شایسته بدون کلامی دوربینش را به هر طرف میچرخونه من آگاهی نابش را دریافت میکنم.

لذت میبرم:

حالا دیگه حتی از لابلای اشعار و حرف های به ظاهر غمناک و ناامید هم برای خودم آگاهی های امیدبخش بیرون میکشم.

لذت میبرم:

حالا اتفاقات و تجربیات تلخ اطرافیانم کمترین نفوذ را در درونم داره.

لذت میبرم:

حالا دیگه نوشتن هام در سایت نه جنبه رقابت داره،نه اجبار،نه حتی احساسات زود گذر

بلکه جنبه ای برای شکرگزاری و تمرینی برای تکامل.

درود میفرستم به خودم به خاطر این لحظه که اینجا هستم،مینویسم،لذت میبرم …….

که این اصل شکرگزاری هست

یاحق