سفر به دور آمریکا | قسمت ۶۱

بنام خداوند بخشنده مهربان فرمانروای عالم هستی

درود بر استاد گرامی و مریم نازنینم

و دوستان ارزشمندم در سفر به دور امریکا

مریم جون: ما همچنان شاد و خوشحال در ادامه دادن به پیاده روی مون و دیدن زیباییها هستیم و البته تحسین کردن اونها.

داشتم فک میکردم این پیاده روی بدون پلن و هدایتی خودش ته برنامه ریزی شده برای هم زمان شدن با همه نوع زیباییه،

از فضاهای زیبا و گل و گیاه گرفته تا رقص و شادیو بازی بچه ها و آدمای زیبا و خوش هیکل و خوش اندام و خدا میدونه توی چند لحظه دیگه قراره چشمامون به دیدن چه زیبایی های بیشتری هدایت بشه.

بریم باز هم با زبان تصاویر برنامه ریزی خدارو برای این پیاده روی شگفت انگیز رو ببینیم ، زیباییهاش رو تحسین بکنیم تا به سمت زیباییهای بیشتر هدایت بشیم.

خدایا شکرت به خاطر نعمت بارون:))

بارون گرفته و ما داریم زیر بارون خیس میشیم.

استاد عزیز: توی مدتی ک منتظر بودیم بارون کمتر بشه تا بتونیم پیاده روی مون رو ادامه بدیم، سعی کردیم از لحظه به لحظه ش استفاده کنیم، لذت ببریم، آهنگ بخونیم، بگیم ، بخندیم، واقعا زندگی همینه

زندگی لذت بردن از هر چیزیکه اطرافمون هست نه اینکه رسیدن به یک مقصد خاص، ما اومدیم لذت ببریم، توی این لحظات بارون اومده، نمیشه بریم زیر بارون، چون خیلی شدیده، میشینیم زیرِ پل ، آهنگ میخونیم، لذت میبریم، صحبت میکنیم، میگیم، میخندیم و به این شکل از قانون به نحو خودمون استفاده میکنیم تا ما رو به لذت ها و شادی های بیشتری هدایت کنه.

خوندن استاد، آهنگ سیاوش قمیشی

بارونو دوست دارم هنوز

چون تورو یادم میاره

حس میکنم پیش منی

وقتی ک بارون میباره

بارونو دوست دارم هنوز

بدون چتر و سرپناه

وقتی ک حرفای دلم جا میگیرن روی آب

شونه به شونه میرفتیم

من و تو ، تو جشن فانوس

حالا تو نیستی و خیسه چشمای منو خیابون

بارون و دوس داشتی یه روز

تو خلوتِ پیاده رو

پرسه ی پاییزی ما، مردادِ داغ دست تو

بارونو دوس داشتی یه روز

عزیزِ هم پرسه ی من

بیا دوباره پا به پام

غروب زیبا رو ک استاد عزیز، عکسشو در چندین حالت گرفتن.

خدایا شکرت به خاطر این غروب زیبایی که دیدم.

باران همچنان میباره و مریم جون میگه ک ما اومدیم زیر یه پل دیگه،

آهنگی از حمیرای عزیز

من از تو می نویسم کلامِ تازه ای

تو از من می نویسی ک ُپر آوازه ای

رسیده وقتِ رفتن نشسته تو چِشام

سکوتِ مبهم تو شکسته تو صدام

برای کوچه ها خط تو همراه منی

برای دل بریدن دلیلِ رفتنی

میمونه کُنجِ سینه م هوای انتظار

میخونم شعر رفتن تا برگرده بهار

تو دریای نگاهت شکسته قایقم

تو دنیای بزرگت غریبی عاشقم

برای شعرِ خوبِ تو میخونم

مسافر وقت رفتن خداحافظ بگو

تو کوله بار عشقی سفر تا راهِ دور

به زیرِ سایه بونِ تو میمونم

سفر تا انتها، تو هم با من بیا

تویی همراهِ من تموم لحظه ها

تو تنها عاشقی برای قصه هام

بیا با من بخون تو لمس جاده ها

ک مقصد منتظر برای ماست

سکوت و میشکنه صدای ما

احساس کردم توی این شعر خدا داره با من حرف میزنه و من گریستم عاشقانه بخاطر وجود نازنینش که چنین زلالانه در درون من جاریه💓💓💓

استاد عاشقتونم