سفر به دور آمریکا | قسمت ۶۵

به نام خدای مهربان و زیبا

سلام به استاد و مریم جان همیشه شاد و پر انرژی .سلام به همه ی عزیزان هم مدار خودم .قبل از اینکه برم سراغ نوشتن نکات مثبت این قسمت .میخوام از عملکرد درست این قانون یه مطلب کوچولو بگم.

اون قسمت که مریم جان با بال مرغ و برنج یه غذای هیولا پخت خیلی حال کردم در حین سادگی ولی نشون میداد خیلی لذیذ بود .یهو دلم خواست دیگه .گفتم منم میخوام .فرداش یه غذایی پخته بودم برا شام ولی دم غروب در فریز رو باز کردم دیدم کمی بال و گردن دارم .ناخودآگاه آوردم ریختم تو مایتابه ..بعد از نیم ساعت .همسرم اومد .رفت سر گاز تا دید تو مایتابه رو دوتاشو همون سر گاز ناخونک زد.گفت چه خوشمزه شده .خودم هم شامم گذاشتم کنار و فقط بال خوردم .و امروز رو بگو .رفته بودم خونه ی خواهرم غروب داشتم میومدم که خواهرم یهو گفت من بال زیاد دارم تو فریزر تازه خریدم بیا چند بسته تو ببر .داد آوردم تا رسدم خونه انداختم تو مایتابه تا مثل مریم جون بپزم ?

بچه من دلم خواست ولی فکر نمیکردم که دو روز پشت سر هم بال بخورم .اگه خواهرم نمیداد من نه میرفتم بخرم و نه خونه داشتم ولی جهان دید که من خیلی ذوق زده شدم گفت بیا دو روز دل سیر بال بخور تا حسابی کیف کنی ?

حالا از این مثال من بگیریر ببینید اگه ما برای هر خواستمون انقدر خوشحال و ذوق زده به جهان درخواست بدیم .به خیلی از خواسته های بزرگمون هم خواهیم رسید .شک نکنید که میشه .

به قدری از دیدن این قسمت به وجد اومدم که خدا میدونه .چقدردیدن زیبایی هابیشتر میشه هر روز برام .چقدر استاد و مریم جان هم خوشحال و پر از هیجان هستن که نشونشم این بود که استاد میخواستن پیاده از کنتاکی برن اوهایو .یا اینکه مریم جان میدوید و فیلم میگرفت .نمیدونستم از خوشحالی فایل رو ببینم یا زیباییهاش رو بنویسم .گفتم این حور نمیشه .نشستم دوبار حسابی نگاه کردم و لذت بردم بعد شروع کردم به نوشتن .جالبه که هم دارم بال میپزم هم کامنت مینویسم ?

مریم جان چقدر بگم تو بی نظیری ? آخه تو چقدر ماهی دختر ?

قربون اون دستای ظریف و توانمندت بشم که این همه زیبایی ها رو برامون به تصویر در میاری تاما روهم تو خوشحالی خودت شریک کنی .خدایا شکرت که این بنده های ماهت رو تو مسیر زندگی من قرار دادی .عاشقتونم .

چقدر نقشه رود خونه ی اوهایو جالب بود .آفرین به کسی که همچین ایدهای خلق کرده خیلی زیبا بود .سنگی که اطراف نقشه ی رودخونه بود چه نارنجی خوش رنگی بود .استاد من عاشق پیاده روی بودم و هستم اگر من اونجا بودم حتما پیش من م میاوردید .آخه من خیلی لذت میبرم از پیاده روی چه تنهایی چه همراه با کسی …

عاشق خنده های مستانتم مریم جان که خنده به لبای ما هم میاره .انشالله که همیشه بخندی عزیز دلم .

استاد همه جا به دنبال تماشای غروب آفتاب .معلومه که اون لحظه عظمت این زیبایی خداوند رو خوب درک میکنه .تحسینتون میکنم استاد جان .

چه پل باشکوهی که شده مرز بین اوهایو و کنتاکی .منظره بازارچه رو بگو خیلی زیبا بود پر از رنگ های شاد .پر از هیحان بازی بچه ها و خرید مردم .بچه ها دیدین هیجان مریم جان و استاد جان رو ? مثل بچه هایی که مادراشون میبرن پارک با دیدن وسایل بازی چقدر هیجان زده میشن .استاد و مریم حون هم ذوقشون مثل همون بچه ها بود .خیلی خوب بود خیلیی ?

عکسی که استاد شما از اون خانم و آقا گرفتی

معلومه که عالی میشه آخه شما دیگه کلی حرفه ای شدید .تینو تو اون عکسایی که از اون خانم ها مدلینگ گرفتید نشون دادید .الانم که دیگه گوشیتون تاپ و حرفه ای شده .مدل آخر اپل .یه هیولای تمام عیار .

به قول استاد عجب رودخونه ی مشتی بود رودخونه ی اوهایو ریور .استاد منم از دیدن اون منظره ی رودخونه و آسمون زیبا و حت اسکی سوارها کلی لذت بردم .

خدای من چقدر قفل بود اونجا .منو یاد حرم امام رضا انداخت .با این تفاوت که اونجا قفل میزنن برای گرفتن حاجت هاشون .اینجا قفل میزنن که عشقشون بهشون قفل بشه .عجب چیزا آدم میشنوه .من که زیاد درک نمیکنم داستان این عقیده ها رو .?

اون پل زرد رنگ که خیلی زیبا بود ,گلهای قرمز وبنفشی که استاد بو میکردن رو دوست داشتم ,اسکوتر هتیی که مردم سوار شده بودن رو دوست داشتم ,تمیزیه مغازه ها و خیابونا رو دوست داشتم .چه عروسکای زیبایی اگر اونجا بودم حتما برای خواهر زادم میخریدم .آخه عاشق عروسکهای کارتونیه .

اون مکانی که بچه ها ورزش بزی میکردن و استاد رفت که تماشا کنه خیلی زیبا و دیدنی بود .

خدا رو هزاران بار شکر میکنم که به من این فرصت رو داد که بازم زیبایی های این قسمت رو ببینم و بنویسم .

عاشقتونم همیشه .

یا حق ..