سفر به دور آمریکا | قسمت ۶۵

به نام خدای مهربان

امروز قسمت شصت وپنجم رو دیدم وبقدری محو شدم که وقتی تموم شد به ناخودآگاه گفتم تموم شد؟! اصلا زمان نفهمیدم واز تک تک لحظاتش لذت بردم و درس گرفتم و یا خودم رو در اون مکان سعی کردم تصور کنم از بین این ایالتها که دیدم از اوهایو خیلی خوشم اومد حالا نمیدونم شاید شما بیشتر اونجا بودین و فیلم گرفتین بوده ولی در هر صورت یکی از ایالتهایی که بعد از نیویورک ودیدن آبشار زیبای نیاگارا حتما میام به این ایالتو میبینمش وکلی لحظات خوب رو در اوهایو تجربه میکنم به امید خدا

اون صحنه ای که قفل به فنس ها زده بودن حرف استاد خیلی برای من درس داشت از استاد قانون رهایی روشنیدم ودارم تا جایی که بتونم در زندگیم اجرا میکنم یعنی به اندازه درکم وظرفم ولی از طرف قفل هرگز به قانون رهایی نگاه نکرده بودم فکر میکنم من مثلا یک قانون رو از استاد میشنوم وبرای یادگیری فقط همون رو میرم جلو در صورتی که باید این قانون رو از تمام زوایا ببینم و بسنجم تا بتونم درک بهتر داشته باشم وبا مقاومت کمتر ذهنم روبرو بشم تا این امکان بوجو بیاد تا با درک بیشتر ظرفم هم بزرگتر بشه واین بزرگی ظرفیتم در تغییر شخصیتم بسیار موثر هستش مثلا قانون رهایی رو گفتم که اگر میخوام آزاد ورها باشم در این دنیای مادی باید اول قفلهایی رو که به ذهنم بستم که تقریبا خیلی هاشون هم زنگ زدن و بدقلقتر شدن برای باز شدن چون یه عمر یک جا بسته شدن و هیج تغییری هم روشون انجام نشده فقط قفل شدن هیچ وقت برای یکبار هم باز نشدن تا شاید یکم روانتر بشن اینقدر منم بهشون عادت کردم وایمان داشتم که درستن حاضر نبودم اصلا بهشون یه لحظه هم فکر کنم که بابا جان این قفل رو سالها قبل اجدادت با باورهای محدودشون بستن نمیخوای یک بار بازش کنی وببینی بدون این قفل چطوری دنیا رو تجربه میکنی و وقتی قانون رهایی رو شنیدم اینقدر شاید برای درک قانون رهایی تلاش کردم ومتوجه نشدم نتونستم درک کنم علتش این بوده که توجهی به این قفلهای زنگ زده که میراث اجدادم بوده نکردم و تا نتونم کلید مخصوص هر قفل را درون خودش نچرخونم نمیتونم فقط با آشنا شدن با قانون رهایی طعم آزادی واقعی که حق من در این جهان زیبای مادی هست رو تجربه کنم پس از امروز با توجه به قانون رهایی باید اول برم سراغ این صندقچه ای که از نسلها قبل به من ارث رسیده ومن اینقدر بهش عادت کردم وایمان داشتم که حاضر نشدم برای یکبارقفلش رو بازکنم و ایمان دارم که باز شدن این قفل خیلی از باورها محدودی که دست وپای منو در عزت نفس واحساس لیاقت بسته بودن بندهاشون شل میشه چون هر چی در خودم جستجو میکنم برای مسائلی که پیش میاد ههمشون گره خوردن به کمبود عزت نفس واحساس لیاقتی که ریشه ای محکم دارن در ذهنم واین ریشه قطور نسلها قبل شکل گرفته شده وبا تکرار هر نسل به قطرش اضافه شده تا به من رسیده حالامن باید با جهاد اکبر در هرلحظه با کار کردن روی خودم شروع به کم کردن این ریشه قطور بکنم که نسلها بهش مینازیدیم و بعنوان یک فکر واعتقاد درست و بی نقص در زندگی اجرا میکردم واقعا برام جالب هستش از زمان آشنایی با قوانین ثابت جهان هستی من خیلی باور محدود پیدا کردم که قبلا اونها رو جزئ صفات عالیه خودم میدونستم وبهشون افتخار هم میکردم وچقدر بخاطرشون از جانب دیگران تشویق هم میشدم ولی با وجود این همه صفات به نظر خودم عالی همش درگیر مسائل گوناگون بودم و با درک قوانین حالا متوجه شدم تمام اون به نظر من صفات یه مشت باورهای محدودی هستن که از کمبود عزت نفس و عدم احساس لیاقت نشأت گرفتن و من با این باورها با افتخار زندگی کردم ولی هیچ وقت طعم شیرین زندگی رو نچشیدم اصلا با خودم فکر نمیکردم حتی اگر صفات هست باید نتیجه اش لذت و شادی و شیرینی باشه ولی چرا من هیچ وقت نتیجه پایدار لذت رو در اونها نیافتم واگر هم بوده همش لحظه ای بوده وبعد تمام حالا خدا فقط آگاه هست که چقدر از این باورهای محدودهست که من بچشم صفت میبینم که البته در این مداری که الان هستم ودارم این جملات زیبا رو مینویسم درحالی که دارم نگاه میکنم به مدار پایینتری که قبلا توش بودم وهمون صفات رو عالیه میدونستم در حالی که امروز به چشم باور محدود میبینم حتما روزی میاد که در مداری بالاتر ایستادم و باورهایی که در این مدار امروزم رو میبینم و به خودم میخندم که چقدر بهشون الکی بها میدادم طوری که نتونسته بودم بخوبی تشخیص بدم و بشناسم بهر حال با کشف هر قفل زنگ زده و ریشه یابی اون وباز کردن و دور انداختن آن قفل زنگی میتونم بجاش یک نهال کوچک از یک باور قدرتمند توحیدی مطابق با قوانین بکارم وبا آبیاری وتغذیه کود مناسب ریشه های این نهال زیبا رو در ذهنم محکم کنم خدایا فقط از تو میخوام که منو در مسیر درست هدایت کنی تا برای هر تصمیم وکاری فقط طبق هدایت تو عمل کنم ودیگر هیچ