سفر به دور آمریکا | قسمت 67

به نام خدای مهربان .

سلام مریم بانوی مهربان و شیرین بیان .با صدای دلنشینت و هشت ریشتریت دل مازیرو رو میکنی .عاشقتم .نفس .

هر بار که قسمت جدیدی از سفرنامه رو باز میکنم انگار وارد یه جایی از بهشت خدا میشم .آخه به ما گفتن بهشت یه جای سرسبز و پر از نهرهای فراوون .پر از رنگهای دیدنی ,پر از حوریان زیبا ,پر از شادی و…..

خب همین جاست دیگه .همه ی اون توصیفات رو دارم میبینم .

مریم جان بازم کولاک کردی .عجب جای زیبایی رفتین ,عجب هتلی ,چقدر ویو ی اطراف هتل محشر و دیدنیه .دم هر دوتون گرم و جیز….?

وقتی بازی والیبال اون آدم های آزاد و شاد رو تماشا میکردم با اون آهنگ زیبایی که مریم جان گذاشته بود یهو دلم گرفت ,دلم برای جوونیای کشورم ایران گرفت .که چرا نمیتونن به راحتی مردم اروپا آزاد و رها باشن ?

چرا زنها اگر بخوان تو فضای باز بازی کنن باید پوشش بسته ای داشته باشن که دو بار بالا پایین بپرن خیس عرق بشن و معذب ?

آخه چرا این حقو از مردم ایران گرفتن ?

آزادی حق همه ی مردم روی کره زمین .

بچه های من هم هر دو هم استایل بدنی خوب و هم قدبلند دارن و هر دو عاشق والیبال بودن .ولی به خاطر امکانات کم سالنها و یکسری محدودیت ها که بخوان تو فضاهای باز بازی کنن ورزش مورد علاقشون رو خیلی کم بازی میکنن .

مریم جان از انتخاب آهنگت خیلی حال کردم (تو که چشمات خیلی قشنگه )?

تازه میفمم که دیدن همین فایلهای سفر نامس که نمیزاره من خونه بشینم .و منو اونقدر به وجد میاره که بیشتر روزای هفته تو دشت و طبیعت و پارک و رودخونه ودریا هستم .یا در حال خوردن غذاهای لذیذ رستوران و خونه هستم .خیلی وقتا دعوت میشم به ناهار و روزام با شادی و لذت از نعمتهای خدا میگذره .

تازه میفهمم که توجه به این فایلهاست که منو هدایت کرده تو این مسیر که دیروز با خواهرم صحبت میکردیم داشت خدا رو شکر میکرد از وجود من و بچه هام تو زندگیش که باعث شادی و تفریحش شدیم .آخه اونم پایه ی تفریحات ما هست همیشه .اگه نصفه شب هم زنگ بزنیم بگیم بیا بریم تفریح .نه نمیگه با وجود دو تا بچه که یکیشم سینا تپل که سه سالشه .?

با هم میریم کوه و طبیعت .آهنگ میزاریم .میرقصیم ,شادی و خنده ,گاهی وقتا کنسرت ,گاهی وقتا تولد بازی .

تو ایران جوونا اینطوری خوش میگذرونن .چیکار کنن آزادی محدوده ….

به امید روزی که همه بیایم پیش شما مریم جان و طعم واقعی آزادی روبچشیم .

خدای من مسیری که استاد توش پیاده روی میکرد با اون نرده های سفید رنگ و زیبا منو یاد یه منطقه ای تو سعادت آباد انداخت.دخترم رو برده بودم کلاس عکاسی .منم تو اتاق انتظار نموندم .پا شدم رفتم ته کوچه دیدم یه رودخونه و دو طرفش پر از درخت .خلوت و تمیز .مسیر کنار رودخونه رو گرفتم و رفتم خیلی زیبا بود .اونقدر محو تماشای زیباییهای اونجا بودم که یه وقتی دیدن کلی از کلاس دور شدم .کلی خندم گرفت مثل ندید بدیدا….?

خدای من بازم ابرهای زیبا دارن تو آسمون خودنمایی میکنن .فوق الادس .خدایا صد هزار مرتبه شکرت .

رنگ قرمزی که بالای رستوران هتل دیده میشد بی نظیر بود .

غروب آفتاب اونقدر مریم جان رو هیجان زده کرده بود که التماس استاد جان میکرد که جان مادرت فیلم بگیر ?

من هم لذت بردم عزیزم .

میز زیبا و تمیز ,شمع روشن ,غذای خوش رنگو خوش عطر ,آدم های شاد و زیبا ,ویوی دیدنی ,آهنگ قمیشی ,چه عاشقانه ,چه بی نظیر .خدایا شکرت برای این همه فراوانی نعمت .

سازنده هتل تو اون منطقه قابل تحسینه .خیای ویوی اطرافش باشکوه بود .واقعا قسمتی از بهشت خدا اونجاست .

کشتی تفریحی زیبا که مردم شاد و خوشحال رو جابجا میکرد .

زیباییهایی که در روز دیدم در شب صد چندان شد .خدایا تو بینظیری ….

استاد جان نمیدونم با گوشی دیدتون عکس مینداختید یا نه .به هر حال هم سپاسگزارم بابت عکسای زیباتون و هم موقعیتی پیش اومد که بگم مبارک باشه گوشیه هیولاتون .انشالله عکسای زیبایی براتون ثبت کنه…..

عاشقتونم و همتونو دوست دارم .

یا حق …