سفر به دور آمریکا | قسمت 67

بسم الله رحمن رحیم

امروز صبح که داشتم به آگاهی های دوره احساس لیاقت گوش میدادم استاد عزیزم تو جلسه اول در مورد اینکه مقایسه چطور مارو از حس شکرگذاری دور میکنه حرف زدن و اینکه شکرگذاری رابطه مستقیم داره با خوشبختی

اومدم تو سایت و این قسمت از سفرنامه رو دیدم و وقتی به کامنتها نگاه کردم کامنت پاکیزه عزیز که یک کامنت قبل از کامنت من هست رو دیدم ،

چقدر زیبا و از ته قلب داره شکرگذاری میکنه ، پاکیزه جان اگر این دیدگاه منو میبینی تو واقعا تحسین بر انگیزی ، آفرین به این قدرت شکرگذاری

منم برآن شدم که شکرگذاری رو در زندگیم خیلییی بیشتر کنم ، شکرگذاری یعنی در صلح شدن با تمام زندگیمون با هر آنچه که واقعا هستیم و هر آنچه که همین حالا داریم ، یعنی حس تواضع در برابر خدایی که خالق تمام زیبایی هاست

خدارو شکر میکنم

پاکیزه عزیز گفتن که خدایا شکرت بخاطر حس بدی که دارم چون اگه نداشتم حس خوب رو درک نمیکردم

این جمله باعث شد فکر کنم آره خدارو باید بخاطر حتی شرایط بدی که سالها مارو به رنج انداخته شکرگذار باشیم ، اصلا درستش همینه که ما اول در رنج باشیم و اون احساسات رو تجربه کنیم و بفهمیم یه جای کار میلنگه تا جستجو کنیم تا بخواهیم تا هدایت شویم تا به اصل خودمون برگردیم و خودمون ، جهان و خدای خودمون رو بشناسیم

اگر از ابتدا همه چی در اختیار ما میبود و هیچ تاریکی و حس بد و سختی در زندگی نبود پس ما چطور زیبایی رو درک میکردیم؟

تاریکی فقط برای درک روشنیه وگرنه ما از اول و قبل از تولد همه چی داشتیم ، ما اومدیم به این دنیا که از تاریکی به روشنی برسیم ، اومدیم تا شکرگذار باشیم تا خودمون رو یک بار دیگه تجربه کنیم ،

تا بفهمیم چقدر جهان ما شگفت انگیز و بی انتهاست و درک کنیم و لذت ببریم

طبق قانون تکامل دیدن زیبایی ها مرحله به مرحله هست ، و عجله کردن در اون بدترین چیزیه که یک انسان میتونه بهش گرفتار بشه ، اینکه نخوایم پله پله رشد کنیم ، لذت ببریم و ادامه بدیم

اینکه ما عجله میکنیم دقیقا بخاطر اینه ما خودمون رو نمیشناسیم قدرت شهود مون کمرنگ شده و از مسیر خودمون دور شدیم

خدای مهربونم ازت ممنونم بخاطر هر آنچه در زندگیم تجربه کردم بخاطر شبهایی که نمیدونستم چرا حالم بده و سرگردان بودم روحم داشت اذیت میشد ، و تو منو هدایت کردی بخاطر خواستن من ، منو در مسیر آگاهی قرار دادی و حالا میدونم تمام حال بدی هام بخاطر دور شدن از اصل خودم بوده از چیزی که واقعا بودم و تلاش های طاقت فرسا و زیاد در مسیر اشتباهی که ربطی به من نداشت که با من سازگار نبود که منو خوشبخت نمیکرد

سپاسگذارم برای بودنم در همین جایی که هستم و آروم آروم رشد کردنم و دیدن این همه زیبایی از طریق دستانت روی زمین پر نعمت ،

خدایا شکرت که من میتونم تحسین کنم و شکرگذار باشم

خدایا شکرت