سفر به دور آمریکا | قسمت ۶۸

به نام خدای مهربان

سلام استاد جان و مریم جان دوست داشتنی ومایک عزیز

بچه ها تو رو خدا به آسمون امریکا خوب دقت کنید .مخصوصا این قسمت سفرنامه .

من میگم خدا هم عاشق مردم امریکاست .وقتی میبینه مردم تو این کشور این همه زمین رو گسترش دادن ,ساختمونهای شکیل وزیبا ,برج های بلند و سر به فلک کشیده ساختن ,این همه سرسبزی کاشتن .همه جا تمیز و جذاب .مردمانشون شاد و خوشحال و راحتن .خدا هم میاد آسمونشون رو یه رنگ آبی بینظیر میکنه پر از ابرهای پفکی و زیبا که آدم رو ساعت ها محو تماشا میکنه .

خدا میگه بنده های من من بهتون نعمت میدم شما هم به نحو احسنت استفاده کنید و لذت ببرید منم بیشتر و بیشتر میدم .

خدایا این مردم دقیقا حرف های خدا رو که تو قرآن گفته رو عالی عمل میکنن .پس چرا ما جور دیگه فهمیدیم کلام خدا رو .که البته جور دیگه فهموندن به ما ….

فایل های سفرنامه همش زیبایی ,همش وفور نعمت ,همش شادی و لذت مردم ,درسته شاید چیزهای دیگه ای هم باشه که ما دوست نداشته باشیم ببینیم ولی زیباییهاش شبیه زیباییهای بهشته .

همه جای دنیا پراز قشنگیها و نعمت های خدا هست .فقط نگاه خدایی میخواد ,مثل نگاه مریم جان و استاد .که البته ما هم داریم به این جمع دونفره دوست داشتنی اضافه میشیم .

چقدر لذت بخش شده برام دیدن هر آنچه که به من حال خوب میده .

الان نشستم توی پارک محلمون ,یه جای پر از درخت و گل و زیبایی ,یه جای دنج و تمیز که بوی خدا میده ,

من عاشقتم استاد که همه دلشون میخوان تورو خوشحال کنن .دوست نازنینتون عجب معجونی ساخت .که وقتی شما نوش جان میکردید من هم احساس کردم که یه مزه جادویی داره .

از طرف ما هم از این عزیز تشکر کنید بابت دستور عمل قیمه و سالاد شیرازی که همسر من عاشقشه .

چه موزه هوایی زیبا و دیدنی بود .پر از احساس غرور برای مردم اونجا .پر از حس پرواز برای عاشقان پرواز مثل استاد خلبان ما .

پر از تمیزی و نظم عالی .خدایا صد هزار مرتبه شکرت که چشم منو به دیدن این زیباییها عادت میدی .

احساس این روزام وصف ناپذیره .انگار منتظر یه معجزه هستم .نمیدونم چطوری بگم .ولی حس اون روزای بندرعباس استاد رو دارم که میگفت روحم لطیف شده بود .همه چیز برام زیباست .همه آدمها خوبن .زبانم فقط به تحسین و شکرگزاری میچرخه .درقلبم باز برای ورود آگاهیهای ناب ,احساسم خوب و نرم .سالها به دنبال این حس بودم .همیشه دلم یه حامی انسانی میخواست .اما الان دیگه نه .فقط خودم رو دوش خدا میبینم .بدون هیچ نیاز روحی به کسی .سرم رو گذاشتم رو شونه های خدا .دستام به دور کم خدا بسته شده ,آماده پرواز به زیباترین مناطق دنیا هستم .

اونقدر حسو حالم نرم و لطیفه که نشونه امروزم هم شد آرامش در پرتوی الهی یک .

دقیقا گفتگوی من و خداست .

یاحق…