سفر به دور آمریکا | قسمت ۶۸

با سلام.

همینکه سیستم رو روشن کردم دیدم به به یک فایل جدید.حکایت ما و سفر نامه شده:

هر دم از این باغ بری می رسد تازه تر از تازه تری می رسد

چقدر جالبه که سفر نامه علاوه بر اینکه کلاس خودشناسی ، جهان شناسی و خدا شناسیه کلاس آشپزی هم هست. کلاس آشپزی که آنقدر سریع و راحت و ساده برگزار میشه که آدم احساس نمیکنه تو کلاسه انگار داره تو خونه خودش آشپزی میکنه و این نتیجه هم فر کانس شدن با آدم هایی مثل استاد و مریم جان و اون دوست عزیزمونه که خالصانه دارن زندگی واقعیشون رو با ما به اشتراک میذارن. فرکانسی که اونقدر قوی هستش که نه تنها اون دوست عزیزرو به سمت استاد و خانوادش کشیده بلکه همه ی ما رو هم مثل حلقه های یک رولر کوستر بهم وصل کرده و داریم دور استاد و مریم جون می چرخیم ی چرخشی که بقول این دوستمون سیف ترینه .چرخشی که همش لذته و هیچ ترسی توش نیس چون منبعش به ی جایی وصله که امکان خطا و اشتباه توش نیس چون حافظ و نگهبانش خداست.

و جالب تر اینکه ترکیب آناناس و اسفناج یک ترکیب فوق العاده برای کاهش وزنه و استاد هم که عکس قبل از عمل یادش نرفته. حالا این دوستمون آگاهانه یا ناآگاهانه داره به استاد کمک میکنه که به هدفش نزدیک بشه. بقول خود استاد وقتی تو مسیر باشی آدم ها شرایط و اتفاقاتی سر راهت قرار می گیرن که کمک میکنن آدم به هدفش برسه. حالا کاری ندارم که مریم جون با اون غذاهای خوشمزش اجازه بدن یا ندن خخخخخخخخ . سیستم داره کار خودشو دقیق انجام میده.

مواد داخل میکسچر هم که دارن رولر کوستری عمل میکنن انگار که قسمت های مختلف این فایل با چرخش و دوران سر و کار دارن.

اغراق نیس اگه بگم این موسیقی زیباترین و اثر بخش ترین موسیقی هستش که تا حالا شنیدم. آرامشش جوریه که تک تک سلولهای بدن منو رو تحت تاثیر قرار می ده. انگار که انرژیش ارتعاش خاصی رو در بدن من ایجاد می کنه. البته ترکیب موسیقی با هیبت و عظمت صحنه های مسیر موزه هم محشره. اینجا وسایل نظامی به جای اینکه ترس و اضطرابی رو در وجود آدم ایجاد کنه و یادآور جنگ و کشتار باشه فقط و فقط ابهت و اقتدار انسان و جهان و البته خالق جهان رو به نمایش میذاره. شاید اگر این وسایل تو ی محیط سرسبزی مثل اینجا نبودن حسی که انتقال میدادن ی چیز متفاوتی بود. سرسبزی محیط، سفیدی ابرها و آبی بودن آسمون موجودیت این ابزار رو شگفت انگیز میکنه و جالبه که هم ی این رنگ ها از لحاظ روانشناسی رنگ های آرام بخشی هستن و چقدر تحسین برانگیزه که آرامش اینها بر نظامی بودن اونها غلبه کرده .

و اما نکته ی دیگه ای که من تو تمام فیلهای سفر نامه دیدم آبی بودن و تمیز بودن آسمونه. من بخاطر دیدن آسمون گرفته و کثیف شهرهای صنعتی ایران این باور تو ذهنم ایجاد شده بود که صنعتی بودن مترادف با داشتن آسمانی تاریک و کثیفه اما اینجا با وجود اینکه یکی از پیشرفته ترین کشور جهانه این موضوع صدق نمی کنه. پس من با دیدن اینها اون باور غلط تو ذهنم کمرنگ میشه.

یکم بالاتر من گفتم که هماهنگی عجیبی بین قسمت های مختلف این فایل هستش که با شنیدن اسم موزه نیروی هوایی این باور تقویت شد. انگار که همه قسمت ها با آسمان و هوا و چرخش سر و کار دارن از رولر کوستر گرفته تا مواد داخل میکسچر تا نیروی هوایی. واقعا سواله برام چرا نیروی هوایی میتونست نیروی زمینی یا هر چیز دیگه ای باشه. اما اینجا هیچ چیزی تصادفی نیس همه چیز فرکانسیه.

آره فرکانس یعنی همه چی!!!!!

در پناه الله یکتا .