سفر به دور آمریکا | قسمت ۶۹

Once again we took a ride on the rollercoaster of emotions along with Ms. Shayesteh

یک بار دیگه همراه با خانم شایسته سوار ترن هوایی احساسات شدیم.

It’s really difficult for me to describe the feelings I experienced while watching this video

واقعا برام سخته احساساتی که موقع دیدن این ویدیو تجربه کردم رو توصیف کنم.

I can just say that I saw power, courage, pride, and glory

فقط میتونم بگم که من قدرت، شجاعت، حس غرور و شکوه رو دیدم.

I saw the manifestation of God’s words that say: And He has subjected to you whatever is in the heavens and whatever is on the earth – all from Him

من تجلی سخنان خداوند رو دیدم که میگه: و آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است همه را مسخر شما گردانید و اینها همه از سوی اوست.

I saw the many dreams that had come true

من رویاهای بسیاری رو دیدم که به حقیقت پیوسته بودن.

I saw the absurdity of war

من پوچی جنگ رو دیدم.

I saw the beauty of peace

من زیبایی صلح رو دیدم.

I saw hope in the midst of tragedy

من امید در میان تراژدی رو دیدم.

I traveled in time

من در زمان سفر کردم.

I saw the past, present and future at the same time in a single frame

من گذشته، حال و آینده رو همزمان در یک قاب دیدم.

I heard the voices of the past, present, and future in this museum

من تو این موزه صدای گذشته، حال و آینده رو شنیدم.

I saw that nothing is impossible for people who believe in themselves

من دیدم که هیچ چیز برای افرادی که به خودشون ایمان دارن غیرممکن نیست.

I saw that we will all leave a legacy behind, but we may not be aware of it. I asked myself: What legacy do I want to leave and how do I want to be remembered after I die

من دیدم که همه ما میراثی از خودمون به جا خواهیم گذاشت اما ممکنه ازش بی خبر باشیم. از خودم پرسیدم: من میخوام چه میراثی از خودم باقی بزارم و میخوام بعد از مرگم چطور ازم یاد بشه؟

I saw respect for fallen soldiers who fought for their countries and their beliefs

من احترام نسبت به سربازان کشته شده ای رو دیدم که برای کشورهاشون و اعتقاداتشون جنگیدن.

I saw different reactions to the same situation

من واکنش‌ های مختلف به یه موقعیت یکسان رو دیدم.

I saw a lady who was trying to take a lesson out of the history book and explain it to us

من بانویی رو دیدم که داشت سعی میکرد از کتاب تاریخ درس بگیره و اون رو برای ما توضیح بده.

I saw that life is too short to live with regrets, hatred, grudges, fears, and negativity

من دیدم که زندگی کوتاه تر از اونه که بخوایم با حسرت، نفرت، کینه، ترس و منفی نگری زندگی کنیم.

I saw that the world would be filled with peace if all of us were in peace with ourselves and the outside world

من دیدم که جهان پر از صلح میشد اگه همه با خودمون و دنیای بیرون در صلح قرار میگرفتیم.

I felt the presence of Ms. Shayesteh’s mother who always says: Our body is a gift from God, and we should take care of it by staying calm

من حضور مادر خانم شایسته رو احساس کردم که همیشه میگن: جسم ما هدیه ای از طرف خداوند هست و باید با حفظ کردن آرامشمون ازش مراقبت کنیم.

I realized the importance of reining in our mind

من اهمیت کشیدن افسار ذهنمون رو درک کردم.

I saw a lady with a warm voice who is in peace with herself

من یه بانو با یه صدای گرم رو دیدم که با خودش در صلحه.

I now better understand the quote that says: Those who leave everything in God’s hands will eventually see God’s hand in everything

من حالا بهتر معنی این نقل قول رو میفهمم که میگه: افرادی که همه چیز رو به دست خدا میسپارن، در نهایت دست خدا رو تو همه چیز خواهند دید.

I learned that not acting on what I know is like not turning the key in the lock

من یاد گرفتم که عمل نکردن به دانسته هام مثل نچرخوندن کلید تو قفل میمونه.

I saw the determination and legacy of the Wright brothers

من عزم و میراث برادران رایت رو دیدم.

I saw the power of imagination

من قدرت تخیل رو دیدم.

I saw how the Wright brothers inspired others by achieving their dream

من دیدم که برادران رایت چطور با رسیدن به رویاشون الهام بخش دیگران شدن.

I realized that I need to evolve through the path rather than being in a hurry

من درک کردم که به جای عجله کردن باید تکاملم رو تو مسیر طی کنم.

I got to know Jacqueline Cochran, the first woman to break the sound barrier in 1953

من با ژاکلین کاکرن، اولین زنی که در سال 1953 دیوار صوتی رو شکست، آشنا شدم.

I saw kids who felt like real pilots and heroes

من بچه هایی رو دیدم که احساس میکردن خلبان ها و قهرمان های واقعی هستن.

I saw a hero dog who flew 131 missions with his owner and had his own parachute

من سگ قهرمانی رو دیدم که همراه با صاحبش تو 131 ماموریت پرواز کرد و چتر نجات مخصوص خودش رو داشت.

I realized how grateful I should be for the blessing of peace

من درک کردم که چقدر باید قدردان نعمت صلح باشم.

Thank you for reminding me that I have a limited time on earth and should use it in the best way possible

ممنون که بهم یادآوری کردید که زمان من روی کره زمین محدوده و باید ازش به بهترین شکل ممکن استفاده کنم.

سلام نیکو خانم عزیز. ممنون از پیام زیباتون. خواستم ازتون تشکر کنم که نظرتون رو با من در میون گذاشتید چون قطعا انگیزه ای خواهد شد برای ادامه این روال. پیگیر کامنت های خوب شما هم هستم و خوشحالم که به دوستان خوب و آگاهی مثل شما هدایت شدم.