سفر به دور آمریکا | قسمت ۶۹

سلام به خالق صلح وعشق ووحدت ومودت ورحمت

فایل پربار وعمیقیه مریم جان ممنون بابت ضبط این درسها وعبرتها وزیباییها

برم سراغ نوشتن کامنت که عاااشقشم

خیلی برام حالب بود که چرا تو ورودی موزه دوجرخه گذاشتن اما دقت که کردم دیدم دلیلش مکانیزم رکاب دوچرخه هست که عینا تو هواپیماهای اولیه استفاده شده واقعا باعث حیرته رکاب دوچرخه?!

وخییییلی جالبتر اینکه این هواپیما مال نهصد سال قبل نیست برمیگرده به سال۱۹۰۹ تقریبا صدوده سال میش و ذهنم مقایسه میکنه با هواپیماها وهلی کوپترها وفضاپیماهای امروزی که آدم واقعت باورش نمیشه که همممممه اینها در عرض تقریبا صد سال اتفاق افتاده واقعا برام باور نکردنیه که توی این ۱۱ دهه چقدر این صنعت پیشرفت کرده.قانون تکامل به زیبایی اینجا نمود پیدا کرده اما بخوبی نشون میده که قانون تکامل هم اونطوری نیست که خییییلی خیییلی زیاد طول بکشه بلکه میتونه سرعت خیییییلی بالای داشته باشه .الهی شکرت

اون مردی رو که تو ورودی موزه نشسته وبا گرمی ولبخند به بازدیدکنندگان خوش آمد میگه رو تحسین میکنم.

چیدمان هواپیماها طوریه که از همون اول با ابتدای این صنعت شروع شده وهر چی جلوتر میریم نمونه های پیشرفته تر وکاملتری رو مشاهده میکنیم.

خیییلی جالبه که نما ودیزاین این فضا با دیوارهای مخروبه وخرابه ها درست شده تا نشون بده که جنگ چیزی جز خرابی وویرانی به بار نمیاره.اما میشه این پون مثبت رو از دل این ماجرا بیرون کشید که جنگها خواسته یا ناخواسته به پیشرفت صنعت هوایی خیلی کمک کردن وتجربیات ساخت هواپیماها وهلی کوپترهای مخصوص جنگ بعد از برای استفاده های علمی ورفاهی وساخت هواپیماهای مسافربری وباربری وجتهای شخصی مورد استفاده قرار گرفته.

نکته دیگه ای که با فایل زیردریایی جنگ جهانی دوم پیام یکسانی رو میرسونه اینه که جنگها رفتنی هستن وفقط موزه های اونها باقی میمونه وبه تاریخ خواهند پیوست اما چیزی که ماندگاره صلح وآرامش وامنیته که باعث رشد ونمو وشکوفایی میشه.البته جنگها میتونن تضادی رو ایجاد کنن که ما بیشتر از همیشه خواهان صلح ووحدت وآرامش باشیم وبیشتر از این بابت شکرگزار باشیم.

نکته جالب دیگه اینکه تو طراحی این هواپیماها به طرز عجیبی از شکل ماهی الهام گرفته شده خیلی شبیه هستن حتی یکیشون هم که پوشش بالایی هواپیما ورداشته شده تجهیزات داخلش مشخص هست دهانی عینا شبیه دهان باز ماهی براش طراحی کردن, البته تجهیزات داخلش هم واقعا پیچیده وتودر تو وعجیب هست.مادر طبیعت همیشه ودر هر کار یاریگر وراهنمامون هست.

حرفهای مریم عزیز در مورد اون چهار سرباز که هواپیماشون با خورده روی شنها واااقعا جالب بود دقیقا همینطوره مریم جان اتفاقات یکسان هستن اما ما با متفاوت نگاه کردن به این قضیه میتونیم خیریت اون رو که روال عادی جهان هست بپذیریم ویا اینکه با دیدگاه اشتباه اون رو تبدیل به شر وضرر کنیم واین قضیه تو حالات چهره اون سربازها بشدت معلوم هست وچه بصیرتی داشته سازنده وطراح این صحنه وآدمهاش!

وپیام قشنگ والهیش اینه که حتی اگر تو جنگ باشی وهواپیمات با کله خورده باشه زمین ووسط بیابون گیر کرده باشی وهمراهانت هم آدمای مثبت اندیشی نباشن تو باز هم میتونی کاملا برخودت مسلط باشی وایمان به خداوند وحمایش از چهره ات نمایان باشه وآرامش رو با چهره آرومت انتقال بدی.واقعا خدایا شکرت بخاطر عظمت انسان وعظمت نگاه انسان.

اینکه حتی مهمترین مسائل زندگیمون هم ارزش این رو نداره که بخاطرش خودمون رو ناراحت کنیم چون زمان ثابت میکنه واقعا چیز مهمی هم نبوده.اصلا مهمترین مسئله چیه?اینه که مرگ فقط بازگشتی به سوی اوست,اینکه خدا در همه زمانها ومکانها هست وقوانین لایتغیرش ما رو حمایت میکنه وقدرت مطلق فقط اوست وما در هر شرایطی میتونیم بهش وصل بشیم,اینکه نا خالق شرایط کنونی هستیم وبه همین ترتیب میتونیم خالق شرایط بعدی باشیم.

والسلام…

جالبه که هم ماکت کوچولوی هواپیماها اینجا نمایش داده شده وهم خود هواپیماها وهلی کوپترهای واقعی وآدم میتونه اندازه واقعی اونها رو ببینه .ایده جالبیه که یکی از هواپیماهای بزرگ رو تبدیل به فضایی برای نمایش قسمتی از تجهیزات وماکتها بکنن.

لباسهای سربازان مختلف واقعا جالب ومجهز وزیبا هست حتم دارم این تلاش برای بعد از جنگ هم کاربردهای زیادی داشته وپیشرفتهایی رو در صنعت پارچه ومدل وخیاطی ایجاد کرده.

الهی بینهایت شکر که تمام جهان مسخر ورام ماست.

🌏🌎🌍🌏🌎🌍🌏🌎🌍🌏🌎🌍🌏🌎🌍🌏🌎