سفر به دور آمریکا | قسمت 71

سلام دوست خوبم

منم از شما تشکر می کنم. البته بیشتر خوشحالم به خاطر رسیدن شما به این درک و نتیجه گرفتن تون در زندگی، بعد از اون ممنونم که این آگاهی رو به اشتراک گذاشتید.

منم سفرنامه رو تا حدودی دنبال کردم، اما راستش هیچ وقت به این نکته ای که شما اشاره کردید، توجه نکرده بودم. بعد از خوندن کامنت شما، یه حسی بهم گفت که اره! انگار مشکل تو هم همینه!

به خودم گفتم منم یه روز بشینم این کار رو بکنم که اون حسه گفت: الان همون روزه! ببین الان اول صبحه و اولین کاری که کردی خوندن این کامنت بود، پس این یه نشونه است.

منم دست به کار شدم و تا الان که شاید بیشتر از 2 ساعت از خوندن کامنت شما نگذشته، بیشتر از 25 تا مورد و موقعیت که ناخودآگاه حسم بد شده رو پیدا کردم، خیلی عادت به بیان غر زدن هام ندارم، اما حسم منو راهنمایی کرد!

برام جالبه که تو این دو ساعت این همه به ناخواسته توجه کردم و انتظار دارم با روزی نیم ساعت! یک ساعت تجسم و توجه به خواسته هام به موفقیت برسم.

نکته ی دیگه ای که برام جالب بود، تلاش هاتون برای رسیدن به احساس خوب، دفترها و سر رسید ها و .. منم دقیقا همین موارد رو دارم اما بازم اکثر اوقات به احساس خوب نمی رسم.

ممنونم که با هدایت الله و به عنوان دستی از دستان خداوند من رو به این آگاهی رهنمون شدید. خداوند از طریق شما بهم جواب داد. حالا می دونم که برای رسیدن به احساس خوب باید چیکار کنم.

کافیه تو هر لحظه و هر موقعیتی به زیبایی ها توجه کنم. همین که به زیبایی ها توجه کنم و تمرکزم از روی ناخواسته برداشته بشه، باعث میشه تا به صورت طبیعی ( به قول استاد ) نعمت و ثروت وارد زندگیم بشه.

شکرت خدا جونم