سفر به دور آمریکا | قسمت 71

به نام خدای خوبم

سلام به هم فرکانسی های عزیزم

همچنان زیبایی ها ادامه داره.

تو آمریکا بارها و بارها صحنه هایی رو میبینیم که پرچم ملل مختلف رو آویزون کردن و اینبار در کنتاکی هورس پارک. انگار همش به دنبال نزدیک کردن فرهنگها و ملل به یکدیگرند. این به رسمیت شناختن همه ی فرهنگها عالیه.

خدایا چی آفریدی تا چشم کار می‌کنه سبزی هست درختان تنومند و بی نظیر، جاده ای بی انتها که چسبیده به آسمون آبی با لکه های ابر سفید ، مثل تابلوی نقاشی میمونه. جاده های تمیز و اون موتور سوار که مثل برق رد شد.

حال خوب استاد و مایک و مریم بانو در پیاده روی سه نفره شون و شعر خوندن هر کدومشون با ذوق , مخصوصا استاد که بسیار جالب «اگه عشق همینه اگه زندگی اینه» رو خوندن و مایک که کلی از لحن باباش خندید. چه ارتباط قشنگی.

زیباییِ درخت بید مجنون، معماری زیبای ساختمونها، مجسمه ی اسب بر بالای سقف، آسمان رویایی، مجسمه ی اسب با یالهای زیباش و پرندگان با همه ی جزئیات، اسبهای واقعی و زیبا در حال چرا در دشت سرسبز خدا

صدای زیبای استاد شجریان هنگام به تصویر کشیدن پرچم ایران در کنار ملل دیگر. چه حال خوبی داره وقتی دور باشی از کشورت و یهو پرچمت رو به اهتزاز درآمده ببینی. عالیه.

شاد و سلامت و سربلند باشید در پناه خداوند مهربان