سفر به دور آمریکا | قسمت 74 - صفحه 10

الله یکتا، پرودگار زیبایی ها کمکم کن که کامنتی عالی بنویسم.

سلام به استاد عزیزم و خانم شایسته دوستداشتنی. نشانه امروز من این فایل زیبا و لذت‌بخش بود. از خدا خواسته‌ام که امروز مطلبی به من بگه و یا زیبایی رو نشونم بده کلا هرآنچه که امروز باید از سایت ببینم رو نشونم بده و وقتی عکس این صفحه رو دیدم واقعا هنگ کردم و فقط گفتم خدای من تو چی میخوای به من بگی؟!!واقعا نمی‌دونم منظور خدا از این فایل چیه و دقیقا چی می‌خواد به من بگه اما با وجود اسب و سوارکار و تاکید هدایتی بودن این سفر از طرف خانم شایسته عزیز، چیزی به خاطرم آورد که هر وقت به یاد میارم با تمام وجودم شکرگزار خدا میشم و با خودم و یا مامانم میگم خدا چقدر قشنگ همه چی رو کنار هم میچینه که تو با خودت میگی چی شد؟ واقعا؟؟

استاد عزیزم این داستان، داستان هدایته، داستانیه که تو یه خواسته‌ای که از خدا خواستی رسیدی ولی ظاهرش اولش خیییلی ناخوشاینده ولی هرچقدر که میری جلوتر می‌بینی که چقدررررر خدا دوست داشته که این اتفاقات افتاده. داستان برمیگرده به پارسال تابستون 1401 بنده خدایی بود که ما ازش اسب خریده بودیم و چون تجربه اولمون بود و کسی نبود که ازش راهنمایی بخوایم در اون شرایط انتخاب اشتباهی کردیم و از اون ماجرا یک سال گذشت که ما از اون خواستیم که اسب رو بفروشه (نمیخوام وارد جزئیاتش بشم که حالم رو بد کنم، می‌خوام این رو بنویسم که به خودم یاد‌آوری کنم اگه بسپریش به خدا درست میشه.) سر همین جریان ما فهمیدیم که این ادم، آدم مناسبی نبوده و دقیقا برعکس اون چیزی بوده که ما فکر می‌کردیم و مطمئنا به خاطر سطح فرکانسی خانواده من در اون زمان باعث برخورد با این آدم شد. بگذریم از این موضوع حال ما خییلی بد شد هر کدوممون یه جور خودم، بابام ، مامانم و بدلیل شرایط ما هنوز اون اسب رو داشتیم. شرایط بدی بود. من و مامانم مثل قبل منظم نمی‌رفتیم باشگاه. می‌دونستیم باید به این حیوون خدا برسیم ولی انگار رقبتی به منظم رفتن نداشتیم و اون هم یک روزدرمیون یا درهفته دو سه بار می‌رفتیم چون در قبال اون مسئول بودیم. نمی‌تونسیم سوارش شیم به سواریمون اعتماد نداشتیم و بیش از یکسال بود مرتب سواری نکرده بودیم. پس باید لُنژ می‌کردیم که اون هم زورمون بهش نمی‌رسید و این یه جدل واقعی بود بین ما و اون دختر زیبا. به خاطر این شرایط بد خودمون می‌خواستیم دنبال راه‌حل باشیم و دست خدا رو بسته بودیم و دست وپا می‌زدیم چند ماهی اینطوری گذشت تا اواخر دی که ما با یکی از دستان خدا آشنا شدیم این آقا از آشنایان همون بنده خدایی بود که ما اسبمون رو ازش خریده بودیم. یک سری اتفاقات افتاد و این آقا به ما پیشنهاد کرد که با اسبمون کار کنه و ما هم قبول کردیم اما چون ایشون از آشنایان اون بنده خدا بود منتظر بودیم حرفی ازش به میون بیاد اما اینطور نشد هر چقدر که گذشت بیشتر مطمئن شدیم چقدر انسانی شریف و خوب هستن و چقدر خدا قشنگ ایشون به سمت ما هدایت کرد و دختر زیبای ما هم از اون اسبی که هیچ تربیتی نشده بود و فقط دوست داشت چهارنعل بره چقدر تکاملی و آروم آروم یاد گرفت چی کار کنه، آروم شد و حالا از سواری دادن لذت میبره و ما، مایی که هیچ چیزی از درست سوار شدن نمیشدیم و فقط سوار میشدیم و معجزه بود نمیوفتادیم چقدر سواریمون بهتر شده و خدا ما رو به استادی هدایت کرد که واقعا همه نکته‌های ریز و درشت رو بهمون می‌گه و ما الان در این شش ماه خیییلی خییییلی بیشتر از زمانی کلاس عمومی می‌رفتیم و یا یکسال اولی که اسبمون خریدیم اطلاعات درمورد اسب و سوارکاری داریم و همه اینا به لطف خداست و اینکه الان اسبمون خیلی خوب شد به لطف الله مهربان و دست فوق العادش. خیلی قشنگ میپره و باهوشه و الان من بیشتر از هروقت دیگه ای دوسش دارم. خدای من خدای زیبایی ها خدای عشق و نور و مهربانی ها خدای فراوانی ها شکرررررت شکررررت.

و هستی الان به خاطر این اتفاق ایمانش خیلی خیلی بیشتر شده و این رو از کادوهای تولدی که از خواستم میشه فهمید پارسال واسه تولدم چیزهایی نوشتم که فکر کردم باید بنویسم و ایمانی نداشتم ولی امسال از یک هفته قبل از تولدم در دفترم نوشتم خدایا من برای تولد چهارده سالگیم اینارو می‌خوام و نشونه‌هاش رو دیدم که داره اتفاق میوفته و من نباید یادم بره که همه اینا به خاطر نور و عشقیه که همیشه حواسش به ما هست و حواسش به خواسته هامون هست فقط باید بهش ایمان داشته باشیم بهش اعتماد کنیم. اللهی شکر.