دیدگاه زیبا و تأثیرگذار زهرا عزیز -با کمی ویرایش- به عنوان متن انتخابی این قسمت:
اومدم بگم که از اولین قسمت سفرنامه تا امروز خیلی چیزها برای من تغییر کرده؛ خیلی باورهای خوب ساخته شده و در نتیجه خیلی رفتارهای عالی رو موجب شده.
قبلاً هر وقت می رفتم بیرون، همیشه سرم تو لاک خودم بود و آسّه میرفتم آسّه میومدم تا مشکلی پیش نیاد. دلمم نمیخواست کسی بهم کار داشته باشه. دیروز یه رفتار ناخودآگاه انجام دادم که متوجه شدم خیلی تغییر کردم :
داشتم تو پارک دوچرخه سواری میکردم، خانمی هم جلوتر از من داشت دوچرخه سواری میکرد. وقتی رسیدم بهش، لبخند زدم و گفتم: روسری تون خیلی قشنگه. البته اونم با خوشرویی گفت : قابل نداره.
من از رفتار خودم متعجب شدم چون قبلا” به خاطر باورهای محدودکننده ای که داشتم سعی میکردم اصلاً کاری به کسی نداشته باشم اما دیروز این رفتارم خیلی ناخودآگاه بود، فهمیدم باورهای قدرتمندکننده جدیدی در من شکل گرفته. باورهای زیبایی که دیگه ضعیفم نمیکنه توی ارتباط برقرار کردن.
من قبلاً از کنار مردها رد هم نمیشدم و فاصله میگرفتم، مسیرمو کج میکردم چه برسه به اینکه بخوام لبخند هم بزنم. امروز وقت پیاده روی و دوچرخه سواری در پارک به هر کس که چشمم می افتاد لبخند زدم. به زن و مرد. به مرد جوان و پیر و بچه! هیچ اتفاق بدی هم نیفتاد؛ تازه اونها هم لبخند زدن و خدا قوت گفتن.
با ورودی های مثبت این سفرنامه، همه ی باورهای محدودکننده ای که ذهنم رو تبدیل به زباله دانی کرده بود رو ریختم دور و احساس سبکی و پاکی می کنم.
البته می دونم شاید ریشه اش هنوز در وجودم باشه ولی من دیگه اجازه نمیدم این ریشه ها جوونه بزنن.
یه چیز دیگه که تغییر کرده برام، دیدن بچه ها ست. قبلاً خیلی بچه های گریان و نق و نقو میدیدم. باور کنید هر بار میرفتم بیرون امکان نداشت دو سه تا بچه نبینم که دارن به جون پدر و مادرشون غر میزنن و اشک میریزن. ولی حالا بچه های خندان و شاد می بینم. بچه هایی که از ته دل میخندن. بچه هایی که دارن بازی و شادی میکنن. یا چنان شیرین کاری میکنند که از دیدنشون ذوق میکنم. دیدن بچه های تر و تمیز و شاد و خندون برام مثل یه معجزه می مونه. اینم به خاطر اینه که توی این فیلم های سفرنامه کلی بچه های خوشگل و شاد و با نشاط دیدم و تمرکز کردم روشون. شما با این فیلم های سفرنامه خیلی عالی خیلی از موضوعات اساسی رو آموزش دادین.
از شروع سریال تا به امروز به دو جای بسیار زیبا و سرسبز هدایت شدم. جاهایی که پر از درخت و گلهای قشنگه. پر از سرسبزیه و امیدوارم بازهم به جاهای زیباتر هدایت بشم.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت 76133MB9 دقیقه
سلام استاد
سلام مریم جون
من خودم خیلییییییی بازی کردن با بچه ها رو دوست دارم. و با این کار عشق می کنم.
میدونید چرا؟
چون بچه ها کلا توی یک دنیای دیگه زندگی می کنن.
دنیایی بدون هیچ دغدغه و نگرانی ، دنیایی پر از بازی و شادی ، دنیایی پر از تفریح و لذت ، دنیایی که هر چی بخوان رو توش پیدا می کنن و به دست میارن.
خلاصه دنیای بچه ها خیلی خیلی متفاوته و خیلی دنیای شیرین و لذت بخشیه
همه ی ما وقتی بزرگ میشیم دیگه از بچگی هامون یادمون میره ، دنیای بی دغدغه دوران کودکی رو فراموش می کنیم و فقط درگیر یک سری مسائل زندگی میشیم. در حالی که اگر به همون مسائل مثل بچه ها از دید یک بازی و یک حل مسئله نگاه کنیم همه چیز برامون لذت بخش میشه و مثل بچه ها یک دنیای بی استرس و پر از شادی و نشاط رو تجربه می کنیم.
همه چیز برای بچه ها بازی کردنه ، همه چیز براشون لذته
اصلا همه چیز رو به چشم بازی میبینن
جالبه اگر بچه ها رو هر روز ببری پارک خسته نمیشن من خودم این کار رو با خواهر و برادرم می کنم.
هر روز میریم پارک تازه گاهی اوقات روزی دوبار میریم ولی نه تنها خسته نمیشن تازه داداشم دوست داره از صبح تا شب تو پارک باشه . اونم پارکی که هر روز میریم . پارکی که از نظر ما تکراریه ، پارکی که از نظر ما فقط یک تاب سرسره خیلی معمولی داره.
ولی اون پارک برای بچه ها هر روز یک دنیای جدیده ، هر روز اتفاقات جدید و جالب ، هر روز بازی های متفاوت توی همون پارک تکراری
بچه ها خیلیییی خلاق هستن فقط ما بزرگتر ها باعث میشیم خلاقیت بچه ها به مرور زمان که بزرگتر میشن از بین بره. چون دائم میگیم نکن نه اون کار اشتباهه اون کار فلانه
ولی اگر ما هم به کار های کودکان از چشم خلاقیت نگاه کنیم اون وقت میبینم که Wooooo خدای من چقدر اینها خلاقیت دارن.
من اینها رو میگم چون خودم کلاس برای کودکان گذاشتم و این خلاقیت رو به وضوح بارها و بارها دیدم و تحسین کردم.
عاااااااااشقتونم
بی نهایت لذت میبرم مخصوصا از این قسمت هایی که مثل این قسمت بازی بچه ها رو نشون میدید.