سفر به دور آمریکا | قسمت 82

سلام به همگی عزیزای دلم،،

اولا که دیشب تاساعت ۲داشتم مینوشتم نمیدونم چراکامنتم حذف شد!!اما ازاونجایی که همیشه سعی میکنم به درسهام خوب عمل کنم وازاونجایی هم که مهمترین تمرین وآزمون این مکتب خانه توانایی کنترل ذهنه گفتم هراتفاقی بیفته به نفع منه،،

من نمیتونم دراین سفربه دورآمریکا کامنت نذارم گره خورده به تعهدی که دروجودم بیدارشده وپیش نیازیست برای استفاده ازدیگرمحصولات برام،،

شده تمرینات حال خوبم،،

دلیلی ست برای صبح زودازخواب بیدارشدنم وشبها دیروقت خوابیدنم،،

شده بیشترباورکردنهام درزندگی،،

شده طی کردن تکاملم در مهارتهای ذهنی وباوری،،

دوره بسیارتمرینی وآموزنده ست برام،،

ازاین آدمها بگم که چقدر باخیال راحت بچه هاشونو دراین جای خطرناک رها کردن یاد خانواده و دوربری های خودم افتادم که چقدر تفاوت بین دیدگاههاست،الکی نیست به این جاهدایت شدن و ساختن پیشرفته ترین کشور جهان،،چقدرمتوکل وباایمانن،،

خدایاشکرت ازاین هماهنگی بخداچی بگم دیروز دوستم منو برد یه جایی که ازچندتا تپه بالاپایین شدیم من یه خورده ترسیدم شیبش تند بود دیشب وقتی فایل رو نگاه میکردم گفتم خدایا شکرت من که سالها اصلاهمچین جایی نرفته بودم اما امروز فقط بخاطر این همفرکانسی بود،،

خدایا شکرت چه مکان زیبایی همش پوشیده ازسنگ واقعا فوق العاده ست،اگه خداوند ازهواس پنج گانه تنها فقط قدرت بینایی روبهم داده بود میتونستم تامدتها فقط بازبان تصاویر اززیبایی های این مکان بینظیر توضیح بدم ،،

خدایا شکرت چه قدرتی ست که این آرچ عظیم وزیبارو ساخته ای،،

استاد عزیز وقتی میگی به خداوند گفتم چشمکی هم زدم گفت برو تومیتونی ،اماباوجود ترس انجامش دادی واقعا بعضی جاهاخیلی خطرناک بود اما چقدر بعدازاین تجربه شجاعت وایمان ولذت دروجود آدمی بیدار میشود که این ترسها سایه هایی بیش نیستن،،

وقتی افرادی با دوچرخه این مسیرهای سخت رو واردش میشن این چقدر به مایادمیده که خیلی آدمها هستن باشرایط سخت ترازما حرکت میکنن وبه اهدافشون هم میرسن،،

افرادی که باماشین میرن یعنی تکاملشونو طی کردن وحرفه ای هستن حتی خانواده رو هم بااین لذتها شریک میکنن،،

وافرادی که باموتور بقیه دگه خبرندارن که چه جمعیت عظیمی بااین موتور تریل باسرنشین قرمز پوش با یه گوشی درحال فیلمبرداری عالی دارن تجربه ها کسب میکنن،،

مریم جان وقتی تو فایلی نیستی چقدر جای خالیت احساس میشه بخدا منکه احساس دوری ازت ندارم فکرمیکنم همگی این خانواده داریم دریه مکان زندگی میکنیم،،

استاد وقتی توقف کوتاهی کردی واز اون دروازه ردشدی واولین آهنگ شروع شد انگار شروع یه زندگی دوباره و مروری ازیک مسیر بسیار پرماجرا به تصویرکشیده شد،چقدر آهنگ اولی بهم احساس عالی میده،،

وقتی خط سفید هارو دنبال میکردی استاد چقدر یاد این حرفت افتادم میگفتی اگه میخواهین به اهدافتون برسید ردپاهای منو دنبال کنید وادامه بدین خیلی زودمیرسین، وقتی ادامه میدادی بخودم میگفتم وقتی ردپای کسی مثل همین خط سفیدها رودنبال کنیم وهرکجاهم کمی کمرنگ یا یه خورده فاصله افتاده بین شون اشکال نداره توفقط ایمان داشته باش وادامه بده به اهداف وخواسته هات میرسی،،

بعضی جاها خطرناک بود کمی متوقف میشدی اما هرآنچه مارانکشد قویترمون میسازد،،

وقتی رسیدی کنار آر وی گفتم خیلی وقتها موقع ای که فکرشو نمیکنی نزدیک مقصدی و تاریکترین لحظات چند دقیقه قبل از طلوع خورشیده،،

چقدرلذت بردم واحساس ایجاد باورهایی که میشود ومن میتوانم درذهنم ساخته میشه وقتی میگی من بادیدن این راننده ها میگم غیرممکنی نیست،،

ودرپایان مثل آهنگ پایانی من ثروتم افکارمه،

من بزرگم و….

ممنون اززحمات و الگوسازیت درایمان به خداوند استاد عزیز،،

ذسلام بهاره دوست عزیز واقعا ممنون هنوزدیروز باخودم میگفتم کاش اسم آهنگ اولی رومیدونستم خیلی فکرخوبی کردی موفق باشی

سلام آذر جان ممنون از شما خداروشکر بیشتراز شماها خودم دارم یادمیگیرم منم واقعا خیلی چیزارو دارم ازکسانی مثل شماها یادمیگیرم