«سفربه دور آمریکا، رابطه‌ای به هم‌پیوسته دارد با دوره ۱۲ قدم». من این رابطه را با زبان و کلمات انسانی اینطور توصیف می‌کنم که:
۱۲ قدم، حکم همان دفترچه‌ی راهنمایی را دارد که در بدو ورودمان به این جهان جسمانی، به ما داده شده تا خودمان، اصل‌مان و آگاهی‌هایی را به خاطر بیاوریم که به پشتوانه‌‌ی آنها وارد این تجربه‌ی جسمانی شده‌ایم.
۱۲ قدم، یک دفترچه‌ی راهنماست از: توانایی‌هایی که داریم، امکانات جهان‌مان و شیوه‌ی ورود به مدار این امکانات و استفاده از آنها. (درست مثل همان دفترچه‌ی راهنمایی که هر وسیله‌ای مثل موبایل، جاروبرقی، یخچال و… به همراهش دارد و به ما نحوه‌ی استفاده از امکان آن وسیله را توضیح می‌دهد)
و برنامه‌ی سفر به دور آمریکا نیز، در حکم تصاویر (figures) آن دفترچه راهنماست، تا مفهوم و منظورِ توضیحات آن دفترچه برایم‌مان واضح و آشکار شود و قادر شویم به شیوه‌‌ای صحیح و بدون خطا و با لذت، آن امکانات را به خدمت بگیریم.
بعضی‌ها هرگز از این دفترچه خبردار نمی‌شوند؛
بعضی‌ها با اینکه دفترچه را می‌بینند، اما آنقدر به شیوه‌های قبلی چسبیده‌اند و آنقدر از انجام کارها به شیوه‌ی جدید می‌ترسند که، هرگز آن دفترچه را نمی‌خوانند. در نتیجه بهره‌ای بسیار سطحی از آنهمه امکاناتی می‌برند که آن وسیله می‌توانست در اختیارشان قرار دهد؛
اما بعضی‌ها خوره‌ی جستجو، امتحان شیوه‌های جدید و یافتن امکانات بیشتری هستند- که ممکن است آن وسیله داشته باشد- در نتیجه زیر و بَمِ آن دفترچه را مو به مو و خط به خط می‌خوانند و تمام امکانات آن وسیله را به خدمت خود درمی‌آورند. جهان پاداش‌ها و امکاناتش را برای این گروه ارزانی می‌دارد؛
به شخصه تلاش می‌کنم، با دوربین سفر به دور آمریکا، تمرینات ستاره‌ی قطبی‌ام را انجام دهم؛
به وسیله‌ی درک آگاهی‌ها «چگونه فکر خدا را بخوانیم در قرآن»، آگاهانه تلاش می‌کنم به وسیله‌ی «صدق بالحسنی»، به مدارهای بالاتری هدایت شوم تا، طبق وعده‌ی «فسنیسره للیسری» خداوند، آسان بشوم برای آسانی‌ها. تا ثروت، برکت، سلامتی و عشق مشتاق همراهی با من بشود؛
بنابراین به همه دوستانم که سوالشان این است که از کجا و چگونه وارد این مسیر پر از نعمت و برکت شوند، به نظر من، قدم اول دوره ۱۲ قدم، بهترین راهنما است.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت 82767MB51 دقیقه
به نام خدای بخشنده و مهربان
سلام
سریال سفر به دور آمریکا
قسمت 82
خدای من این همه بچه توی این ارتفاع …چه پدر و مادر های توحیدی ای دارن گه اینقدر آزاد و با فراغ بال هستن
واقعا اگر آدم نگران نباشه و اعتماد کنه اصلا واقعا خداوند داره همه رو هدایت میکنه
چه فرهنگ چه باورهایی بوده که باعث شده این اتفاق به این شکل واقعا اتفاق بیوفته؟
چه قدر توجه شما به خوبی ها زیاد هست و تحسین کردید دست خط قشنگ اون خانم رو
چه لذتی میبره توی این ارتفاع و این منظره مشغول نوشتن باشی.
همه چیز باوره…همه ی اتفاقات زندگی ما رو داره باورهامون می‌سازه
از هر چی میترسیم سرمون میاد
چه قشنگن همه با لباس های متفاوت راحت ک رنگی رنگی توی این ارتفاع و ابن منظره فوق العاده
آیت منظره کارت پستالیه…حتی ماه ام تو دل آسمون حضور داره
بعد گفتم چرا من دارم بی خیال میشم؟!
گفتم به این دلیل که من اصلا نمیدونم اونجا چه خبره..یعنی من نمیدونم دارم برای چی میرم..وقتی آدم ندونه هدفش چیه خیلی سخته ادامه دادن.
چه عکس های خفنی دارن میگیرن با نماد این ایالت یوتا…
استاد در کنار چه دره ای در حال موتورسواری بودید…
چه قدر لباس موتورسواری شما قرمز زیبایی هست و بهتون میاد…چه خوب که برای خودتون ارزش قائل شدید و لباس مخصوص خریدید…
چه قدر رنگ خاک..اینجا زیباست متفاوته نارنجی رنگ هست
چخ قدر این دستگاهی که باهاش لاستیک ها رو باد میکنن کوچیک و جالب هست تا حملش آسان باشه و جای کمتری رو اشغال کنه…
چه قدر زیباست در دل این دره های سنگلاخ…رودخونه رو داریم
چه خوب خدا شما رو محافظت کرد با وجود باد نداشتن لاستیک موتورهاتون با مهارت تونستید تا اینجای مسیر بیایید..
اینکه مسیر رو با خط های سفید مشخص کردن چه قدر کار رو آسان کرده.پیدا کردن راه رو
دمشون گرم این راه رو با دوچرخه اومدن..چه قدر قدرت دارن و چه قدر انسان توانمنده.خداروشکر
عاشق تونم استاد که برای همه چیز قانون تکامل رو رعایت میکنید…
استاد مجهز به الله اکبر…اونم بدون آب…
استاد حتی اینجا هم با آدم های جدید ارتباط میگیرید…و آرزوهای خوب برای هم میکنید و زیبایی ها رو تحسین میکنید…چه قدر مهارت شما در صحبت کردن به زبان زیبای انگلیسی بالا هست…
چه قدر قشنگ یه سری مسیرها رو پل گذاشتن.. چه قدر برایرعلایق انسان ها ارزش قائل هستن که همچین مکان هایی رو امن و به این شکل در اختیار اونها قرار میدن..
چه قدر اینجا بزرگ و تعداد تریل ها و مسیرهای موتورسواری زیاده
استاد از چه مسیرهایی با چه شیب های تندی حرکت می‌کردید…
اینجا تو دل این سخره ها این درختچه های زیبا بادرنکردنیه…این مسیرها انتهایی نداره و تا جایی که چشم کار میکنه ادامه دارن
استاد چه شجاعتی به خرج دادید جایی که دوتا موتورسوار انصراف دادن شما با شجاعت عبور کردید و به صدای خداوند گوش دادید..
استاد من خیلی جاها با دیدن شیب و سختی مسیر میگفتم استاد تو رو خدا نرو..
خدای من توی این مسیرها با این سن اونم با دوچرخه چه قدر داره باورهای ما رو تکون میده
اینجا عشق و علاقه محدودیتی مثل سن و جنس نداره
هر آنچه مرا نکشد قوی ترم خواهد ساخت استاد دمتون گرم با وجود ترس حرکت کردید
چه ماشین های خفنی اینجان با لاستیک های هیولا توی این مسیرهای سخت
روی صخره هایی به مانند اینه با جیپ قرمز چه قدر خفنه راننده اش
همه چیز امکان پذیزه همه چی ..
چه قدر خوبه که اینها لذت بردن رو محدود نمیکنن به سن و نمیگن دیگه از ما گذشته همون باور محدودکننده ی خیلی از ماها
چه دقت زیادی رو می‌طلبه رانندگی توی این مسیرها..
خط سفید مسیر هواپیما در کنار خورشید و آسمون آبی چه زیباست
فاینالی رسیدیم به آروی خداروشکر که به سلامت رسیدید
22/بهمن‌ماه/1402