سفر به دور آمریکا | قسمت 82

دلم نیمد که برای این قسمت که امروز به سمتش هدایت شدم نکاتی که خودم توی گوشیم نوشتم رو با بقیه دوستان و همراهان عزیزمون تو سایت به اشتراک نذارم ،

سلام خدای قشنگ و مهربونم

سلام استاد عزیزم و مریم جان شایسته و مایک قشنگم که انقدر همتون با هم به ما احساس خوب رو به این خالصی و نابی منتقل میکنین

درس هاییکه من با دیدن این فایل یاد گرفتم این بود که :

وقتی نترسی و اعتماد کنی به خداوند و بدونی که همراهته هر لحظه و‌ از تو مراقبت می کنه و بری تو‌دل ترس هات می‌بینی که حتی سخت ترین راه ها و‌ جاده هاهم به کمکِ او ، هموار‌ میشن و انگار که دستاش تورو به راحتی و نرمی میبره و‌ میرسونه اونجا که باید

حتی اگه توی بهترین رابطه ی دنیا هم که باشی ، باز یوقتایی و تنهایی و علی الخصوص تو طبیعت بگذرون با نوشتن رویاهات و حرف زدن با خدا و کار کردن روی خودت و انجام کارهای هیجانی تا ترسات بریزن !

حتی اگه تو دل یه کویر یا کوه ها تنها باشی ، حتی اگه مسیر سخت و طاقت فرسا باشه ، حتی اگه آب آشامیدنیت تموم شده باشه .. با وجود همه ی این ها باز هم راه بیفتی و وا بدی و بذاری هدایتت کنه .. کم کم که جلو میری نشونه ها ، خط کشی ها ، ردپاها خودشونو ظاهر میکنن و بهت راه و نشون میدن

ویدئوی موتور سواری استاد اونم تنها تو دل کویر به من نشون داد که استاد از تنها موندن و جا موندن از گروه نمیترسه و فکر نمیکنه که اگه اونا برن دیگه کسی نیست که هدایتش کنه به مسیر درست و در واقع با نچسبیدن به اونا می دونست که همراه و راهنمای بهتری اون رو تا مقصد هدایت میکنه و میزان عزت نفسش و نشون داد که توی اون لحظه دلش میخواست استراحت کنه و همراه گروه نرفت و از طرف دیگه میزان توکلش رو به خدا نشون داد

بمعنای واقعی استاد ایمانش به خدا و اینکه من نمی دونم راهش چیه و کجاست اما چیزی که می دونم اینکه باید راه بیفتم ، خدا هدایتم میکنه رو توی عمل به ماها نشون داد

شاید اگر هرکس دیگری جای استاد بود با دیدن این مسیر پر پیچ و خم می ترسید و جا می زد اما استاد توی عمل به ماها پیروی ا شهود رو نشون داد و هر چند دیقه یکبار وایمیستاد ، اطراف و نگاه میکرد و انگار جدا از راهنمای موتورش خدا درِ گوشش میگفت که : “ ازینجا برو ، مسیر درسته .. “

نبودن مریم عزیزم و مایک در کنارش حالش رو بد نکرده که بشینه یه گوشه و غمگین شه ، برعکس داره از تنهاییش و لحظه هاش نهایت استفادرو میبره و این یعنی عشق واقعی در عین آزادی و وابسته نبودن

وقتی استاد به جای سختی رسید و دید که دو تا موتورسوار دیگه منصرف شدن از ادامه ی راه ترس بر قلبش غلبه کرد ! اما به چشمک خدا توجه کرد و با ایمان قلبی به راه ادامه داد و با رفتن تو دلِ ترسش باز هم ایمانش بخدا و اینکه در پناهِ اوست بیشتر و بیشتر شد !

خیلی برای من جالبه که از یجایی ببعد که استاد وایستاد با وجود تشنگی ، ترس ، خستگی و اون لباس سنگین توی اون گرما تمرکزش بر نکات مثبت بود و اون مرد ۶۵ ساله ی دوچرخه سوار و افرادی که با ماشین رفتن رو تحسین میکرد و حتی در اون لحظات هم شکرگزاری رو فراموش نکرد

ولی با ترسمونم اومدیم دیگه تا اینجاش و زنده موندیم ، بقول مایک : “ هرآنچه مرا نکُشد قوی ترم خواهد ساخت “

استاد در تمام مدت زمانیکه توقف کرده بودن با هیجان و شادی تمام تمرکزشون روی نکات مثبت انسان ها ، محیط و تحسین و شکرگزاریشون بود

و گفتن : باورهای من نسبت به انجام کارهای غیرممکن رو تغییر میده که میشه انجامشون داد و همه چی امکان پذیره

وای ! من واقعا از دیدن پیرزن پیرمرد ها در اون مکان و مسیرهای در پیچ و خم چه با ماشین چه با دوچرخه به وجد اومدم و بخودم گفتم : ببین انگیزه که داشته باشی برای انجام کار و لذت بردن زندگی با عشق تمامشون رو انجام میدی و دیگه حتی سنّتم مهم نیست !

و در آخر وقتی دیدم استاد با وجود تمامی پیچ و خم ها و چالش هاییکه در راه وجود داشت رسیدن به آر وی یه لبخند از ته دل. و صورتم نقش بست و تودلم گفتم : “ خدا قوت ، دمتون گرم کا انقدر خفنین ، شما ، مریم جان و این خونه ی پر عشق و صفا مایه ی دلگرمی و انگیزه ی مایین “ عاشقتونم 😍❤️

در پناه الله یکتا شاد ، ثروتمند و سعادمتند باشین💜🌸🌈