«سفربه دور آمریکا، رابطه‌ای به هم‌پیوسته دارد با دوره ۱۲ قدم». من این رابطه را با زبان و کلمات انسانی اینطور توصیف می‌کنم که:
۱۲ قدم، حکم همان دفترچه‌ی راهنمایی را دارد که در بدو ورودمان به این جهان جسمانی، به ما داده شده تا خودمان، اصل‌مان و آگاهی‌هایی را به خاطر بیاوریم که به پشتوانه‌‌ی آنها وارد این تجربه‌ی جسمانی شده‌ایم.
۱۲ قدم، یک دفترچه‌ی راهنماست از: توانایی‌هایی که داریم، امکانات جهان‌مان و شیوه‌ی ورود به مدار این امکانات و استفاده از آنها. (درست مثل همان دفترچه‌ی راهنمایی که هر وسیله‌ای مثل موبایل، جاروبرقی، یخچال و… به همراهش دارد و به ما نحوه‌ی استفاده از امکان آن وسیله را توضیح می‌دهد)
و برنامه‌ی سفر به دور آمریکا نیز، در حکم تصاویر (figures) آن دفترچه راهنماست، تا مفهوم و منظورِ توضیحات آن دفترچه برایم‌مان واضح و آشکار شود و قادر شویم به شیوه‌‌ای صحیح و بدون خطا و با لذت، آن امکانات را به خدمت بگیریم.
بعضی‌ها هرگز از این دفترچه خبردار نمی‌شوند؛
بعضی‌ها با اینکه دفترچه را می‌بینند، اما آنقدر به شیوه‌های قبلی چسبیده‌اند و آنقدر از انجام کارها به شیوه‌ی جدید می‌ترسند که، هرگز آن دفترچه را نمی‌خوانند. در نتیجه بهره‌ای بسیار سطحی از آنهمه امکاناتی می‌برند که آن وسیله می‌توانست در اختیارشان قرار دهد؛
اما بعضی‌ها خوره‌ی جستجو، امتحان شیوه‌های جدید و یافتن امکانات بیشتری هستند- که ممکن است آن وسیله داشته باشد- در نتیجه زیر و بَمِ آن دفترچه را مو به مو و خط به خط می‌خوانند و تمام امکانات آن وسیله را به خدمت خود درمی‌آورند. جهان پاداش‌ها و امکاناتش را برای این گروه ارزانی می‌دارد؛
به شخصه تلاش می‌کنم، با دوربین سفر به دور آمریکا، تمرینات ستاره‌ی قطبی‌ام را انجام دهم؛
به وسیله‌ی درک آگاهی‌ها «چگونه فکر خدا را بخوانیم در قرآن»، آگاهانه تلاش می‌کنم به وسیله‌ی «صدق بالحسنی»، به مدارهای بالاتری هدایت شوم تا، طبق وعده‌ی «فسنیسره للیسری» خداوند، آسان بشوم برای آسانی‌ها. تا ثروت، برکت، سلامتی و عشق مشتاق همراهی با من بشود؛
بنابراین به همه دوستانم که سوالشان این است که از کجا و چگونه وارد این مسیر پر از نعمت و برکت شوند، به نظر من، قدم اول دوره ۱۲ قدم، بهترین راهنما است.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت 82767MB51 دقیقه
سلام بر خداوند زمین و آسمان
سلام بر خداوند روزی ده و روزی رسان و خداوند بخشنده ی مهربان
وسلام خدمت استاد عزیزم و مریم بانوی مهربان و دوستان عزیز
این فایل هدایت امروزم بود
چقدر انسان درس یاد میگیره از این فیلم
زیبایی های وصف ناشدنی ،تلاقی نور خورشید و این صخره ها ک زیبایی رنگشون رو صد چندان میکنه،و تو قاب تصویر عین کارت پستال زیبا ،خدایا شکرت ب خاطر ای همه زیبایی ناب و خیر کننده ای.بچه هایی ک اونجا بدون هیچ ترس و مراقبتی بازی میکردن و این یعنی اعتماد بخدا و باور و ایمان ،چ بسا ما بودیم اونقدر ترس بچهامون رو داشتیم و اونقدر ک هواسمون بود ک براشون اتفاقی نیفته کمتر میتونستیم رو این همه زیبای تمرکز کنیم و این ریشه در باور و ایمان ضعیفمونه و به گفته استاد از هرچی بترسیم سرمون میاد.
درلابلای صحبت های استاد اینکه گفتن اینقدر مسیر طولانی بود ک از یکجایی دیگه خواستم برگردم چون نمیدونستم قراره کجا برم،این مورد برا خیلی از ماها پیش اومده بارها و خود من ک ی کاری رو استارت زدم ولی چون هدف نداشتم و چرا این مسیر رو انتخاب کردم میان رها و شاید یک قدمی ب نتیجه رسیدن رها کردم .
از دیدن اون مسیر زیبا و هیجان انگیز ک موتور سواری کردین لذت بردم واقعا و اونقدر ک خودم رو تواین صحنه و ترک موتور تصور کردم چقدر مسیر زیبا و البته پراز استرس، وقتی اون ناهمواری های طی مسیر رو ک موتور سواری میکردین میدیدم استاد من بدنم درد میگرفت از این همه تکون خوردنا،جاهایی از مسیر اونقدر راه باریک و شیب دار و لیز ک نفسم واقعا حبس میشد ولی این ها چیزی از لذت دیدن این مسیر زیبا کم نکرد برام،وقتی دوچرخه سوارا رو میدیم چقدر تحسینشون میکردم،جیپ ها و سرنشیناش ک علارغم مسیر پر خطر چقدر ریلکس بودن و از مسیر لذت میبردن،خدایا صدهزار مرتب شکرت و چقدر استاد تحسین میکردی همه ی اینها رو و مدام خدایا شکرت رو تکرار میکردی .تحسینت کردم استاد ب خاطر اینکه با تمام ترسات متوقف نشدی و به مسیر با توکل ب خدا ادامه دادی و چه انتهای زیبایی و چه انتهای زیبایی،
چندین بار این فایل رو دیدم و هربار برام چیزایی توش تازگی داشت و انگار بار اولم بودم چشم اینا رو میبینه، و ناخودآگاه با دیدن این همه زیبایی ها خداروشکر میکردم مدام،چقدر درس داشت اول اینکه وقتی ایمانت ب خدا قوی و واقعی باشه ترسی نداری وقتی ب خدا اعتماد داری ترس چرا،وقتی به خدا توکل میکنی ترس و شک و تردید چرا،
این مسیر تریل چقدر شبیه زندگی و یا کارهایی هس ک ما میخوایم انجام بدیم ،وقتی کاری رو و هدفی رو انتخاب میکنی و برا رسیدن بهش اشتیاق داری و انتهای مسیر رو تو ذهن خودت مجسم میکنی دیگه پستی و بلندی ،سختی ترس ها رو میبینی ولی ازشون رد میشی چون در آخر زیباییه در آخر رسیدن ب هدفه،بترس ولی ادامه بده،چطور تو دل ترسهات رفتی استاد با نهایت ترس متوقف نشدی چون به خدای و مسیری ک توش قرارت داده ایمان داشتی چون خودت رو به دست الله سپردی و پایان این همه ناهمواری ی مسیر صاف و راحتی وبعد هر سختی اسونی ،چقدر لذت بردم ،خدایا شکرت ،خدایا شکرت ک منو به این مسیر زیبا و این فایل هدایت کردی
و سپاس از استاد عزیزم و مریم بانو ک این زیبایها ی ناب و خالص رو با ما به اشتراک میزارن