سفر به دور آمریکا | قسمت 87

سلااااام..واااااییی چقققد خوب بود این قسمتتت

من عااااشق پرنده ها و حیوونام?خیلی گوگولین?

قیافه هاااشون(از روبه رو خیلی باحالن???)

حرکاتشووون..

منم پرنده دارم و چیزی که خیییلی توجهمو جلب میکنه اینه که خیلی آروم و غرقِ خودشونن..رهای رها.توی لحظه ی لحظههه زندگی میکنن.نه فکر گذشته ای نه اینده ای..

واقعا میتونم بگم ز غوغای جهان فارغ?

همیشه با توجه کردن به این ویژگیشون منم ی کلی اروم میشم..

بعضی وقتا که یکم بی حوصله میشم ، با جوجم بازی میکنم و اصلا همه چی یادم میره…قشنگ ترین خنده ها و از ته دل تریناش با اونه?

هر روز وقتی اب میبینه، سریع پرواز میکنه میاد رو دستم..منم دستمو میگیرم زیر آب و میادو یکلی اب بازی میکنه.با اون پرررااای نرممممش???وای خداااا .چقد خوبن این موجودات

خانم شایسته اونجا که گفتین مرغا همه چی رو میخوان با نوکشون تجربه کنن ،منمم همیشه به این توجه میکنم و میگم همه ی زندگیشون نوکشونه?⁦⁩

خانم شایسته ی عزیزم یه باوری که از شما توی این فایل یاد گرفتم این بود که گفتین بنظرم این موجودات با تمام زیباییشون مسخر ما شدن!!تا ما لذت خوردنش رو هم ببریم.

من همیشه به خاطر علاقه ی زیادی که بهشون دارم ،دلم نمیومده بخورم.با اینکه خوشمزس ولی موقع خوردن قیافه ی مرغه یا حیوونه میاد جلو چشم:////

و ناراحت میشدم!

با این حرفتون یکم دیدم بهتر شد..

واای اون بزغاله هااا چقد ناز بودن واقعا..

چه اسب زیبایی…این چند روز همش به اسب فکر میکردم که دوست دارم از نزدیک ببینم و دست بزنم بهش و سوارش بشم…رنگشم انتخاب کردم که قهوه ای باشه!و توی این فایل دیدم!

چه مزرعه ی قشنگی…واااقعا زیباست..

چه آبیییی?

چه انعکاسِ قشنگی…انقد تصویر درختا توی اب قشنگ بود و زیبایی اونجا رو چند برابر کرده بود،که دوست داشتم جیغ بزنم…

عالی عالی

خانم شایسته چقد قشنگ و درست گفتین که

فهمیدم هیچ چیزی هیچ وقت از بین نمیره و فقط در حال دگرگونی به یه چیز کامل تر و بهتره..

پس هر لحظه ای هرچقدر زیبا اصلا مهم نیست.رها میکنم و میگذارم بگذره…

منم دارم یاد میگیرم اینووو..

که وقتی رها میکنم و نمیچسبم یعنی دارم به جهان میگم ، من به اینم قانع نیستم..بیشتر میخوااام از این لحظه ها..بیشترررر

چقد قشنگ حرف میزنید مریم ِ شایسته ی جذاب و مهربونم⁦⁩

ممنونم از شما و استاد .براتون ارزوی بهترین هارو دارم