سفر به دور آمریکا | قسمت 90

سلام ???

من از خداوند سپاسگزارم و خیلی خوشحالم که همواره من را به صراط مستقیم هدایت میکند?

《 تفکر 》 ۳۰۰ مرتبه در آیه های قرآن اشاره شده ، اهمیت فکر کردن زیاد مهم هست که در قرآن اشاره فراوانی کرده

«قَد جاءَکُم مِنَ اللّهِ نورٌ و کِتبٌ مُبین × یَهدى بِهِ اللّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضونَهُ سُبُلَ السَّلمِ و یُخرِجُهُم مِنَ الظُّلُمتِ اِلَى النُّورِ بِاِذنِهِ ویَهدیهِم اِلى صِرط مُستَقیم». (سوره مائده/5، 15 – 16) خداوند متعالى در کتاب خویش حتى در یک آیه از بندگان نخواسته تا کورکورانه به او و آنچه از جانب اوست ایمان بیاورند، یا ندانسته در راهى قدم نهند خداوند سبحان حتى شرایعى را که براى بندگان جعل کرده ـ با این که عقل به تفاصیل ملاکات آنها راه ندارد ـ به امورى که به منزله استدلال است تعلیل کرده؛ مانند این که نماز را بازدارنده از فحشا و منکر: «اِنَّ الصَّلوهَ تَنهى عَنِ الفَحشاءِ والمُنکَرِ ولَذِکرُ اللّهِ اَکبَرُ…» (سوره عنکبوت/29،45)، روزه را مایه تقوا: «کُتِبَ عَلَیکُمُ الصّیامُ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذینَ مِن قَبلِکُم لَعَلَّکُم تَتَّقون» (سوره بقره/2،183) و وضو را وسیله طهارت معرفى کرده است: «ما یُریدُاللّهُ لِیَجعَلَ عَلَیکُم مِن حَرَج ولکِن یُریدُ لِیُطَهِّرَکُم ولِیُتِمَّ نِعمَتَهُ عَلَیکُم لَعَلَّکُم تَشکُرون».(سوره مائده/5،6) این ادراک عقلى ـ یعنى طریقه فکر صحیح که قرآن کریم مردم را در تشخیص حق و باطل، خیر و شر و نفع و ضرر به آن ارجاع داده ـ همان چیزى است که انسان بر حسب فطرت خویش از آن آگاه است یا به گفته برخى گاهى با تقلید و گاهى با ممارست و در پیامبران با نور الهى در اصل فطرت محقق مى شود

افزون بر این در آیات بسیارى عدم تفکر و تعقل را توبیخ و ملامت کرده است: «قُل لااَقولُ لَکُم عِندى خَزائِنُ اللّهِ ولا اَعلَمُ الغَیبَ و لا اَقولُ لَکُم اِنّى مَلَکٌ اِن اَتَّبِعُ اِلاّ ما یوحى اِلَىَّ قُل هَل یَستَوِى الاَعمى والبَصیرُ اَفَلا تَتَفَکَّرون» (سوره انعام/6،50)، «و مَا الحَیوهُ الدُّنیا اِلاّ لَعِبٌ ولَهوٌ ولَلدّارُ الأخِرَهُ خَیرٌ لِلَّذینَ یَتَّقونَ اَفَلا تَعقِلون» (سوره انعام/6،32) و براى آنان که در مسیر جهل و عدم تعقل گام برمى دارند و از سرمایه فکر و خرد خویش استفاده نمى کنند رجس و پلیدى شک و تردید قرار داده است، آنچنان که به ایمان موفق نمى شوند: «و ما کانَ لِنَفس اَن تُؤمِنَ اِلاّ بِاِذنِ اللّهِ ویَجعَلُ الرِّجسَ عَلَى الَّذینَ لایَعقِلون». (سوره یونس/10،100)

از نگاه قرآن اعراض کنندگان از تعقل، از چارپایان نیز کمترند: «اِنَّ شَرَّ الدَّوابِّ عِندَاللّهِ الصُّمُّ البُکمُ الَّذینَ لایَعقِلون». (سوره انفال/8،22) و ادراک حق به وسیله تعقل غایت آفرینش وى بر حسب حیات معنوى اوست، چنان که رسیدن به اجل مسمّا (مدت مقرر) غایت حیات صورى دنیوى اوست: «ولِتَبلُغوا اَجَلاً مُسَمًّى ولَعَلَّکُم تَعقِلون». (سوره غافر/40،67)

برخى با توجه به آیاتى چون «اِنَّ فى ذلِکَ لاَیت لِقَوم یَتَفَکَّرون» (سوره زمر/39،42) و «کَذلِکَ نُفَصِّلُ الأیتِ لِقَوم یَتَفَکَّرون» (سوره یونس/10،24) تفکر را مبدأ وصول به حقیقت، علم و شناخت معرفى کرده اند