«تجربه‌های من از اعتماد به نشانه‌ام»

به نام ربّ

سلام با بی نهایت عشق برای شما

رد پای روز 25 آذر رو با عشق مینویسم

إِلَهِی وَ رَبِّی مَنْ لِی غَیْرُکَ

ای معبود و صاحب اختیار من، من به جز تو چه کسی را دارم

امروز صبح که بیدار شدم و نمازمو خوندم ،درمورد همون موضوع جمعه که از فایل استاد درک کردم که گفت اگر خواسته تون رو بگید ، که من اینو میخوام، و بگید حتما باید این باشه ،مسیر رو اشتباه میرین

صد در صد اشتباهه

و در مورد یه موضوع گفت صد در صد اشتباهه و باید قصد پشتشو از خدا بخواین ، نه اینکه بگین حتما اینو میخوام

اینارو یادم آوردم و نمیدونم چی شد یهویی به سجده رفتم و گفتم کمکم کن میدونی که چی میگم ، در مورد روز جمعه و شعری که بهم نشونه دادی جز تو کسی رو ندارم تو کمکم کن تا کامل رها بشم از خواسته ام ، اینو گفتم یهویی به زبانم جاری شد من لی غیرک

إِلَهِی وَ رَبِّی مَنْ لِی غَیْرُکَ

اصلا معنیشو نمیدونستم ،قبلا شنیده بودم، شاید یادم نمونده بود

تو گوگل سریع نوشتم ببینم چیه

متعجب بودم که چرا به زبانم جاری شد

وقتی معنیشو دیدم

ای معبود و صاحب اختیار من، من به جز تو چه کسی را دارم

من اینو به زبون خودم به فارسی گفتم ، اما به زبان عربیش هم به زبونم جاری شد

من قبلا تو فایلای رایگان اینو شنیده بودم که استاد میگفت صد در صد راهتون اشتباهه ،اگه در مورد خواسته تون بگید که میخوام این باشه ،

اما مقاومت داشتم ،میترسیدم از خواسته ام رها بشم ،اما در کنارش با توجه به اینکه تو این یک سال خیلی رها تر از یک سال پیش شدم ، اما ته ته دلم یه حسی داشتم که کامل رها نشدی

و باید کلا قطع بشه شاخ و برگای اضافه ،که مونده و دلت نمیاد قطع کنی

و میدونی که باید قطع بشه اما قدمی برنمیداری

و من که امروز و دیروز و روز جمعه پیام خدا رو دریافت کردم که الان وقتشه که باید قدم آخر رهایی رو بردارم

و با شنیدن حرف استاد که گفت صد در صد اشتباه میرین و نشونه دادن روز جمعه شب ، این شعر که یهویی از تلویزیون شنیدم

محمد رضا گلزار تو برنامه اش میگفت و به طرز عجیبی من اصلا صدای تلویزیونو نمیشنیدم ،اما صدای اون قسمت حرفاشو شنیدم و گوش دادم

شعری که خوند ، دقیق با جزئیات تو رد پای روز 23 آذر نوشتم

یه قسمتش این بود که من وقتی خوندم دقیقا حرفی رو که ظهر تو بازار که صحبت های استاد عباس منش رو گوش میدادم به خدا گفتم ، دیگه خواسته مو نمیخوامش ، من فقط تو رو میخوام ربّ من

کمکم کن

و شب ، این شعر رو به من نشونه داد ، تا کمکم کنه راحت تر رها بشم و قدم آخر رهایی و قطع کردن شاخ و برگ اضافه ام رو ،بردارم

مرد این بازیچه دیگر نیستم

این تو و لیلای تو … من نیستم

گفت: ای دیوانه لیلایت منم

در رگ پنهان و پیدایت منم

تو این دو روز ،شنبه و یکشنبه ، مدام به این فکر بودم که چجوری آخه ، قدم آخر رو، که باید ، یه سری کارای عملی هست برای رهایی بردارم ؟

خودم خوب میدونستم که باید چه قدم هایی بردارم ،اما ترس داشتم

در صورتی که من توی این دو سالی که پا تو مسیر آگاهی گذاشتم و یک سالش رو هست، که وارد سایت استاد عباس منش شدم ، دلیل اصلی قدم گذاشتنم در مسیر آگاهی این خواسته ام بود ، که حتی قصد نداشتم عمیقا خودم رو و یا خدا رو بشناسم

و حاضر بودم به هر قیمتی خواسته ام رو بدست بیارم

و اول با این نیت خواستم تغییر کنم ،البته میخواستم یه سری چیزا یاد بگیرم که یکیش بر طرف کردن خجالتی بودنم بود ،

فقط خجالتی بودنم نبود ، خیلی تضادها بود که سبب میشد که من به خیلی از خواسته هام نرسم

و یکی هم بلد نبودن وخوب ارتباط برقرار نکردن با آدما بود ،اینکه بلد نبودم درست حرف بزنم و منظورم رو برسونم

چون ترک زبان بودم ، همیشه از بچگی شنیده بودم که کسایی که ترک زبانن ،نمیتونن به فارسی زبانا حرفشونو بگن و متوجهشون کنن و خیلی باورهای محدود و خیلی تضاد های دیگه

و همین دوست نداشتن خودم

که خیلی ضربه میزد بهم و مانع از رسیدن به این خواسته ای که داشتم میشد

و همین سبب میشد من به خواسته هایی که داشتم نتونم برسم

و راه رو اشتباه برم

تا اینکه این تضاد سبب شد ، که من قدم بردارم ، اما بعد چند ماه دیدم مسیرم به کل تغییر کرد و دارم روی خودم کار میکنم و آروم تر شدم

و رفته رفته داشتم رهاتر میشدم از اون خواسته ام

و حالا بعد از گذشت یک سال ، خدا بهم گفت دیوانه ،لیلایت منم ، در همه جنبه ها ، چرا هنوز وابسته درخواستت هستی

(الان یک سال گفتم

یاد یک سال پیش افتادم

من هدایت شدم به یه متنی

که نوشته بود

آن یکی آمد درِ یاری بِزد / گفت یارش : کیستی ای مُتَمَد ؟

مثنوی معنوی

شخصی آمد و درِ خانه معشوق خود را زد . معشوق از درون خانه پرسید : کیستی ؟ گفت منم . معشوق گفت : بازگرد . زیرا هنوز تو خامی و هنوز دَم از «من» می زنی و مدّعی عاشقی هم هستی . آن شخص بازگشت و یکسال در فراق یار ، شهر و دیار خود را رها کرد و رفت . پس از یکسال به درِ خانه معشوق آمد و در زد . معشوق از درون خانه پرسید : کیستی ؟ گفت : آن کسی که اکنون پشتِ در ایستاده نیز تو هستی . معشوق گفت : اکنون که تو ، «من» هستی درون خانه آ . آیا می دانی چرا سال قبل تو را به درون خانه راه ندادم ؟ برای اینکه دو «من» در یک خانه نگنجد .

خدا این متن رو پارسال به داد و منو هدایت کرد به این سایت تا من درونم رو از بین ببرم

منی که فکر میکردم منم رو از بین ببرم

و تا جایی که تونستم قدم برداشتم و عمل کردم

و الان نتیجه اش رو که آرامشه میبینم

چقدر این شعر ها کاملا به هم مرتبطن

من بعد از یکسال اومدم و این حرفو گفتم که خدا من تو رو میخوام ،منی وجود نداره ،همه توی و تو

من دلم میخواد بگذرم از هرآنچه که مانع داشتنت در قلبم میشه

و به یک باره گفتم دیگه نمیخوامش خواسته ای رو که تو این دو سال هنوز کمی چسبیدن بهش مونده

دیگه نمیخوامش

و فهمیدم که باید قدم عملی بردارم

امسال یک بار هم این شعر رو بهم یادآوری کرد

و الان بازم بهم یادآوری کرد

یه حس عجیبی دارم نمیتونم بیانش کنم

الان دارم‌گریه میکنم و مینویسم

الان که مینویسم ساعت 00:32 روز 28 آذر شده

من داشتم رد پای روز 25 آذر رو مینوشتم که این شعر رو دوباره یادم آورد

و بهم گفت

بارها تو این یکسال بهت نشونه دادم ،آفرین ، تونستی عمل کنی و رهاتر بشی ، ولی چرا هنوز درگیر هستی و سعی داری ، با اینکه میدونی مسیر رو اشتباه میری و چند وقته که تجسم میکنی و واضح میبینی

ولی اقدامی برای رهایی نمیکنی

میدونی شرک هست طیبه؟!

جای من فقط در قلب تو هست و بس

پس چرا قدم نهایی رو برنمیداری

تو منو داری

مرد راهم باش تا شاهت کنم

دو «من» در یک خانه نگنجد طیبه ، فقط منم ،ربّ تو ولا غیر

بگذر از هرآنچه که در همه جهان هستی مانع از اتصال عمیق بین من و تو میشه

و وقتی این شعر رو خوندم گریه کردم و گفتم نمیخوامش ،من دیگه اون خواسته مو نمیخوام

اما تو این دو روز نتونستم قدمی بردارم اما از خدا کمک میخوام

و اون روزا که تمام فکر و ذکرم این بود که به خواسته ام برسم

تا اینکه وارد سایت عباس منش شدم و روز به روز که گذشت و من دیدم دارم روی خودم بیشتر کار میکنم ، و یه روز متوجه شدم که نسبت به خواسته ام رهاتر شدم

تا اینکه بعد از یکسال ،امروز به این نتیجه رسیدم که باید قدم آخر رو بردارم برای رها کردن ، خواسته ام رو به خدا بسپارم

و اصراری برای خواسته ام نداشته باشم

و با اینکه تو این یکسال میدونستم که درست بیان نکردم درخواستمو، ولی همچنان میخواستم و تجسم میکردم و حتی واضح میدیدم نقطه پایانی رو و لذت میبردم از اینکه دارمش و وقتی تجسم میکردم حالم بی نهایت عالی بود

و وقتی شنیدم که استاد گفت اگر اینجوری تصور کنید کاملا اشتباهه و صد در صد شما رو از مسیر دور میکنه

به یکباره توی بازار گفتم نمیخوامش

چون من میخوام خدارو داشته باشم ، نه اینکه بچسبم به خواسته ام که منو دور کنه از خدا و از مسیراشتباه برم

و کمک خواستم

و تو همون روز با نشونه اش خیلی کمک بزرگی بهم کرد تا آروم بشم ، ولی ترس داشتم

توی این دو روز نجوای ذهنم میگفت

اگر این کار رو انجام بدی دیگه برای همیشه این خواسته تو باید از ذهنت بیرون ببری

هنوز فرصت داری یکم دیگه فکر کن و انجامش نده ،اگر انجامش بدی دیگه تمومه

وقتی من دیدم این حرفا تو ذهنم میاد حس کردم داره احساسم نا خوب میشه

سعی کردم کنترل کنم خودمو و به فایلا گوش بدم

در طول روز

و از خدا کمک خواستم

و گفتم مهم نیست ،هرچی میخواد بشه بشه

مهم اینه که من یه چیز با ارزش رو بدست میارم

که خیلی بی نهایت ارزشمنده

صبح که بیدار شدم به خدا سلام دادم و اولین چیزی که بعد نشستن رو تختم دیدم قرص ماه بود ، سپایگزاری کردم به خاطر این همه زیبایی تو فاصله کمی از ماه یه ستاره پر نور هم میدرخشید ،تخت خوابم کنار پنجره اتاقمه و میتونم راحت آسمون زیبا و ستاره هاشو ببینم

حتی کل تهران قسمت تجریش و کوه هاشو هم میبینم

وقتی چشمم به ماه افتاد ،تصویر سکه تمام بهار آزادی اومد جلو چشمم

سریع گفتم خدایا شکرت ، ممنونم بابت این هدیه زیبات ، قراره بهم سکه بدی ؟ و دفتر تمرین ستاره قطبیم رو باز کردم و نوشتم و نوشتم امروز تو ورکشاپ جایزه میدن

و به خیال خودم ،چون استاد رنگ روغنم اوایل این ورکشاپ های رایگان گفته بود که هر هفته به بالاترین امتیاز سکه میدن

،منم تو خاطرم مونده بود و تو کل این هفته ها هیچ جایزه ای نداده بودن و من مدام به فکر این بودم یعنی هر هفته سکه رو به کدوم کار دادن

ولی امروز با دیدن قرص ماه نوشتم که سکه میدن و خندیدم و تصورش کردم

وقتی حاضر شدم تا برم ورکشاپ رایگان که هر هفته میرم برای طراحی ،

با خودم انارا رو هم بردم تا ببرم بفروشم

وقتی رسیدم، دیدم انار گذاشتن برای طراحی مدل زنده و زاویه طراحیمو مشخص کردم و شروع کردم به طراحی

امروز فکر کنم هفته دومی هست که من تعهد دادم که دیگه شکر و قند و شیرینی نخورم

وقتی تو ورکشاپ چای آوردن با شیرینی ، که شیرینیشم از اونایی بود که من دوست داشتم

انقدر دلم میخواست شیرینی رو بخورم و مغزم داشت فشار زیادی رو میاورد

چون من عمرا به شیرینی نه بگم ،حتی اگر برای بدنم ضرری داشت نمیتونستم جلوی نفسمو بگیرم و میخوردم

اما یک هفته شده که شیرینی نخوردم

حتی دیروز که از کلاس برگشتم ، تو محله مون شیرینی پخش میکردن کیک یزدی بود ،با مادرم رفتیم تا چای بگیریم ، مادرم گفت بیا کیک یزدی بردار ، برنداشتم و گفتم نمیخوام

گفت طیبه تو که کیک دوست داری ، تو که گفتی من برات کیک درست کنم

چی شد یهو

بهش گفتم من دلم میخواد از این به بعد به بدنم برسم

و بعدش یهویی مادرم گفت طیبه این مغازه قلم داره بیا بخریم و قلم خرید و آورد خونه تا آب قلم درست کنه ، ما همیشه آب قلم برای آش و همینجوری میخوردیم اما از وقتی تو زندگی در بهشت دیدم که مریم جان گفت روغن قلم

به مادرم گفتم و گفت میخره

انگار از وقتی متعهد شدم شیرینی نخورم یه سری چیزارو برای خونه خریدیم و یه جورایی من فرکانس لیاقت این مواد پرتئین دار رو به جهان هستی ارسال کردم که بخریم و بخوریم ،تا وقتی زمانش برسه دوره قانون سلامتی رو تهیه کنم

حتی داداشم چند وقت پیش که اصرار داشتم که باهم قانون سلامتی رو بخریم گفت نه الان نمیتونیم

وقتی میتونیم که پولمون زیاد باشه و بتونیم هر روز مواد پرتئین دار بخریم و بخوریم

از روزی که من فهمیدم دارم اشتباه میرم و تصمیم گرفتم خودم لیاقتم رو برای دوره قانون سلامتی نشون بدم و شروع کردم قند و شیرینی رو حذف کنم ، به یک باره پول مواد پرتئینی جور میشه و نمیدونم از کجا ولی خدا جورش کرد و ما فکر کنم تو این ده روز ، تغذیه مکن خوب بود

قلم خریدیم

ماهی خریدیم

مامانم گفته بال مرغ هم میخره

هر روز هم که تخم مرغ داریم

که من تا به این سنم لب به بال مرغ نزدم اما میخوام از این به بعد بخورم

خدایا شکرت

اما با همه این حرفا بازم تو فشار خیلی زیادی بودم ،چون شدیدا دلم میخواست شیرینی بخورم

اما خداروشکر تونستم و تعهدم رو پایبند بودم و نخوردم

وقتی شیرینی رو آوردن ،من برداشتم و گذاشتم تو نایلون و نون ک پنیر که برده بودم برداشتم و با چای خوردم

میدونم که باید اینارو هم نخورم ،ولی تا وقتی که دوره قانون سلامتی رو بخرم سعی میکنم نون رو هم کم کنم

اینم یادم اومد چند روزی بود برنج نخورده بودیم ،منی که هر روز برای ناهار برنج میخوردم ،دیدم مادرم گفت دقت کردی چند روزه برنج نخوردیم؟؟؟

چیزای پرتئین دار خوردیم

خدایا شکرت

داشتم فقط به این فکر میکردم که چندروز پیش تو اینستاگرام هدایت شدم به فایلی که درمورد اراده میگفت

و چند وقتی بود که سوال من بود، که اراده رو چجوری قوی کنم

تا اینکه شنیدم

نوشته بود :

آخرین مطالعه ای که روی مغز انجام شده قطعا شوکه ات میکنه

و دکتر شروع کرد به صحبت کردن :

اکثر مردم اینو نمیدونن که

بخشی در مغز وجود داره به اسم

anterior cingulate cortex

وقتی کارهایی رو انجام میدی که تمایلی به انجامشون نداری

این بخش مغز بزرگتر میشه

مثلا سه ساعت به ورزش روزانه یا هفتگیت اضافه کنی

یا وقتی رژیم میگیری و از خوردن چیزی اجتناب میکنی ،

در کل این بخش از مغز ، نه تنها یه بخش بنیادی برای نیروی اراده محسوب میشه

بلکه میزان تمایل شما به زندگی کردن رو افزایش میده

و دکتری که این مطلب رو میگفت ، گفت ، روزی که این مطلب رو فهمیدم

از شدت هیجان از جام بلند شدم

و من تصمیم گرفتم عمل کنم تا ببینم اراده ام نتیجه اش عالی میشه

وقتی طراحیم داشت تموم میشد ، دیدم یکی از استادا اومد گفت من با مسئول پاساژ صحبت کردم که از این به بعد به عنوان هدیه برای یک نفر که طراحی و نقاشیش نمره بالاتری بگیره ،بهش هدیه بدیم

تا هم بقیه مشتاق تر بشن و بیان تا کار کنن و هم قدر دانی بشه

گفت تو هفته های قبلی فقط نمره میدادن ولی از این به بعد جایزه هم داریم

وقتی اینو گفت تعجیب کردم با خودم گفتم یعنی این همه هفته میومدیم جایزه در نظر نگرفته بودن؟؟؟

و یهویی نوشته امروزم تو تمرین ستاره قطبی اومد جلو چشمم

و قرص ماه رو که اول صبح دیدم و به شکل سکه تمام بهار آزادی دیدمش

خندیدم گفتم وای یعنی داره خلق میشه

در اصل از قبل قرار نبود جایزه بدن

وقتی من با فکری که از صحبت استادم داشتم که هر هفته برام سوال بود پس کی سکه رو میدن ؟

امروز من نوشتم و نشونه اش اومد

و از این هفته به بعد جایزه میدن

این یعنی من دارم خلق میکنم لحظاتم رو

وقتی ورکشاپ تموم شد ، به مادرم زنگ زدم و گفتم اینجا سفره یلدایی گذاشتن ، میای تجریش سفره رو هم ببینی و عکس بگیریم ، منم یکم گردنبند انار بفروشم با هم برگردیم خونه

وقتی مادرم گفت باشه ، من رفتم سمت مترو که وایسم و انارارو بذارم بفروشم ، بازم داشتم شرک میورزیدم و دنبال جا بودم و آخرش جایی واینستادم و رفتم دور زدم و پنیر گرفتم و دوباره برگشتم سمت مترو وایسادم

تا اینکه مادرم اومد و باهم رفتیم تا سفره انار رو ببینه و برگردیم

اولش رفتیم سنگک خریدیم و پنیر رو که گرفته بودم و رفتیم نمازخونه طبقه بالای کلاسم ، وقتی رسیدیم کسی نبود ،منم شروع کردم تا بخورم ،دیدم یه خانم اومد تو و تو دلم حس میکردم باید تعارفش کنم ،اما گفتم چرا باید بگم ولش کن و نگفتم بفرمایین یه لقمه بردارین

داشتم با لذت میخوردم و میدونستم که کارم درست نیست چون افکار ناخوبی اومد به ذهنم

وقتی نماز مادرم تموم شد ، مادرم به خانمی که نشسته بود گفت بفرمایین شما هم یه لقمه بخورین ، گفت ممنونم برای من غذا دادن از مدیریت و چای دارم میخواین بهتون چای بدم

انقدر ساده و بخشنده بود که سهم چایشو که یه فلاکس چای بود به ما تعارف کرد

که اونجا بود که فهمیدم کار میکنه ،اولش حس کردما چون شنیدم صدای شستن دستشویی نماز خونه میومد ، اما گفتم نه حتما یه نفر دیگه بود

وقتی بهمون چای داد، به خودم گفتم طیبه یاد بگیر بخشندگی رو

تو حاضر نشدی از این همه سنگک یه لقمه بگیری بهش بدی

بعد اون برای تو و مادرت چای آورد

وقتی مادرم بهش لقمه پنیر داد ، گرفت و رفت و وقتی برگشت و ماهم داشتیم میرفتیم ازش تشکر کردیم

گفت اگر چیز دیگه داشتم حتما میدادم بهتون که بخورید ،ببخشید هر آنچه که داشتم همین بود

درس خیلی بزرگی بهم داد اینکه بخشنده باشم

اینکه حریص نباشم

اگر یه لقمه میدادم چیزی از سنگک کم نمیشد

که باز هم برمیگرده به یه سری باورهای محدودم

وقتی رسیدیم و سفره یلدا رو دیدیم ، کلی ازش عکس گرفتم و بعدش لبو رایگان میدادن تو کل اون طبقه که کلاسمم اونجا بود

وقتی مادرم گرفت و باهم برگشتیم ، خیلی هوا سرد بود و سوز داشت ،دیگه برگشتیم خونه

تو راه که سمت میدان تجریش بودیم یه فال فروش دیدم ، به خدا گفتم میشه باهام حرف بزنی و بگی که چیکار باید بکنم درمورد قدمی که باید بردارم و قطع کنم شاخ و برگمو که با شعر مجنون بهم فهموندی

وقتی فال گرفتم و برداشتم فال رو و باز کردم

متعجب بودم چقدر دقیق و واضح و شفاف نوشته بود

یه تیکه اش رو مینویسم

دقیقا درمورد همین شعر که تو برنامه گلزار شنیدم

آخر فال نوشته بود

برای کسب هر چیزی ، حتی عشق ، دنبال حیله و مکر نباش ، که صاحب محبت واقعی نخواهی شد

من پیامی رو که باید میگرفتم رو گرفتم با این فال حافظ

وای قبلش انقدر واضح نوشته بود یه سری حرفا رو که قشنگ مربوط به فرکانس و مدار ها بود و به من نوشته بود که در این مسیری که هستی ،صادقانه به رفتار و کردارت ادامه بده

چقدر دقیق بود این فال

عین حرفای گلزار که میگفت به هرچی وابسته بشی ازت گرفته میشه

عین حرفای استاد عباس منش که میگفت ، شرک هست و باید رها بشی از هر آنچه که خواسته داری و بهش چسبیدی

حالا خواسته ات ، پول و ثروت و مقام‌باشه و یا عشق باشه و چیزای دیگه

باید رها باشی

وقتی این فال رو خوندم ، گفتم چشم قدم های عملیش رو برمیدارم ، ولی من بلد نیستم ، بلدما ،ذهنم مانعم میشه

دو روز گذشته

تو کمکم کن تا کامل رها بشم و به حرفم که گفتم دیگه خواسته مو نمیخوام

در عمل انجامش بدم و ایمانم رو بهت نشون بدم

تو فقط شجاعت رهایی رو بهم عطا کن

تو راه ،فقط اینو می گفتم و برگشتیم خونه و سوار مترو شدیم

وقتی نشستیم من آویز انارامو دادم به مادرم

من این ور صندلی نشستم که سرمو تکیه بدم به شیشه صندلی مترو و مادرم سمت دیگه اش گوشه صندلی نشست

و وقتی راه افتاد یه نفر قیمت پرسید و گفتم

بعد دیدم یه دست فروش که گل سر میفروخت اومد و گفت که اینا چی هستن و اشاره کرد به سنجاقایی که من برای نگه داشتن انارا به پارچه وصل کرده بودم

من جواب ندادم ،گفتم مادرم بهش جواب میده

بعد دیدم یه دخترکه وایساده بود کنار انارای من ، بدون اجازه دستشو برد سمت سنجاق و یکی رو باز کرد و داد به فروشنده

فروشنده هم بد متوجه شد و گفت شما میفروشی انارارو ؟؟

اون دختر مسافر عصبانی شد و بلند گفت این چه حرفیه

کجای من شبیه فروشنده هاست

فروشنده هم با صدای بلند گفت چی میگی خانم مگه ما فروشنده ها چی از شما کم داریم که اینجوری میگی

وقتی من اینو شنیدم بیشتر سکوت کردم و میدونستم دلیل سکوتم رو

تو اون لحظه احساس فقر و نداری کردم

چرا؟؟؟

چون که من از بچگی شنیده بودم که هر کس دست فروشی میکنه فقیره و چیزی نداره بخوره

و از نداری میاد دستفروشی

و این باور محدود سبب شد سکوت کنم و جوابی ندم

تا اینکه فروشنده دوباره پرسید این انارا صاحب نداره

مادرم گفت صاحبش منم

شنیدم مادرم گفت من نمیدونم دخترم خریده

بعد دست فروش گفت دخترت کجاست

دیدم همه مسافرا منو نشون دادن و گفتن ایشونه

گفت خانم روسری قرمز ، وقتی گفت روسری قرمز تو دلم گفتم شاله روسری نیست و خندم گرفت اما با توجه به اون باور محدود من از درون صورتم گرم شده بود و یه حسی داشتم که نمیخواستم صحبت کنم

ازم پرسید میای اینجا ازت سوال بپرسم ، گفتم شرمنده نمیتونم بیام و فروشنده بلند گفت خانم روسری قرمز خسته هست نمیتونه بلند بشه میگه جامو میگیرن ،جا گرفتم

و رفت

اون لحظه ها حس بی ارزشی بهم دست داد

اینکه نتونستم صحبت کنم

اینکه فکر کردم فقیرم

در صورتی که من ثروت مند ترین بودم

چون من تو این یکسال قدم به قدم اومدم جلو و دارم حرکت میکنم و درسته تو این یکسال قدم برداشتم ،و با هر قدمم خوشحال بودم که از دستفروشی شروع کردم

و کاملا تکاملی طی کردم این مسیر رو

حتی روزهایی بود که من تمرین میکردم وسیله هامو تو مترو آویزون کنم و حداقل بذارم باشه

یا انقدر خجالت میکشیدم که الان اون خجالت پارسالمو به اون حد ندارم و خیلی پیشرفت کردم

من ثروتمند و موفقم چون تو این یکسال در مقایسه با پارسالم ثروت کسب کردم و چه ثروتی بالا تر از اینکه دارم روی خودم کار میکنم در تمام جنبه ها

و باید به خودم افتخار کنم ،نه اینکه حس بی ارزشی بگیرم

میدونم که اون باور محدود سبب این حس شد و باید قوی بشه و سعیمو میکنم

وقتی برگشتیم مادرم تو راه گفت ،دتتری که بدون اجازه برداشت من چیزی نگفتم ببینم که چرا بی اجازه دست زد به سنجاق و خواست به فروشنده بده

اون خودش سبب شد که فروشنده حس کنه که اون داره میفروشه

بعد که رفتیم

وقتی رسیدیم با بی آر تی ، خواستیم بریم از پله های پل عابر پیاده بریم بالا ،تا سرمو بلند کردم دیدم بیلبور سمت خونمونو عوض کردن بزرگ نوشته بود

کار امروز را به فردا مسپار

این تاکید بود که خدا میخواست بگه سریع تر اقدام کن به رها شدن از خواسته ات ،تعلل نکن

وقتی از پله ها اومدیم پایین با خودم گفتم دیگه برگ جمع نکنم ؟! بسته دیگه خیلی برگ خشک کردم باید شروع کنم به نقاشی

و بعد به این فکر کردم که برگ بزرگ زیاد ندارم ،کاش برگ بزرگ داشتم و توش عکس اسب میکشیدم و میبردم باشگاه اسب سواری به اسب سوارا میفروختم ،که باز هم ایده شو خدا بهم داده بود، ولی فعلا برگ بزرگ نداشتم تا عملی کنم

وقتی میرفتیم ،امروزم هوا باد و بارون ملایم داشت

یهویی دیدم وای خدای من ،رو به روم پر از برگه ، وقتی دقت کردم دیدم از اون درختاست که شبیه درخت چناره و برگای خیلی پهن و بزرگی داره

همین که دیدم برگای خیلی بزرگی بود فقط خندیدم و گفتم خدایا شکرت چقدر برگ بهم دادی ، طلا هستن طلا

وای خیلی زیبا بودن

و خواستم برگ جمع کنم که نایلون کوچیک داشتیم ،رفتم از مرکز خرید که رستوران داشت نایلون بزرگ بگیرم ،وقتی خواستم پولشو بگیرم دختر تقریبا 15 ساله بود رفت یه خانم رو صدا کرد تا قیمت نایلون رو بپرسه ،اومد و گفت پول نایلون نمیگیریم

و من تشکر کردم و خوشحال رفتم و برگ جمع کردم

حدود یک ساعتی داشتم تو تاریکی نیمه روشن برگ جمع میکردم

و سه تا نایلون برگ شد و رفتم خونه

وقتی رسیدم همه رو خالی کردم تو وان بزرگی که داشتیم تا بشورمشون

چون درختی که برگاشو برداشتم همیشه یه حالت چسبندگی روی برگا داره و برگاش عین چرمیمونه و انقدر شگفت زده بودم از این همه زیبایی برگ که مدام میگفتم خدایا شکرت که این برگای بزرگ رو بهم عطا کردی

وقتی داشتم تو اتاقم مرتب میکردم وسایلامو ، به دلم اومد که الان عموم اینا میان خونه مون

با خودم گفتم نه بابا دختر تازه اومده بودن

یه چند دقیقه بعدش مادرم اومد اتاق گفت طیبه عموت زنگ زد گفت میان اینجا

متعجب بودم تا به دلم اومد زنگ زدن

چقدر این روزا داره همه چیز خلق میشه

خدایا شکرت

وقتی اومدن من سلام دادم و پسر عموم که چند روز پیش ازم قیمت نقاشیامو گرفته بود گفت طیبه مشتری نتونستم جور کنم برای نقاشیات ،دوستام گفتن گرونه تو مدرسه گفتم بهشون

منم گفتم اشکالی نداره اینا نشد از جای دیگه مشتری میاد

ولی عجیب بود

پسر عموم که قبلا حاضر نبود برای من مشتری جمع کنه ،الان خودش در تلاشه که برای من مشتری پیدا کنه و خودشم یه مبلغی برای خودش سود برداره

بعد اومد اتاقم و منم مشغول برگایی بودم که شسته بودمشون

دیدم دستش توپ بافتنی که چند وقت پیش بافته بودم ،گرفته و گفت طیبه این چند ؟

همدیدم گفتم میخوای بخری ؟ گفت آره

هرچند باشه میخرم خیلی نرمه و دوستش دارم

گفتم 25 هزار تمن و سریع کارت بانکیشو درآورد و گفت کارتخوانتو بده و کارت کشید

وقتی خرید گفت طیبه دیگه چی داری ؟

گفتم پسرونه نمیدونم باید بگردم

آخه اتاق من پر از وسایل پسرونه مثل ماشین و جاکلیدی و چیزای دیگست

من از سال 96 که تصمیم گرفتم کسب و کار راه بندازم برای خودم و تو اینستاگرام فعال شدم و نقاشیامو تکاملی فروختم

کنارش اسباب بازی و چیزای دکوری هم میفروختم برای مشاغل ولی بیشتر کارم برای فروش وسایل ماشین و چیزای دکوری برای آتش نشانا بود و تا سال 1400 بود فکر کنم نقاشی و ماشین و چیزای تزئینی میفروختم

تا اینکه تصمیم به تغییر کردم و یکی از ترس هایی هم که داشتم این بود که اگر پیج اینستاگرامم به هر دلیلی از بین بره از کجا میتونم درآمد داشته باشم که وقتی آگاه شدم و فهمیدم دارم شرک میورزم

پیجمو به کل بستم والبته هنوز هست ولی از کاربریم خارج شدم

و یه پیج جدید باز کردم برای نقاشی ولی فعالیت خاصی نداشتم تو این مدت و از دستفروشی شروع کردم

و تا به امروز تکاملم رو روزانه در سایت و گوگل درایوم مینویسم

بعد پسر عموم گفت طیبه من میخوام ازت دوباره خرید کنم

منم به ماشینام نگاه کردم گفتم هیچ کدومو نمیفروشم

چون اتاقم پر هست از ماشینای مختلف آتش نشانی و فندکای تزئینی طرح های آتش نشانی و عروسک و چیزای دیگه

انقدر شلوغه و وسیله هست که هر کس میاد فقط نگاه میکنه

ازم پرسید همه اینارو نفروختی؟

گفتم چرا با هر جعبه ای که میخریدم یدونه هم برای خودم برمیداشتم

و بقیه رو میفروختم

وقتی بیشتر گشتم دیدم یه جاکلیدی دارم که با تیله بافته بودم بهش نشون دادم گفت میخوامش و قیمتشو گفتم 140

سریع گفت میخوام و میبرم 180 به وستام میفروشم

گفت دفه بعد اومدیم خونه تون نقدی میارم پولشو

خیلی برام شگفتی داره چون من دارم خلق میکنم

چون من نوشته بودم که دوست دارم ازم خرید کنن

امروز با اینکه فروش نداشتم اما شب پسر عموم ازم خرید کرد

خیلی حس خوبی بود

وقتی این نشونه هارو میبینم بیشتر علاقه مند میشم که ادامه بدم این مسیر رو و بیشتر درباره دوره 12 قدم تمرکز کنم

کل روز من پر از درس بود

خوشحالم که دارم سعی میکنم قدم بردارم

وقتی رفتن تا نصف شب بیدار بودم و داشتم رد پاهامو مینوشتم

خدایا شکرت

برای تک تک شما دوستان عزیز و خانواده صمیمی عباس منش و اسناد عزیز و مریم جان بی نهایت عشق و شادی و سلامتی و آرامش و ثروت از خدا میخوام

به نام ربّ

سلام بر شما عضو خانواده پر از آگاهی عباس منش

من از دیشب تصمیم گرفتم که امروز از صبح تا بعد از ظهر برم سه شنبه بازار ، که نقاشیامو بفروشم و چون من هر روز دارم تلاش میکنم و خدا بهم میگه کجا برم تا نقاشیامو بفروشم

تصمیم داشتم برم سه شنبه بازار سمت غرب تهران

دیشب گفتم خدو من میخوام برم ولی تو بگو کا برم یا نرم

بعد که خوابیدم و بیدار شدم تو خواب یه حسی داشتم که وقتی بیدار شدم یه صدایی بهم میگفت نه امروز نباید بری

گفتم آخه چرا من میرم تلاش کنم ،ایمانم رو در عمل نشون بدم

ولی باز همون صدا میگفت نباید بری

در صورتی که خودم دوست داشتم برم

بعد یه لحظه به شک افتادم گفتم خدا من چون خواب دیدم فکر میکنم این نجوای ذهنه

اگر نجوای ذهن نیست و صدای توعه که دارم میشنوم که میگی امروز جایی نرو بهم نشونه بدم

و وقتایی که دو دلم میام نشانه لم را به من نشان بده رو میزنم

وقتی اومدم دستم نمیدونم چجوری شد خورد به گزینه پایینش و هدایت شدم به این قسمت

اولش خواستم برگردم رو نشانه ام رو به من نشان بده رو بزنم ولی باز اون صدا گفت همینجاست جواب تو

جای دیگه نرو

برگشتم دوباره همین قسمت

گفتم خب از کامنتا بابد بخوانم، هی عددایی میومد و میشنیدم

ولی باز میگفتم نکنه نجوای ذهن باشه

بعد انگار یه گفتگو بود من که داشتم میپرسیدم شنیدم گفت قدت چنده

گفتم 163

گفت خب برو صفحه 63

منم گفتم چشم و بعد اومدم رندم روی یکی از دیدگاها دستمو گذاشتم

روی دیدگاه شما

شروع کردم به خوندن

وقتی تموم شد گفتم خب ؟؟؟

چیکار کنم من که از حرفاش چیزی متوجه نشدم که نشونه باشه که برم یا نرم

من از درون خودم میخواستم ب م ولز خدا هی میگفت نرو

بعد گه سوالمو پرسیدم دوباره همون صدا رو شنیدم گفت جوابت به این روشنی و واضح بود چرا متوجه نشدی

و گفت دقت کن گفت که هی میخواست عزت نفس بگیره و نمیخووست به نشانه ها و هدات خدا توجه کنه

تو هم الان هی میخوای بری سه شنبه بازار نقاشیاتو بفروشی و نمیخوای نشانه هایی که انفدر واضح بهت میگم نرو گوش بدی

نباید بری بمون به وقتش بهت میگم بری

تو امروز باید بشینی خونه و ادامه نقاشیا و کاراتو انجام بدی و جایی برای فروش نری

چقدر خدا دقیق داره آدمو هدایت میکنه

یادمه استاد میگفت باید شاخکات تیز باشه که صدای خدا رو بشنوی یا دریافت کنی نشونه هاشو

و منو هدایت کرد به دیدگاه شما که بهم بگه ببین باید گوش بدی و هرچی من میگم بگی چشم

و من چشم میگم و نمیرم

تو دلم هی میگفتم میرم پول دستم میاد ولی وقتی خدا میگه نرو حتما یه دلیل خیلی محکم داره و من باید چشم بگم

بی نهایت برای شما عشق و شادی و سلامتی و آرامش و ثروت از خدا میخوام