«تجربه‌های من از اعتماد به نشانه‌ام» - صفحه 34

سلام و درود به استاد و خانم شایسته عزیزم

یه روزایی بود که خیلی خیلی کنترل ذهنم سخت شده بود. تنها عاملی که کمک میکرد ذهنم جمع و جور کنم همین قسمت نشانه ها بود چون من خیلی به نشانه ها معتقدم و بهشون سعی می کنم خیلی عمل کنم. یادمه اون روزا یه گروه شخصی تو تلگرام برای خودم زدم و هروز نشانه هایی که باز میشد و میخوندم قسمتایی شو که دقیقا زده بود به هدف رو کپی پیست می کردم تو گروهم و هر بار که نجواها میومد سراغم منم میرفتم سزاغ اون نشانه های کپی شده و بارها می خوندمشون و واقعااااا چقددددد به من کمک کرد. دوستداشتم خلاصه ای از این ماجرا رو بهتون بگم.

ما قصد مهاجرت کردیم از جایی ک توش بزرگ شدیم جایی که خانواده هامون اونجا بودن و کلی دلبستگی ها داشتیم. اما الهام شده بود که بریم. و ما هم تصمیم گرفتیم عمل کنیم. اما هیچگونه شرایطی برای رفتن نداشتیم, نه پول, نه خونه , نه هیچ چیز دیگه ای. فقط یه قلبی پر از ایمان و باور داشتیم.

مستاجر بودیم پول پیش خاصی نمونده بود برامون و تازه از خدا خواسته بودیم ما رو له منطقه ای خوش آب و هوا,سرسبز , دنج, ساکت و … هدایت کنه با خونه ای فول امکانات,نوساز,طبقه اول و … با همسایه های خوب و …

کسی که ایمان داره خب پر رو هم میشه ما هم بچه پر رو بودیم همه چی رو میخواستیم با هم و میدونستیم خدا هدایت می کنه

بدون اینکه پولی جور شده باشه دنبال خونه می گشتیم و همون موقع به صاحبخونه اعلام کردیم ک به فکر مستاجر جدید باشه و ما قصد رفتن داریم . ایشونم مشتری آورد و ما فقط یه هفته فرصت داشتیم تخلیه کنیم.

این بین تحت فشار و مخالفت زیادی از جانب خانواده هامون بودیم. سرزنش ها. ترسهایی ک میخواستن انتقال بدن. منصرف کردن و نجواهای ذهن و بی پولی و …

باورتون میشه که ما باید فردا تخلیه می کردیم اما همچنان جایی برای رفتن پیدا نکرده بودیم شب ک میخواستیم بخوابیم نمیدونستیم قراره صبح کجا وسایلامونو خالی کنیم . اما تا لحظه شکست باید به خدا اعتماد کرد اونوقت می بینی اون لحظه هرگز نمیرسه.

ایمان خوبی داشتیم اما همون دقایقی هم که نجوایی سراغم میومد من فوری نشانه های سایت رو دنبال می کردم و اونها بود ک به من کمک میکرد انگار خدا با من حرف میزد.

یکی از نشانه هام وقتی ذهنم میخواست منو منصرف کنه از تصمیم مون این بود که برام باز شد👇👇👇

مهم ترین عاملی که ۹۰ درصد از افراد را مجبور به فراموش کردنِرویاهای شان می کند، ترس ها و تردیدهای شان است…

برای همین است که افرادِ زیادی را می بینیم که:

نه از شغل اکنون شان لذت می برند، نه جرأت تغییرش را دارند

نه جاییکه زندگی می کنند را دوست دارند، نه به اندازه کافی برای مهاجرت اطمینان دارند

نه می خواهند اینجا باشند و نه می توانند آنجا باشند.

ترس ها و تردیدها میان این دو معلق نگاه مان می دارد و آنقدر با یادآوری خطراتی که شاید این رویا در کمینِ مان بگذارد، حواس ما را پرت می کند، تا محتاط باشیم و با فراموش کردن رویای مان، از شرِ حوادتِ ناخواسته، بگریزیم…

ناگهان آنهمه شور، هیجان و اشتیاقی که برای این رویا داشتیم، به یکباره محو می شود… یادمان می رود به خود قول داده بودیم هرگز متوقف نشویم…

یادمان می رود که آنچنان مصمم بودیم که هیچ چیز توانِ متوقف ساختن مان را نداشت.

اطراف مان را که نگاه می کنیم، می بینیم زندگیِ همه، به همین شکل است… هیچکس سرِ جایش نیست… هیچکس از شغلش، از عشقش، از شهرش، از اوضاعش راضی نیست اما  پذیرفته است که این هم جزئی از زندگی است…

پذیرفته است که اگر می خواهد در همین تعادل بماند، باید یاد بگیرد که نیروی عظیمِ درونی اش را ساکت نگاه دارد تا مبادا در مقابل ترس هایش بایستد و جسارتی در او پدید آورد که مجبورش کند همه چیز را تغییر دهد… مجبورش کند وارد ترس هایش شود و به یکباره نظمی را بر هم بزند که ترس هایش در طی این همه سال برای عاداتِ او ساخته است.

اینجاست که ما هم تصمیم می گیریم به چیزی عادت کنیم که، سالهاست همه آن را بعنوان قانونِزندگی پذیرفته اند… آنها پذیرفته اند که قادر به تغییر سرنوشت شان نیستند.

❤❤❤❤

خیلیییی نشانه های مستقیمی دریافت می کردم خیلی نمیشه همه رو فرستاد

خلاصه اینکه بماند چطور و چگونه

فردا صبح که بیدار شدیم دستان خدا به یاری ما اومدن و ما همونروز خونه ای نصیبمون شد که دقیقاااااا چیزی بود که میخواستیم

یه کوچه سرسبز پر از درخت توت مثل کوچه باغهای شمال تو دل بزرگترین گلخونه های شهرمون, آب و هوا عالی, طبقه اول,دنج, فول امکانات و … 😍😍

تازه از همه قشنگتر اینه تو این منطقه اصلا خونه های ویلایی نیست همش اپارتمانه اما درست روبروی ساختمون ما یه ویلای دوبلکس لوکس نما سفید شیک (شبیه خونه رویاهام) هست که وسط یه باغه و هر بار از خونه بیرون میایم درست جلو چشم ماست.

همش ب خودم میگم خدایا چقد قشنگ هدایتمون کردی چقد نشانه های قشنگی اینجا کنار گذاشتی که هدفای بعدیمم جلو چشمم باشه.

چقد رفتیم توت چیدن چقد از این محل باصفا لذت بردیم .

یه مزیت دیگه اینه همیشه فن های بزرگ گلخونه ها کار میکنه و هربار تو این مسیر پر درخت راه میریم باد خنک میزنه در اوج خنکی وباصفایی کلی توت چیدیم امسال.

ببخشید انقد اینجا رو دوستدارم که رشته کلام از دستم در رفت زیاد صحبت کردم

میخواستم بگم اگه من منصرف میشدم بخاطر ترسام الان اینجا نبودم

الان باید تو همون محلی بودم که همیشه ورودیهای منفی داشتم همیشه شاهد بدبختی مردمش بودم همیشه تو سرصدا و شلوغی … و…

خداروشکر میکنم و بی نهایت سپاسگزار شما هستم

انشالله بزودی خبر خونه دار شدنم