«تجربه‌های من از اعتماد به نشانه‌ام» - صفحه 98

بنام خدا و سلام به همگی

موضوع هدایت: مهاجرت

از بندرعباس به مشهد

* لطفا هنگام خوندن متن مبدا و مقصد رو تو ذهنتون داشته باشین

اسفند 1400 بود

و چند ماهی میشد که بخاطر یه سری مسائل خیلی اوضاع روحیم بهم ریخته بود

و از طرفی قرار بود که در اداره کل یکی از ارگانهای دولتی استخدام بشم

تا جایی که از ابتدای اسفند و یا اواخر بهمن ماه هم برای آشنا شدن با کار هر روز میرفتم اون اداره و مدارک رو هم برده بودم و همزمان مصاحبه های درون سازمانی شونم انجام میشد تو همون روزا.

با اینکه با رضایت رفته بودم برا اینکه استخدام بشم اما همچنان اون اوضاع ناجالبی هم که گفتم هنوز وجود داشت.

که البته داستان پیش اومدن این اوضاع همون داستان الگوهای تکرار شونده بود .که تا حل نشه و تادرسش رو نگیری همچنان هست و هر بار ضربه ها شدید تر میشه و برای من دقیقا قانون تکرار شد.

اون قصه ناجالب در واقع به طور مستقیم مربوط به من نمیشد و قدمتی طولانی هم داشت و برای حلش کاری از دست من ساخته نبود چون من فقط میجنگیدم یعنی کاری که وجود ناخواسته رو بیشتر میکنه تو زندگی شما

و موضوع به 15 سال پیش برمیگشت .

و من از حدود 10 سال پیش یا بیشتر به این نتیجه رسیده بودم که باید باید مهاجرت کنم

برطرف کردن و حل اون موضوع ناجالب دست من نبود و تصمیم گیرنده شخص دیگری بود اما من به شدت داشتم از حل نشدنش آسیب میدیدم

و وقتی دیدم نمیتونم برای حل این موضوع کاری انجام بدم تصمیم گرفتم خودم دیگه تو اون‌محیط نباشم.

و به قول استاد: فلسفه من اینه که به جای اینکه اونجایی که هستم رو یخوام خوب کنم و یا درست کنم . مثل ایجاد امنیت یا فرهنگ سازی و یا …

خودم میرم جایی که فرهنگ دارن و یا فلان کار رو انجام نمیدن .

قانون اینه که جایی رو که خراب هست،درست نکن ، خودت برو جایی که اونجا درست هست. چون من‌نمیتونم دیگران رو تغییر بدم.

من این تصمیم 10 ساله رو دوباره گرفته بودم و دوباره همون مانعی که کل این 10 سال نذاشت من از جام تکون بخورم سر و کله ش پیدا شده بود ترس ترس ترس

و سیل عظیمی از نجواهای ذهنی .

دوباره همون مسئله برام تکرار شده و راه حل رو هم میدونم اما ترس نمیذاره حرکت کنم

اما اینبار با دفعات قبل یک تفاوت عظیم و بزرگی داشت اینبار من با سایت استاد آشنا شده بودم ک سایت قسمتی داشت به اسم هدایت به نشانه

و منی که هنوز با هیچکس در مورد تصمیمَ م صحبت نکرده بودم

و میدونستم قطعا با مخالفت روبرو میشم

خیلی عصبی و بهم ریخته بودم

نه میتونستم وضع موجود رو تحمل کنم نه میخواستم دیگه اونجا باشم

میدونستم که باید اونجا رو ترک کنم

البته فراموش کردم بگم که من وقتی با اون وضع ناجالب روبرو شدم و دیدم هیچ راهی ندارم جز مهاجرت و برای مهاجرت هیچ پول و آمادگی مالی ندارم

شروع کردم به اجرای قانون احساس خوب= اتفاقات خوب و کنترل ذهن که کار بسیار سختی بود اون زمان چون برای اولین بار داشتم متعهدانه انجامش میدادم و تا قبل از اون ازش نتیجه ای نگرفته بودم چون انجامش نداده بودم

میگفتم خدایا در اینکه باید برم شکی ندارم ولی تو بگو چه جوری با چه پولی با کدوم حمایت؟

اینم بگم قبل از اسفند ماه من اجرای این قانون رو شروع کردم و حدود دوماه طول کشید

و من تو این حدود دوماه چندین بار ازین قسمت سایت کمک خواستم چون واقعا تردید داشتم و مستاصل بودم و واقعا بین دوراهی شدیدی بودم

و با تمام وجودم کمک میخواستم از خدا

و هر بار به فایلی هدایت شدم که دقیقا موضوع صحبت استاد مهاجرت بود.

که باز نجواها نمیذاشت من تصمیم قطعی بگیرم و عملی کنم .

و همش میگفتن واقعا رو یه فایلی که حالا تو سایت برات باز شده میخوای پاشی بری مشهد ؟ اصلا عاقلانه ست؟؟

و همینها کافی بود که باز آتیش به جون من بندازه منیکه خودم خود به خود داشتم‌میسوختم از اوضاعی که توش بودم

و یکی از این دفعات که مراجعه کردم و تقریبا فکر میکنم آخرین باری که برای خواسته مهاجرتم مراجعه کردم و اینطور که تو ذهنم هست همون اسفند ماه بود که مراجعه کردم و باز هدایت خواستم

که باز هدایت شدم به فایلی استاد که در مورد مهاجرت صحبت کردن و چون حال خوبی نداشتم اصلا تو فکر نوشتن و کامنت گذاشتن نبودم و جالبه بعد ازون چن باز خواستم داستانش رو بنویسم ولی فکر میکردم که باید حتما زیر همون فایل کامنت میذاشتم و منم که یادم نیست کدوم فایل بود حالا خر وقت فایلشو پیدا کردم مینویسم. تا امروز که اومدم اینجا و فایل توضیحات استاد رو دیدم و تازه متوجه شدم که این گزینه دومی برای همینه و من میتونم اینجا داستان هدایتمو شرح بدم برا همین گفتم امروز حتما این کارو انجام میدم.

ادامه قصه : من اون روز تو اتاق با اینکه باز به فایل مهاجرت هدایت شدم باز نتونستم تصمیم بگسرم باز نجواها مانع شد ولی همش دنبال آروم شدنم بودم برا همین تو سایت میچرخیدم و رفتم سمت فایلهای سفرنامه و یجایی توی توضیحات متوجه شدم در مورد سفرنامه یه سری فایل و متن توی کانال تلگرام هست که رفتم اونا رو پیدا شون کنم

وارد کانال شدم و اصرار داشتم که به اولین پیام برم و از اول پیامها رو چک کنم تا باون سری متنها برسم

و من تو کانال تلگرام از آخرین پیامی که اومده بود شروع کردم رد کردن پیامها و در واقع با انگشت سبابه با ضربه شدید و سرعت بالا شروع میکردم به رد کردن پیامها به سمت پایین که اگه راه راحتتری هم داره من بلدش نیستم حقیقتا.

اینها رو با این جزئیات میگم که به شما بگم قانون چقد دقیق عمل میکنه

من یا اون سرعتی که داشتم پیامها رو نمیدونم 10 تا 10تا 20 تا 20 نمیدونم با هر ضربه انگشت من چنتا پیام رد میشد و به سمت پایین میومد که یه دفه تو همین سرعت یک کلمه مهدی از جلو چشمم رد شد

مهدی کیه چیه نمیدونم فقط کلمه مهدی رو دیدم و انگار همزمان با دیدن اون کلمه چشمم دید مهدی و گوشیم که در واقع گوش ذهنم شنید صبرکن

و من چون سرعت رد کردن پیامهام زیاد بود باید برمیگشتم و پیامی که مهدی داشت رو میخوندم.

این نکته رو بگم من به دنبال فایلهای سفرنامه بود که خانم شایسته نوشتن اولش نوشتم من مریم شایسته هستم

ولی کلمه مهدی برای من حکم استم رو داشت و برگشتم عقب و پیام مهدی رو پیدا کردم

میدونم تمیتونید حدس بزنید که با چی روبرو شدم

مهدی دوره جهان بینی توحیدی رو گذرونده بود و قصه مهدی قصه جوونی بود که از مشهد به قشم مهاجرت کرده بود.

از اسکله بندر تا اسکله قشم نیم ساعته.

یعنی دقیقا مسیری برعکس مسیر من

من میخواستم از بندرعباس به مشهد برم

مهدی هم حقوق سر ماه داشت و حاشیه امن و …

مثل من که قرار بود استخدام بشم و همه اینها رو داشته باشم تازه تو اداره کل

وقتی قصه مهدی رو خوندم آرومتر شدم

و به خودم احساس خوب=اتفاقات خوب

رو یاد اوری میکردم ولی همچنان نجواها بودن

اما من فردا باید میرفتم اداره که هم کار رو یاد بگیرم و همه پیگیر کارای استخدامیم بشم

چن روزی گذشت و من با اینکه هر دو موضو رو تو ذهنم داشتم روزمو شب میکردم

و زمانی که دیگه خیلی قرص و محکم تصمیم به رفتن گرفته بودم که

یه روز تو اداره با یکی از دوستام صحبت کردم در مورد رفتن و بهم گفت صدیقه اینکارو نکن . اینجا داری استخدام میشی اونم تو دوره ای که هیچکس رو استخدام‌نمیکنن

اینجا همه آشنا هستن همشری ان بالاخره غریب نیستی همه کار میتونیم برات انجام بدیم و…

که دیدم اگه بخوام به این دلیل از مهاجرت منصرف بشم یعنی دچار شرک شدم و این درست نیست .

من تو بندر رو آدما و همکارا و همشهریام حساب کنم ولی برای زندگی تو مشهد رو خدا حساب نکنم

پس این درست نیست

من زمانی داشتم با دوستم فاطمه صحبت میکردم که تو اداره منتظر بودم داداشم بیاد دنبالم و برم یکی از شاخه های همون اداره و یک کار اداری رو پیگیری کنم و بعد برم خونه و نتیجه رو فردا به ادره کل (همونجا که کار میکردم) اعلام کنم.

دیدین استاد وقتی از مهاجرت میگه از کلمه هجرت زیاد استفاده میکنه و قرآن هم از هجرت استفاده کرده

اون روز تو اداره در ادامه صحبتم با فاطمه یهو فاطمه گفتم درسته هجرت خیلی خوبه قران هم گفته هجرت کنید ولی من میگم بمون اینجا کار داری حقوق داری …

وقتی گفت هجرت احساش کردم من دارم نظر خدا و حرف خدا رو از زبان فاطمه هم میشنوم ور حالیکه خود فاطمه مخالف رفتن منه.

وای من انتظار داشتم بگه رفتن. بگه تغییر مکان

نمیدونم یه کلمه دیگه غیر از هجرت انگار هجرت اسمی رمزی شده بود که تا وسی اونو میگفت یه چیزی تو ذهن من به صدا در میومد.

اونروز داداشم اومد و مت رفتم اون اداره دیگه که کارمو انجام بدم ولی چه رفتنی

تو کل مسیر ذهنم دوباره بهم ریخته بود و دلم آشوب بود و درگیر حرفهای فاطمه

و باز تریدید که خدایا چکار کنم خدا بازم راهنمایی کن بازم نشون بفرست بازم هدایت کن

من تو مسیر با داداشم اصلا خرف نمیزدم چون ذهنم درگیر بود فقط وقتی اوند بهش گفتم باید برسم فلان جا گفت بلدم اونجا رو و منم خیالم راحت بود که بلده.

رفتیم تا رسیدیم به یه خیابونی که یک طرفشو کنده بودن و انگار داشتن لوله کشی میکردن

رفتیم تا انتهای خیابون متوجه شدیم که اشتباه اومده و خیابون بن بست بود و باید دور میزدیم و برمیگشتیم تا انتهای بلوار وسط اون خیابون رفتیم که دور بزنیم

هیچ کوچه ای تابلو نداشت ظاهرا همه رو کنده بودن. و فقط یک آخرین کوچه اون خیابون تابلو داشت و اسمش فکر میکنید چی بود؟؟ هجرت

من بادیدن اون تابلو یه لحظه شوکه شدم خوشحال شدم آروم شدم ولی همش فقط یک لحظه کوتاه بود دوباره نجواها داشت کار خودشو میکرد که: حالا فقط میخوای رو یه تابلوی تو خیابون حساب کنی و برا زندگیت چنین تصمیم مهمی بگیری ؟؟

نه بابا مگه میشه به این‌چیزا اکتفا کرد؟؟

و باز التماس های من . که خدا یکاری کن که دیگه ذهنم نتونه منو دچار تردید کنه خدایا یهدنشونه قوس تر نشون بده بهم خدایا یه جیزی بگو که دیگه دهنم بسته بشه و مو لا درزش نره

و هیچ نجوای زورش به اون نشونه نرسه.

اون خیابون رو دور زدیم و برگشتیم و داداشم متوجه شد آدرس درست خیابون بعدیه.

رفتیم وارد خیابون بعدی شدیم و من همچنان دارم به خدا التماس میکنم که …

و دیدم تو خیابون بعدی کوچه های دو طرف خیابون همه شون تابلو داشت و همه شون هجرت بود

اون لحظه که نجواها خاموش شدن و منم به آرامش رسیدم و گفتم دیگه میرم و دیگه به هیچ چیز فکر نمیکنم

و تردید به خودم راه نمیدم

و منم مثل مهدی زیر یک میلیون پول داشتم و به طرز عجیبی تا روز حرکت پولم شد 3 میلیون و من با 3 میلیون با یه کوله پشتی و یه چمدون رفتم مشهد و در حالیکه مادرم میگفت الام دمِ عیده صبر کن جا گیرت نمیاد

صبر بعد عید برو مشهد الان شلوغِ

ولی من دیگه فقط ی6 رفتنم فکر میکردم

و میگفتم نه باید برم

میگفت نه حاداری نه هیچ آمادگی مالی

گفتم نه باید برم باید به این ترسی که 10 ساله منو متوقف کرده غلبه کنم باید برم ببینم اونطرف این ترس چیه

دیگه بالاتر از مرگ که نیست نهایتش میمیرم

و من رفتم بدون هیچ ایده ای تا ببینم اونطرف این ترس چیه که دیدم هیچی نیست و قانون همیشه عمل میکنه وقتی تو جرات بخرج میدی جهان کرنش میکنه

من یک شب هم تو مشهد بدون جا نبودم همون صبحی که رسیدم ظهر خونه پیدا شد . غروب قرار دادبستیم تو بنگاه

و من شب رفتم تو خونه ای که کل اثاثش یه بخاری و دوتا فرش بود که صابخونه داده بود و کوله پشتی و چمدون خودم

و جالبه تو بنگاه وقتی حرف پول شد تازه یادم اومد که من که فقط 3 تومن دارم

با یکی از دوستای مشهدیم رفته بودم که اون تازه خودش بدون اینکه من بگم گشته بود خونه پیدا کرده بود

همون روز که فهمیده بود من رسیدم

و اون نصف پول پیش خونه رو به حساب صابخونه واریز کرد و من رفتم تو خونه و چن روز بعد که اصلا قراری نبود من پول بیاد تو دستم پول اومد و من پول خونه رو کامل دادم

و بعد از زندگی در مشهد خب من مشکل مالیم حل نشده بود و هنوزم حل نشده

یبار شک کردم که نکنه کارم اشتباه بوده که اومدم نکنه حرفهای فاطمه درست بوده نکنه …

که گفتم نه اشتباه نبوده مگه تو کمک نخواستی مگه هدایت نخواستی مگه هدایت نشدی ؟؟

هم تو سایت هم از طریق تابلو هجرت

اما بازم اومدم تو سایت و هدایت خواستم که بهم بگه چکار کنم

یادم نیست کدوم فایل بود اما از فایلهایی بود که استاد از طریق کلاب هاوس با بچه ها صحبت کردن

داشتم گوش میکردم و دنبال جوابم بود که یجایی استاد گفتن: برای من هر کدوم از بچه ها هر دستاوردی که داشته یک طرف به هر چی که رسیدن یک طرف پول روابط سلامتی

اما بچه هایی که مهاجرت کردن یک طرفن

یعنی مهاجرت برای من ته همه دستاوردهاست چون اونایی که مهاجرت میکنن یه جرات و جسارت بیشتری نسبت به بقیه دارن ..

بعد من به خودم گفتم خب خودم اینو میدونستم که

ینی الان نکته ای که جواب منه کدومه

بعد به این رسیدم که باباااا

تو مهاجرت رو که از نظر استاد ته همه دستاوردهاست انجام دادی و بهش رسیدی

یعد دستاورد مالی رو نمیتونی انجام بدی

تو شاخ غول رو شکستی پس دستاورد مالی دیگه نباید بزای تو دغدغه باشه

البته اینم بگم من بعد 1 سال و نیم هنوز مشکل شدید مالی رو دارم

با اینکه خودم تو یه حرفه کار بلدم تخصصی دارم

فقط بلد نیستم ازش پول در بیارم

قصه من تمام شد

بچه ها نکته هاشو فراموش نکنید

اینکه قانون دقیق عمل میکنه حتی اگه تو حواست نباشه

این سایت و مطالبش صفر تا صد الهیه

الهاماتی که به سید حسین عباسمنش میشه رو جدی بگیرید

من با اینکه پای منبر بزرگ شدم اما توکل رو تو این سایت یاد گرفتم

نه به این معنا که منبر خوب نیست اونجا هم حیلی چیزا یاد گرفتم اما متاسفانه

رو همه منابر و تو اکثر برنامه ها ی مذهبی و فرهنگی که رسالتشون دادن آگاهی به مردمِ همیشه وقت کمِ برای گفتن اون مطلب و نکته مهم

برای باز کردن و شرح دادن اون مسئله

و همیشه تو اون برنامه مجال توضیح مفصل نیست

همیشه همینطوری گذشته که وضع جامعه اینه .

ولی یه نفر میاد قران رو ریشه یابی میکنه با محوریت خود خدا و با محوریت توکل و توحید و تطبیق با مسائل روز روانشناسی و …

و بعد بجایی میرسه که

جوون مشروب خور میاد تو این سایت و به راحتی با دیدن یک فایل متحول میشه

سیگاری ترک سیگار میکنه

ا

ونی که روابط ناسالم داره به راحتی ترک میکنه.

و جالبه همه شون هم میگن استاد من خدارو با شما پیدا کردم

داستان آشناییم رو سرجای خودش مینویسم حتما

ممنونم که متن منو خوندین

امیدوارم خود استاد هم بخونن

در پناه خدا باشید