معضلی ویرانگر به نام "جلب توجه"

سلام به استاد عزیز و دوستان همراه

من محصول عزت نفس از جلسه اول رو دوباره شروع کردم که تمرکزی گوش بدم و انجام بدم .

اینبار همه رو یدفعه گوش نمیدم چون همین 1جلسه خودش به اندازه چندجلسه اموزش هست و دارم با جزئیات گوش میدم و مینویسم و هرچی استاد میگه به خودم میگم که من چه باوری به خودم دارم ؟ من چقدر ارزش برای خودم قائلم .و تو این فایل باید بپرسم من چقدر برای خودم دارم زندگی میکنم ؟ ؟ چقدر دیگران برام مهم هستن و چقدر نظرات دیگران روی من میتونه تاثیر داشته باشه .

من خودمو خیلی نمیشناسم و گاهی این سوالات خیلی ساده هم میپرسم دقیق و سریع نمیتونم جواب بدم .

ولی تو این فایل من متوجه شدم خودم برای خودم مهم بودم مثلا من تو خانواده مذهبی بودم و از سن تکلیف من نماز خوندم و حجاب داشتم . حجاب رو چادر میدونستن ولی من اصلا دوست نداشتم . یموقعها سرم میکردم ولی همش معذب بودم و از همون سن کم روی خواسته م وایستادم و چادر سر نکردم ولی خب تو خانواده هامون همیشه حجاب باید داشتم .

من حتی آرایش کم و لاک هم میزدم همیشه بهم عذاب وجدان میدادن یا پدرم خیلی بدش میومد که من لاک دارم یا موهام بیرون هست ولی من کار خودمو میکردم ‌. من حتی با پسرها دوست میشدم و میدونستم اگر پدرم بفهمه خیلی بد میشه و اینکارا با ترس هم همراه بود ولی انجام میدادم چون خواسته من بود‌.

من الان 2سال هست نماز نمیخونم و این خواسته من بودم و دیگه نمیخواستم بخاطر خانواده یا ترس ازشون کاری بکنم .

من حتی پدرم نمیزاشت ابروهامو بردارم جوری که خواهرم سال اول دانشگاه به حرف پدرم گوش داد ولی من بخاطر خواسته خودم روزی که دیدم میخوام اینکارو انجام بدم رفتم و انجامش دادم ‌.

من با اینکه 2خواهر دیگه هم داشتم ولی من اصلا مطیع خانواده نبودم . شاید بعضی کارارو بازم بخاطر خانواده انجام میدادم مثلا عیددیدنی جاهایی که دوست نداشتم بزور میرفتم ولی موقعهایی هم بوده که روی حرفم وایستادم و نرفتم ‌.

ولی بعضی وقتا هم بوده که حرف مردم برام مهم بوده مثلا از خواهرم میپرسم من لباسم چیجوریه یا الان من لاغر شدم خیلی بد شده بقیه فکر میکنی چه نظری دارن راجب من که خواهرم یدفعه گفت اصلا چرا هی میپرسی هرجوری که هستی مگه مهمه بقیه هرچی بخوان بگن .

که دیدم راست میگه ولی بازم دوباره از دوستم سوال پرسیدم که من خیلی لاغرم یا منم چاق شدم گفت من چه میدونم . یعنی کلا برای کسی مهم نیست اینچیزا اگر زمانی دیدیم کسی داره مارو مسخره میکنه بخاطر اینکه دارم تصور میکنیم فلانی منو ببینه چی میگه .

من فکرشو که میکنم میبینم هرکاری کردم خودم خیلی دوست دارم و نمیگم نظر دیگران اصلا مهم نیست . مثلا وقتی آرایش میکنم دوست دارم اراسته و زیبا باشم درحالیکه خیلی کم آرایشم هست و من دوست دارم اول برای خودم هست و حتی بعضیوقتا هم بوده که بدون آرایش رفتم و برام مهم نبوده .

البته در مورد لباس پوشیدن کمی سخت میگیرم مثلا دوست ندارم لباسای تکراری بپوشم و یا همش میگم کاش لباسم بهتر بود و اگر لباسم خیلی شیک نباشه و یا قدیمی باشه یجورایی اعتماد بنفسم پایینه . گاهیوقتا این اعتماد بنفسم به پوششم و لباسم خیلی گره خورده . با اینکه انجام میدم حالا مجبورم میپوشم ولی یجورایی از درون معذبم و چون خودم همیشه دوست دارم بهترین باشم و از پوشیدن لباسهای جدید و شیک لذت میبرم ولی نظر دیگران هم انگار اونموقع خیلی برام مهم میشه که بقیه چه نگاهی دارن که من تکراری پوشیدم و یا لباسام گرون نیستن ‌ مخصوصا که این چند سال اخیر بخاطر کارم تو جمع آدمهای ثروتمند هستم و قبل از اون من اصلا با کسانی که از نظر مالی از من بالاتر بودن خیلی صمیمی نبودم و همیشه با آدمهای هم سطح خودم دوستی داشتم و از بالاتر از خودم فرار میکردم .

ولی الان میگم من همینم و فرار نمیکنم و میگم ببین و ازشون یاد بگیره و باورهای درست رو ازشون یاد بگیر و اتفاقا خیلی هم خوبه چون خواسته هام بیشتر شده چون دارم یاد میگیرم باید از خدا درخواست کنم تا اجابت کنه .

من تقریبا 70درصد برای خودم زندگی کردم و موقعهایی که نظر خانواده و دیگران مهم بوده از روی ترس بوده و از روی قضاوت شدن …

به امید خدا با آموزشهای عزت نفس برای هممون ارزوی زندگی دلخواه و آرامش رو دارم .