معضلی ویرانگر به نام "جلب توجه"

سلام درود به همگی شما دوستان عزیزم

انصافا که عالی بود

واقعا این حقیقته که برای دل خودتون زندگی می‌کنید

در رفتار شما کاملا مشخص این عزت نفس

به قول شما این بحث عزت نفس و برای دل خودمون زندگی کردن واقعا گستردس

وهر چی ما از نظر عزت نفس پایین تر باشیم و برای جلب توجه دیگران زندگی کنیم بیشتر لطمه میخوریم و وارد حاشیه میشیم

در مورد من این جریان عزت نفس اصلا شکل نگرفت

ومن اصلا یادم نیست وکی کاریو برای دل خودم کردم

همش برای توجه گرفتن و تایید بقیه بود

تا اینقدر از خودم دور بودم

من اصلا چیزی درمورد خودم و اهمیت به خودم نمیدونستم

اصلا یادم نسیت که برای خودم ارزشی قائل بوده باشم

هرچه بود برای دل بیقه و نیاز به توجه و

حرف مردم و نگاه مردم

من جوری بودم که اصلا هویتی نداشتم

و اصلان هم متوجه این جریان نبودم

اصلا یچیز بودم عجیب الان که به گذشته خودم برمیگردم میبینم چخبر بود اون روزها

و هنوزم ردپاش هست البته سعی میکنم خودم به خودم کمک کنم خودم پیدا کنم و این رو میدونم تا همیشه باید رو خودم کار کنم

من در حدی بود که توان دفاع ازحق خودم هم نداشتم

اصلا حرف زدن بلد نبودم

فقط تو خودم میریختم

اصلا توان برخورد درست و دفاع از خودم رو بلد نبودم

جالب اینه هرکی هم هرچی میگفت من فقط میخندیدم

اصلاخودم رو هم لایق نمیدونستم

من هرچی زدن تو سرم هرچی بارم میکردن

هرچی بی احترامی در حد بگم چی به من میکردن فقط جوابم سکوت بود اصلا نمیتونستم

واقعا اوضاعم خیلی وخیم بود خیلی

اینقدر این جریان زیاد بود که من فکر میکردم این جریان بدیهیه که احترامی نباشه

که کسی به من محل نزاره

که کسی به من توجه نکنه

بخودم احترام نزارم

بقیه رو هم که میدیم میگفتم چون باباش حمایتش کرد چون مادرش بهش بها داد چون همسرش کنارش بود

چون برادرشو داره

تمام احترام خوشی و اعتماد بنفس دیگران رو وصل به بیقه میدونستم

چون باورم این بود که هر کی به هرجای رسید حمایتگری داشته کسی بهش توجه کرده که این قدر موفق، زیبایه، مغرور، خودش دوست داره،

هنوزم این باور که حتماهمیشه یه حامی باید باشه درمن هست اما کم رنگ شده

البته که باید حامی باشه و اون حامی خدا بود و من اشتباه متوجه شدم و این اشتباه توان سنگینی داشت

جریان عزت نفس‌ و معضل توجه در من خیلی شدید تر از این حرف ها بود

جوری بود که من ،تمام من برای بقیه بود

اصلا اینکه وقتی برای خودم باشه

احترامی برای خودم باشه یا برای خودم زندگی کنم وجود نداشت

خیلی سر این جریان نیاز به جلب توجه ضربه ها خوردم خیلی لطمه ها به وارد شد

خیلی چک لقد شدم در زندگیم

خیلی

اینا رو مینویسم تا یادم بمونه کجا بودم و الان کجام

بنظرم بدترین چیز در دنیا اینکه سرخودت بلا بیاری که توجه از دیگران بگیری

تمام سال‌های که این مدلی زندگی کردم هیچ خیری ندیدم همش استرس همش تکاپو

همش نگران نظر بیقه

همش برای توجه گرفتن از بقیه

اصلامن جوری زندگی میکردم که انگار باید این جوری می‌بود

اعتراض نکنی

خاموش باشی

و ناتوان در بیان احساس و نیاز خودت باشی

زشت مردم چی میگن

اینجوری باشه میخوایم بریم فلان جا فلانی می‌بینمون

فلان لباس بپوش فلان ببینه

این جوری رفتار کن فلانی داره نگاه میکنه

وووووو ووووو

و

من اینقدر بخودم لطمه زدم

گاهی به خودم میگم چرا واقعا چرا؟

چرا بخودت نمیومدی چرا متوجه نمیشدی طرف صد بار در رفتارش بهت می‌فهموند که نمیخواد بری خونش بهش زنگ بزنی جواب پیامتو نمی‌داد

و هزاران بر خورد دیگه چرا تو بیدار نمیشدی چرا؟

روزای بودا، روزای پرماجرا که باجهل میگذشت من درخواب

هنوزم که بر میگردم عقب و بهش فکر میکنم میگم دختر تو چرا با وجود این همه لطمه این همه ضربه شک نکردی

به غلت بودن راهت و ادامه میدادی

درون من همیشه بهم میگفت اذیت میشدم خیلی اما توان نداشتم

این قدر الگو دروم بود که یاد بگیرم ازشون

اما بجایی که ازشون یاد بگیرم تاز ازشون ایراد هم میگرفتم که محل نمیزان کلاس میزارن فلان بهمان

خلاصه این داستان ما خیلی خیلی عجیب و پر ماجرا بود

تا اینکه بلاخره این تن خسته شد برید و توان کشیدن این همه ظلم بلخره پس زد

من به لطف خدا و حمت خودم شرایط تعقییر دادم همچیو زیر رو کردم

زدم زیر میز بس خسته شدم بس لطمه خوردم

یجوری شد که هرکس منو میدیدی حتی اونایی که کوچک ترین شناختی از من داشتن حتی اونای که بامن بر خود خوبی نداشتن تو چشمام نگاه میکردن میگفتن

چقدر تعققیر کردی

چقدر عوض شدی

برام خیلی افتخار بود شنیدن این جمله

چون حقیقت داشت

چون هرجای دیگه نمی‌رفتم

التماس بودن کسی رو نمیکردم

تنهای حال میکردم میگشتم

هرجور دوست داشتم میپوشیدم

تنهایم که خیلی ازش فراری بودم رو بغل کردم اصلا دوست نداشتم که با کسی شریکش بشم

تا این حد

حتی هنوزم خیلی ها دوست دارن با من باشن اما دیگه من اول آدم اول نیستم

خیلی ها فکر میکنن من براشون کلاس میزارم

اما اونا نمیدونن من فرکانسم عوض شده

خدارو شکر خدا جونم میدونم که هنوز باید رو خودم کار کنم چون حالا حالا جا دارم و باید برای همیشه رو خودمون کار کنیم چون ترس ها همیشه هست شاید کم رنگ بشه اما از بین نمیرن،و اگر خودم رو ول کنین ترس از یه راهی دوباره نفوذ میکنن ما رو پایین میکشن

من الان هم یه شاخ غولی دارم که باید بشکنمش در مورد جلب توجه و نیاز به دیده شدن

مو مطمئنم که میتونم و انجامش میدم چون این بار خدا حامی منه

خدایا همایتم کن خدایا بهم توانشو بده

دوستان عزیز برام دعا کنید

دوستون دارم عزیز دلین

شاد باشین