دیدگاه زیبا و تأثیرگذار فاطمه عزیز به عنوان متن انتخابی این قسمت:
نام فایل خیلی تحریکم کرد ک ببینم استاد چی میخوان بگن. توصیفات شما درباره ابوموسی رو در فایلهای زندگی در بهشت شنیده بودم که خروسی هست که خیلی ترسوئه. از دایره امنش فراتر نمیره و یه محیط سربسته برا خودش ایجاد کرده نه میره اون طرف های جنگل ک کرم های جدید پیدا کنه، نه اکتشافی میکنه، نه میجنگه… هیچ بلایی هم سرش نیومده. خب ب قول استاد اگه از دید منطقی بهش نگاه کنیم شاید با خودمون بگیم چ باهوشه اینجوری اسیبی هم نمیبینه.اما یکی مثل استاد میگن من نمیخوام مثل ابوموسی باشم این زندگی رو دوست ندارم. ایشون افرادی رو که تو مسابقات مختلف شرکت کردن و جونشونو از دست دادن رو تحسین کردن، درسته ک ممکنه زندگی اونا کوتاه باشه ولی اونا واقعا تجربه کردن زندگی کردن رو. تجربه کردن خودشون و دنیای خودشونو. همیشه انتخاب استاد این بوده ک زندگی پر از ماجرا رو داشته باشن منم دوست دارم. دوست دارم خودم رو تجربه کنم، دنیامو تجربه کنم، پامو از مرزهای امنم فراتر بذارم و برم دنبال کسب تجربه های جدید مهارت های جدید. ب قول استاد ما هممون میمیریم و این دنیا در مقابل ابدیتی ک قراره باشیم به اندازه ی پلک بهم زدنه، پس چ خوبه ک زندگی باکیفیت داشته باشیم، به قول استاد ببلعیمش، تجربش کنیم، لذت ببریم. مهارت کسب کنیم، غذای جدید امتحان کنیم، یا مثلا درمورد خودم غذا بیش تر بپزم و ببینم بلدم. ببینم منم میتونم. بیش تر تنهایی برم بیرون، کافه،… با آدمای جدید بیش تر ارتباط بگیرم، کم تر بترسم از اینده ای ک اصلا معلوم نیس زنده باشم یا نه ک ازش میترسم و همین الانو زندگی کنم و لذت ببرم.
ب قول استاد ما زمان مرگمون معلوم نیس طوری زندگی کنیم ک موقع مرگ ب خدا نگیم ی روز دیگه بهمون وقت بده تا لذت ببریم، یه روز دیگه بهمون وقت بده تا تجربه کنیم زندگی رو. زندگی کردن و لذت بردن رو وابسته ب عامل بیرونی نکنیم ک مثلا اگه فلانی باهام باشه، اگه ب فلان موقعیت مالی برسم من حسم خوب میشه و لذت میبرم نه… اینجوری ما احساس مثبتمونو شرطی میکنیم و وابسته ب عامل بیرونی ک هیچ وقت پایدار نیس. احساس خوب و شادی درونمونه… درونیه و با نوع نگاهمون اتفاق میوفته، بیایم ذهنمونو طوری تغییر بدیم ک سعی کنیم فارغ از هرچیزی لذت ببریم، حالمون خوب باشه و تجربه کنیم زندگیو در هر جهت. وقتی استاد گفتن بنویسین امروز چ کار میتونین انجام بدین ک یه درصد زندگی رو بیش تر تجربه کنین و از محیط امنتون بیرون بیاین و اسم تکامل رو بردن خیلییی لذت بردم ک ارررره نیاز نیست هیجان زده بشیم و بلند شیم بریم یه کار خیلیی بزرگ انجام بدیم کاریو بکنیم ک مارو یه متر از محیط امنمون فراتر ببره…من این سوال رو از خودم پرسیدم و دیدم دوتا کار میتونم انجام بدم. البته الان دارم کار سومم انجام میدم
دیروز شهر ما بارون اومده و هنوز زمینا یکم سرده ولی خب هوا خوبه و پرنده ها دارن اواز میخونن. من اومدم تو حیاط نشستم و دمپایی هامونو گذاشتم زیر پام ک سردم نشه و دیگه نرفتم تو اتاق خیلیم خوبه
کار دومم این هست ک من چند روزه قراره دوستامو ببینم ولی هی یکیشون کار براش پیش میاد و ما نمیریم بیرون. با خودم گفتم خب چ کاریه ک من لذتمو دارم ب تعویق میندازم..من ک حال خوبم وابسته ب او نیست ک حتماً باشه تا بهمون خوش بگذره خلاصه ب اون دوستم پیام دادمو گفتم بیا بریم ما و این دفعه بریم ی جای جدید نه جاهای قبلیخلاصه فعلا سه تاکار انجام دادم و چقدر حس میکنم ب قول استاد زندگیم لذت بخش تر و قشنگ تر شده و حالم بهتره ک لذت بردنمو ب تعویق ننداختم.
استاد منم مثل شما مرگ رو ب خودم نزدیک میبینم و سعی میکنم زندگی رو یع فرصت کوتاه میبینم ک باید همون موقع ازش استفاده کنم و لذت ببرم نه اینکه به تعویق بندازم و بگم بعدا. نه… چون تضمینی برای زنده موندن ما وجود نداره…
خلاصه از نقطه امنمون بیرون بیایم. استاد میگن یه ساعت زندگی با کیفیت بهتر از صدسال زندگی بی کیفیته.. تو نقطه امنم نمونم و ترسو و ضعیف نباشم، اگه برم بیرون از این نقطه قطعا پاداش های من هم بزرگ تره و خدا پاداشو ب شجاعان میده نه ترسوها و ضعیف ها.. استاد حرف پر مفهومی زدین وقتی گفتین زندگی زیباییش ب تجربه کردنشه ن به طولانی بودن عمر…یعنی زندگی ای زیبا نیست ک طولانی باشه زیباییش ب تجربه کردن خودمون و دنیامون هست.
منتظر نظرات زیبا و تأثیرگزارتان هستیم.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری مثل ابوموسی نباشیم357MB23 دقیقه
- فایل صوتی مثل ابوموسی نباشیم22MB23 دقیقه
به نام خدایی که همه جا جاریست🌹🥰🌹
سلام به گلهای خوش رنگ و بوی پرادایس، استاد و مریم جان عزیز🌻🌻🌻
استاد من رفتم و مستند ریچارد برانسون رو دیدم و به جرات میگم یکی از زیباترین مستندهایی بود که داخل زندگیم دیدم.
این مستند چقدر قانون رو زیبا به تصویر کشیده بود،با دیدن ریچارد و پر، واقعا به خودم گفتم دختر اینا فوق العاده هستن، اینا واسه تجربه کردنه خودشون چه کارهایی رو یاد گرفتن و چقدر توی این مسیر رشد کردن، و چقدر خوشرو و واقعا اصیل بودند.
این مستند رو باید دید بارها و بارها،ولی یه جایی که پر و ریچارد داشتن عرض اقیانوس آرام رو طی میکردن، اتفاقی که واقعا من رو به حس تسلیم و آرامش رسوند، لحظه ای بود که ریچارد گفت:پر، رفت استراحت کنه و منم چند ساعت کنترل بالن رو در دست گرفتم،و بعد شاهد اتفاقی شد که نمیدونم چی باید بگم، ولی من رو به یک احساس خارق‌العاده رسوند و اتفاق این بود که سرعتشون یکهو رسید به بالای ۲۰۰ مایل و بعد ریچارد گفت در عالم خواب و بیداری دیدم که هزاران اسب دارن بالن رو میکشن و اینه وقتی ما در مسیر رشد قدم برداریم و خودمون رو نشون بدیم و بعد خداوند که هزاران قدم برامون برمی‌داره و من عاشق این جمله استادم که میگن خدایا من نمیدونم، من نمیدونم👌👌🙏🙏
نه اینکه نمیدونم و بی خاصیت بشینم، نه، نمیدونم ولی حرکت میکنم تا تو، من رو، اهدنا صراط المستقیم کنی، نمیدونم اما قدم بر میدارم، نمیدونم اما به هدایتت ایمان دارم،و چیز دیگه ای که در لحظات اوج آدم تجربه میکنه، بنظرم حسه این هست که خودت رو تنها میبینی، تنهای تنها و این چقدر اولش ترسناکه ولی بعدش میبینی که این احساس چقدر تورو رشد میده، چقدر عزت نفست رو بالا میبره، چقدر به نیروی رب العالمین متکی تر میشی به جای اینکه آویزون این و اون بشی.
خیلی خیلی این مستند درس داشت، مادر فوقالعاده ریچارد، برای من خیلی قابل تحسین بود و واقعا هر چی بیشتر نحوه ی تربیت انسانهای بزرگ و الگو، رو میبینم بیشتر میفهمم که فرزندم باید با تضادهای زندگیش برخورد کنه تا رشد کنه و من نمیتونم همه چیز رو بزور بهش یاد بدم، و به جای اینکه بخوام براش راه رو هموار کنم و پیشاپیش اون حرکت کنم، خودم رو کنار بکشم و بگذارم این روند رشدش، طی بشه و با دلسوزی بی جا زندگی رو برای خودم سخت نکنم.
خدای من ازت ممنونم که این دنیا رو اینقدر قابل کنترل آفریدی😘😘😘
استاد مهربانم ممنونم که این مستند عالی رو معرفی کردین و من واقعا لذت بردم و انشاالله استفاده میکنم🙏🌹🙏