مثل ابوموسی نباشیم

به نام خداوند بخشنده و مهربانم

سلام استاد جان💓، سلام به خانم شایسته عزیز🌺 که زحمت فیلمبرداری این قسمت رو به عهده گرفتن و سلام به همه دوستای گلم در خانواده صمیمی عباس منش 🌼، امیدوارم حال همگی عالی باشه.

خدایا شکرت🔶، استاد چقدر این فایل رو دوست دارم، چقدر فوق‌العاده بود این فایل، چقدر تحسینتون میکنم، خدای من، شما از خیلی از جهات به یک موضوع نگاه میکنی، چقدر حرف‌های شما سنجیده هست، چقدر درسته، چقدر باعث حرکت کردن ما میشه، چقدر صحبت‌هاتون آموزنده است، تحسینتون میکنم و از خدا میخوام راه شما رو پیش بگیرم. بهترینها رو براتون آرزو میکنم، خدایا شکرت.

توی این فایل استاد درباره حرکت کردن صحبت کردن، درباره اینکه نترسیم، درباره اینکه بخوایم حرکت کنیم و زندگی رو یه ذره بیشتر تجربه کنیم، به کیفیت زندگیمون فکر کنیم، تا طول مدت زندگیمون. این یه ترمزی هست توی ذهن ما که باعث شده من ریسکی نکنم توی زندگیم، بخوام توی محیط امنم بمونم، حالا مثالها زیاده از اینکه بترسم گم بشم و از همون مسیر قبلی برم، همون غذاهای قبلی رو بخورم، نخوام برم یه مهارت جدید، یه زبان جدید رو یاد بگیرم، نخوام حتی با افراد غریبه ارتباط برقرار کنم، چرا؟ چون عادت کردم، چون میگم من که نیازی ندارم، برای چی با افراد غریبه صحبت کنم؟ اما وقتی بگی می‌خوام زندگیم از بی‌روح بودن، از روزمرگی خارج بشه، اگر بگم می‌خوام تجربه کسب کنم، اگر به خودم بگم آقا خیلی طبیعیه که بترسم کاری که جدید باشه رو انجام بدم، این طبیعیه، هر کاری اولش یه مقداری می‌ترسیم انجامش بدیم، اولش مقاومت داریم، این نباید باعث بشه ما هیچ حرکتی نکنیم، هیچ ایرادی ندارد اگر بخوام آشپزی کنم و دفعات اول غذام بسوزه، هیچ ایرادی نداره منی که اصلا فوتبال بازی نکردم، بخورم زمین. ایرادی نداره، این طبیعیه، خب من آماتورم، یا مثلا من مکانهای مختلف شهرم رو بلد نیستم، بعد وقتی صحبت میشه، بقیه تعجب میکنن، میگن بچه کجایی؟ فلان جا رو بلد نیستی؟ میگم نه، الان توی ذهنم نیست، حسم زیاد بد نمیشه، میرم یادش میگیرم، من که قدرت یاد گرفتن دارم! پس یادش میگیرم، وارد مسأله میشم، ازش فرار نمیکنم. خدایا شکرت🌹.

خیلی جالب بود برام که گفتید اسم خروستون رو گذاشتید ابوموسی، چقدر جالبه که حیوونات هم هر کدوم یه سری خصوصیاتی دارن، آخه تا قبل از این فکرم این نبود، فکر میکردم حیوونه دیگه، هموشون شبیه هم هستن، اصلا چیزی به اسم خصوصیت براشون درنظر نگرفته بودم، یه چند مدته توی حیاط خونمون ده تا بلدرچین داریم و ازشون نگهداری میکنیم، نگاه میکنم، بعضیهاشون خودمونی‌تر هستن، یکی دوتاشون خیلی شر و شیطون هستن تا جاییکه یکیشون توی دعوا چشم‌هاش رو از دست داد، بعضیهاشون هم که اجازه نمیدن نازشون کنم. اینها برام این درس رو داشت که حتی حییونها هم با هم فرق دارن، یه مطلب دیگه اینکه وقتی دیدم که اون بلدرچینمون چشماش رو از دست داد، به خودم گفتم دلسوزی نکن، درسته این اتفاق به ظاهر بدیه اما یاد صحبت‌های شما توی اصل بقای اصلح افتادم و گفتم این روند طبیعیه جهانه، من نباید ناراحت بشم، جهان داره با این تضادها رشد می‌کنه و خدا احساساتی برخورد نمیکنه، استاد از شما ممنونم که باعث شدی فکر کنم، باعث شدی بهتر قوانین خدا رو بشناسم.🙏

داستان اینه که بخوایم مثل ابوموسی نباشیم، ابوموسی لذتی از زندگیش نمیربره، اونطور که بقیه مرغ و خروسهایی که دست به اکتشاف زدن و کلی سوسک و کرم و غذاهای جدید پیدا کردن، حالا این یه مقاله که میگیم ابوموسی، من باید درسم رو یاد بگیرم، این موضوع به ذهنم رسید که آقا توی عزت نفس میگیم، مقایسه کردن خودمون با دیگران اشتباه، اما این مقایسه باعث حرکت کردن میشه، تازه اگر مبنا رو بذاریم مقایسه خودمون با گذشته خودمون، میبینیم که افرادیکه مثل ابوموسی هستن، تغییر نکردن، اونها یه مسیر مشخص رو بارها و بارها تجربه میکنن، بدون اینکه بخوان چیز جدیدی یاد بگیرن. درسته بیشتر عمر کرده، اما کیفیت زندگیش مهمه و ما میتونیم از این فرصت کوتاهی که خدا بهمون داده استفاده کنیم و لذت ببریم و زندگی رو در تمام ابعادش تجربه کنیم یا اینکه توی دایره امنمون بمونیم و در آخر حسرت بخوریم و بخوایم یک روز دیگه عمر کنیم و زندگی رو به همون شکل سابق تجربه کنیم.

خیلی جالب بود که گفتید من به شخصه افرادیکه حرکت کردن، مهاجرت کردن، افرادیکه از دایره امنمون بیرون رفتن رو همیشه تحسین کردم حتی اگر اون فرد یه کوهنوردی باشه که توی سرما یخ زده باشه یا یه موتورسواری باشه که توی یه مسابقه یا توی یک حرکت نمایشی از دنیا رفته باشه، این افراد زندگی رو تجربه کردن، واقعا همینطوره، تا اینکه تمام برنامه زندگیمون این باشه که یه روز بیشتر زندگی کنیم. من هم این افراد رو تحسین میکنیم. خدایا شکرت🌺

اینکه یه نفر هرچند کوچک، یه کار جدید رو امتحان میکنه، این احساس توانمندی به آدم میده، این احساس خیلی شیرینه. این تجربه آدم رو بالا میبره، فرد رو پخته‌تر میکنه، حس می‌کنی این فرد چقدر با خودش در صلحه، چقدر حالش خوبه، چقدر اعتماد بنفس داره و تحسینش می‌کنی و اونوقت که باورش می‌کنی این نوع زندگی رو، تو هم آروم آروم به این مسیر هدایت میشی، تو هم تجربه میکنی، تو هم توکل کردن رو تمرین میکنی، تو هم طبیعی رفتار می‌کنی، توکل کردن یعنی من به خدا ایمان دارم که همیشه برام خوبی میخواد، پس نگران نیستم و کارهام رو بهش میسپارم.

همون‌طور که استاد گفتن این صحبت‌ها باید منجر به عمل بشه، ما باید تکامل رو رعایت کنیم، نه اینکه یه دفعه بریم سراغ ماجراجویی‌های بزرگ، ما باید یه ذره، یه درصد، یه کوچولو نسبت به گذشتمون تغییر کنیم، این بار از یه مسیر جدید بریم، بشینیم بنویسیم که چه کارهایی میتونم انجام بدم، خدا رو شکر کنیم و به خودمون تبریک بگیم، خودمون رو تحسین کنیم که این حرکتی که انجام دادم به خاطر تغییر باورهای بود و باور کنیم این مسیر جواب میده، برای تحسین میتونیم برای خودمون هدیه بخریم و به این صورت از خودمون تشکر کنیم، خدایا شکرت😍

استاد خیلی ازتون ممنونم، به شما افتخار میکنم، دوستتون دارم🌟

مریم خانم عزیز از شما هم ممنون و سپاسگزارم به خاطر فیلمبرداری این قسمت و زحمتی که برای سایت میکشید که اینقدر عالیه🌺

راستی، چقدر ویو فوق‌العاده داشت این قسمت، چقدر لباسهای استادم قشنگ بودن، استاد جان، چقدر کفش‌های زیبایی پوشیدید✨، خدایا شکرت🌼 خدایا شکرت به خاطر سلامتی و اندام فوق‌العاده استادم🔶، خدایا شکرت به خاطر زیبایی حرکت آب دریاچه🏞️، خدایا شکرت به خاطر ابرها و آسمون آبی فوق‌العاده زیبا🦋

امیدوارم همه شما دوستای گلم در پناه خدای بزرگ همیشه شاد🌺، سلامت🌼، ثروتمند✨ و سعادتمند در دنیا و آخرت باشید❤️