مثل ابوموسی نباشیم

سلام بر استاد شیرین تر از عسلم

چقدرررررررر دلم تنگ شده بود برای نوشتن

راستش یه مدتی حس کردم که خیلی دارم حرف میزنم و فقط دارم حرف میزنم و حرفام خیلی بیشتر از عملم هستش

و سکوت کردم

بارها دلم پر میزد وقتی صدا و تصویر شما رو میدیدم که بیام بنویسم ولی قلبم میگفت بازم سکوت کن و کار کن روی خودت ولی با شنیدن این فایل دیگه نتونستم :

که

تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم

اولا که با شما آشنا شده بودم یه جورایی همه رو بیچاره کرده بودم هر کی رو پیدا میکردم یا با اون درباره شما حرف میزدم یا فایل شما رو میزاشتم ببینه

و چقدر اتفاقا بازخوردهای بدی گرفتم

تا اینکه تکاملی تصمیم گرفتم ساکت و ساکت تر بشم

و چقدر این سکوت و خلوت لذت بخش بود

به قول حضرت سعدی

دمی با دوست در خلوت به از صد سال در عشرت

من آزادی نمی‌خواهم که با یوسف به زندانم

استاد عزیزم منم یکی از اون ابوموسی های این دنیا بودم و شاید هنوزم هستم تا حدودی و یه جاهایی

ولی به نور وجود شما استاد عزیز تر از جانم

هر روز و هر لحظه از اون ابو موسی درون فاصله گرفتم و به سمت عباس منش وجودم حرکت کردم

راستش شما که حرف میزدید و از ابوموسی تعریف میکردید

یاد گذشته خودم افتادم و صورتم غرق اشک شد

که من امین نبودم

ترسی بودم به نام امین

از همه چیز و همه کس میترسیدم

من کسی بودم که بدون توقف ۱۰ ساعت رانندگی میکردم که فقط به مقصد برسم از ترس پیاده شدن و رفتن به یک توالت عمومی ……

ولی به لطف الله و نور شما یه جاده چالوس ۳ ساعته رو سری آخر ۹ ساعت طول کشید که طی کردیم و لذت بردیم و هر راه فرعی که میدیدم میپیچیدم اون تو

دیروز به هسمرم میگفتم ما به اندازه تمام سال های زندگیمون این یک سال گذشته جای جدید رفتیم

اونم منی که عذا میگرفتم برای روزهای تعطیل از ترس محیط بیرون

اینقدر زدیم بیرون تو این چند وقته که همین جمعه وقتی به بچه ها گفتیم حاضر شید میخوایم بریم بیرون و لذت ببریم

گفتن بابا تورخودا بزار یه جمعه هم توی خونه باشیم …..

استاد برای اینکه منی که اوبوموسی رو زندگی کردم و یه چند وقتیه که دارم تلاش میکنم عباس منش وار و ابراهیم وار زندگی کنم

با تمام پوست و گوشت و استخونم درک میکنم کلام شما رو

وقتی اون زندگی سیاه و پر از ترس گذشتم رو با زندگی الان پر از نورم مقایسه میکنم

نمیدونم چطور باید خداروشکر کنم و سپاسگزاری کنم به سبب آشنایی با نور و کلام شما استاد عزیزم

بیشترین چیزی که من رو به سمت شما جذب کرد همین شجاعت شما بود

داستان تنهایی سفر کردن به جنگل

داستان دعواهاتون اونم تکی ….

داستان مسافرت به شمال با به موتور داغون …

تنها رها کردن مریم بانو در پرادایس

دونفری سوار جت اسکی شدن ها و زدن تو دل رودخونه ها

حتی پریدن و شنا کردن تو دریچه پرادایس…

فرستادن مایک عزیز به ایران اونم تو این شرایط

و اون جمله طلاییتون که برای من ترسیدن بدتر از مرگه و ترس خط قرمز منه

همه و همه

ذره و ذره

اون ابوموسی درونم رو ذوب کرد

و هر روز اون نور ابراهیمی درونم رو شکوفاتر کرد

استاد عزیزم تو این مدت که چیزی ننوشتم و فقط ۴ قدم از ۱۲ قدم رو خریداری کردم

با خودم یه عهدی بستم وقتی دیدم پر ام از ترس های مختلف و یکی از بزرگترین هاش ترس مالی…..

تصمیم گرفتم این این ۴ قدم رو اینقدر گوش بدم تا تغییر رو ببینم و خودم حس کنم

چون شده بودم یک شنونده زیاد با عمل کم …

من همیشه آدم مقروضی بودم استاد با اینکه درآمدم چندین برابر آدم های معمولی و متوسط جامعه بود ولی به خاطر ترسها و باورهای غلطم همیشه خدا درگیر قسط و قرض بودم

با خودم عهد بستم که دیگه یک ریال از کسی قرض نگیرم و الان ۳ ماهه که پاکم از قسط و قرض

و از در ودیوار روزی الله به سمتم روانه شد خدارو شکر و داره میشه

و من معجزاتی دیدم که ساعت ها باید در باره هر کدومشون بنویسم

که البته این معجزات زمانی اتفاق افتاد که حرکت کردم

حرکت واقعی ….

و این وقتی اتقاق افتاد که گفتم که خدایا من نمیترسم از فقر و نداری و کم آوردن

و این بار بدون چشم یاری از هیچ کسی و با تمام وجودم حرکت کردم

و خودمو بستم به این ۴ قدمی که خریده بودم

این ۴ قدم شد برای من ۴ میلیون قدم و هربار آموختم و آموختم و آموختم و باز هم دارم میآموزم

استاد عزیز و نازنینم سپاسگزارم

با اینکه اون ابو موسی درونم زندست و همیشه زنده خواهد بود

اما من تمام تلاشم رو دارم میکنم که دیگه کاری به کارش نداشته باشم

و هر بار که شیطون تو گوشم داره نجوا میکنه و میخواد منو بترسونه

تصویر شما رو در ذهنم و حرف های شما رو در گوشم پلی میکنم و ازش نیرو میگیرم و راهم رو با ایمان بیشتری ادامه میدم

استاد عزیزم ممنوم برای همه چیز

لذتی که تو این حدود ۵۰۰ روزی که با شما دارم زندگی میکنم یک طرف و تمام سال های عمرم یک طرف

اصلا قابل قیاس نیست ….

من امینی بودم که از ترس یک بار مردن

روزی هزار بار میمردم وزنده میشدم

و الان به لطف الله در یک حال خوب و آرامش خوب و احساس عالی

دارم برای استادم مینویسم و یه آدم دیگه شدم و البته میخوام هر لحظه امین بهتری بشم به مدد و هدایت الله

و تجربه هایی رو انجام دادم که قبلن جرئت نزدیک شدن بهشون رو نداشتم

استاد عزیزم عاشقتونم و عاشقتونم و عاشقتونم

سپاس گذارم برای همه چیز

خدا رو شکر برای داشتن بهترین استاد دنیا

برای ابراهیم زمانم

برای استاد بی نظیرم

خدایا شکرت

خدایا عاشقتم