مثل ابوموسی نباشیم

سلام بر همه عزیزان و استاد و مریم جان عزیزم

یک روز دیگه تا انتهای سفرنامه مونده و چه سفر بینظیری برای من بود

این اخرین فایل ها دیگه منو شخم زد اینقدر که تفکر کردم روش و تارهای پوسیده مغزم از هم گسیخته شد

راجع به زندگی کردن و از نقطه امنمون خارج شدن حرف زدین من داشتم این یک سال اخیر که مرور میکردم با خواهرم کلی اتفاقای خوب لخظه های خوب سال 1401 رو مرور کردیم و لذت بردیم الانم که این فایل و گوش دادم راجع به از نقطه امنم خارج شدنام حتی شده یذره فکر کردم و چقدر خودم و تحسین کردم البته که خیلی هاش هنوز مونده خیلی ترس ها هنوز دارم اما خوبیش اینه دیگه بهشون که فکر میکنم انجام بدم ترسم اونقدر نیست شاید و قطعا به مرحله عمل برسه ترس ها بیاد اما همینکه موقع فکر کردن تن و بدنم نمیلرزه یعنی تغییر چون قبلا فکر به انجام دادنش هم لرزه بهم مینداخت چنتا از کارهایی که انجام دادم و میگم که بمونه بعنوان یادگار برای خودم

دقیق یادم نمیاد اولیش چیبود اما اونایی که تپ ذهنم هست و میگم

من از شهربازی و وسایل بازی بزرگسال ها فوبیا داشتم و اینقدر میترسیدم که از کنارش هم رد میشدم فشارم میفتاد اخرین باری که رفتیم اصرار دوستان بود که بریم شهربازی منم خیلی مقاومت نکردم اینم بگم با خودم این فرضیه رو داشتم که میریم اونجا فوقش سوار نمیشم بهانه میارم اما اونجا یهو یاد حرفهای شما افتادم که میگین با ترسهات مقابله کن بعد اونا بدون اینکه نظر منو بپرسین رفتن بلیط تهیه کردن و منم با اینکه درونم ولوله بپا بود اما چیزی نگفتم و همراه شدم هر پله ای که بالا میرفتم ( ازین سرسره هایی بود که با تیوپ ازش سر میخوری بهش میگن پرش در اسمان) قلبم تولوپ تولوپ میکرد حالا شاید برای بقیه ترس خنده داری باشه یا بین وسایل بازی ترسش کمتر باشه اما من از یه سرسره معمولی هم میترسم چ برسه این ارتفاع و تیوپ و … خلاصه تا برسیم به بالا مردم و زنده شدم هی به دوستانم میگفتم اگه تیوپه وسطش سر نخوره چی اگه بواسطه قد بلندم پاهام گیر کنه چی کلی غر زدم خلاصه بعد که رفتیم نفر دوم من داوطلب شدم چون میترسیدم پشیمون بشم یا مدام ترس ها بدتر اذیتم کنه الانم که دارم راجع بهش میگم حسش و گرفتم حتی

شمارش معکوس قبل اینکه اپراتور من و هل بده از بالا دیدنش و ارتفاعش هم داشت فشارم و مینداخت ثانیه های اخر قبل هل دادن گفتم بیخیال نمیمیرم که و هللللل وااای عجیب ترین حسی که تابحال تجربه کردم حتی در حد چند ثانیه یه شوکی بهم وارد شد که جیغم نتونستم بزنم وقتی اومدم پایین اینقدر احساسم عالی بود بخاطر اینکه بخاطر ترسهای بیهوده هیجان و از خودم نگرفتم اصلا هیچی هیچی برام نداشت این بود که موفق شدم بر ترسم غلبه کنم خیلی حس خوبی بود تا چند دقیقه ای حرف نمیزدم دوستام فکر کردن حالم بد شده

مورد بعدی رفتن به کلاس حسابداری بود غولی بود برام فکر میکردم هیچی ازش سر در نمیارم و اصلا برای اینکار ساخته نشدم بزور کلاسشو میرفتم اما تصمیم گرفتم برم ادامه بدم که گندگیش از ذهنم بیفته اونم با موفقیت ب پایان رسوندم و چقدر برای کارم خوب بود

هزارتا مثال هست یسری هاشم قابل گفتن نیست

* مسیر جدید امتحان کردن

* اتاق فرار (اسکیپ روم)

* حرف زدن تو جمع های بالای 20 یا 30 نفر

* تنها تردد کردن

* اخر شب ساعتهای نیمه شب تنها با اسنپ رفت و امد کردن

* تصمیم های بظاهر عجیب گرفتن اما در نهایت به نفعم تموم شد

* کشتن سوسک

* مسئولیت بعهده گرفتن

تمام اینا ریز بشم توش همشون برام گنده بود به ترس بزرگ الکی هم داشتم اونم ترس از تاریکی بود تو تاریکی فشارم میفتاد اونم اگاهانه رفتم تو دلش هنوز ترس شب تنها موندن و انجام ندادم اما حداقل وقتی ازش حرف میزنم نمیترسم

همه ی اینا رو مدیون اموزه های شمام میدونم همه کسایی که بر ترسهاشون چه بزرگ چ کوچیک غلبه کردن میتونن حس بعدش و درک کنن من کلی بعد از انجام دادن دونه به دونه ش بزرگ شدم ترس هرکس بنا ب محیط زندگیش شرایطش فرق داره قطعا شاید ترسهای من با برای یسری ها اصلا ترس به چشم نیاد یا ترس بعضی ها برای من معنی ترس نداشته باشه اما همین که میبینیم انجام دادن یسری کارهایی که ما ناخوداگاه انجام میدیم برای بقیه ترس این خودش یه شکر بزرگ که ما از پس یسری کارها راحت برمیایم

مثلا خواهر من ترسش ارتباط با افراد غریبست که اونم تو این یکی دو سال اخیر بخاطر بودن در مسیر توحید فرق کرده خیلی خیلی زیاد بهش غلبه کرده اما من ترسی با ارتباط با افراد جدید ندارم و اتفاقا این نقطه قوت منه و اینا باعث میشه ما انسانها با وجود تفاوت در رفتار و شخصیت و چهره در کنار هم به قشنگی زندگی کنیم ممنونم استاد عزیز که با گذاشتن این فایل باعث شدین من مرور کنم کارهایی که با ترس انجامشون دادم ️