مثل ابوموسی نباشیم

سلام و عرض ادب و احترام به استاد عزیز و دوستان گرامی . خدا رو هزاران بار شاکرم که دوباره دارم کامنت میزارم و همین هم برای من یک نعمته خدایا سپاسگزارم.

واقعیت این فایل تاثیر زیادی روی من گذاشت و میخوام مفصل از اول حال و احساسم رو بگم و بگم چی شد که من این فایلو اصلاا نگاه کردم:

دیشب ساعت ۸ بود که من داخل مغازه نشسته بودم و چون مشتری هم نبود گفتم برم یه جلسه از دوره عزت نفس رو ببینم (من هر وقت بیکار میشم اغلب اوقات جلسات دوره عزت تفس رو برای خودم میزارم و گوش میکنم )؛ یه دفعه نمیدونم یه حسی بهم گفت برو توی سایت ببین چه خبره و وقتی وارد شدم بالای سایت تیتر خورده بود (مثل ابوموسی نباشیم)و همون لحظه حس کنجکاویم گل کرد که این جمله یعنی چه و منظور استاد چیه و مشتاق شدم که ببینم…

۲۳ دقیقه میخکوب شده بودم روی صندلی و داشتم همزمان با گوش دادن فایل با خودم کلنجار میرفتم که این حرفاا انگار برا من گفته شده و استاد اومدن یک فایل ضبط کردن و فرستادن برام. تک تک کلمات استاد توی پوست و استخوانم رسوخ می‌کرد و میگفت مرتضی نکنه تا حالا مثل ابوموسی بوده باشی و از منطقه امنت فراتر نرفته باشی؟!! واقعاا من کلمات رو حس میکردم چون برا من گفته شده بود بله براا من .

فایل تموم شد و بلند شدم ، دور مغازه میچرخیدم و به حرفای استاد فکر میکردم و مدام توی ذهنم میگفتم نکنه مثل ابوموسی باشی نکنه تا حالا هیچ کار تازه ای انجام نداده باشی و همش توی خودت باشی؟ و پاسخ همه این سوالات و سوالات دیگه همش مثبت بود بله من تا دیشب ابوموسی بودم تا حالا نه از منطقه امن خودم فراتر رفته بودم نه زیاد اهل تفریح هستم نه زیاد اهل رفیق و اینا و همش زندگیم شده تکرار مکررات. و اومدم روال زندگی روزانه ام رو مرور کردم و دیدم من هیچ کار تازه و جدیدی انجام نمیدم و اصلا به غیر ازخونه و مغازه هیچ جای تازه ای نمیرم و با هیچ کس ارتباطی ندارم. به خدا بچها شاید باورتون نشه ولی حدود نیم ساعت همین جوری فکر میکردم و خودمو هی مرور میکردم…

بله من ابوموسی بودم ولی همون دیشب تصمیم گرفتم دیگه نباشم تصمیم گرفتم حرکت کنم تجربه کنم بازی کنم حال کنم برم تفریح و شاد باشم …

بخدا یه لحظه تلنگری بهم خورد که نکنه مرتضی تا آخر عمرت اینجوری پیش بری و هیچ چیزی رو تجربه نکنی از این جهان زیبا ( یکی از باورای غلطم و میدونم شاید این یکی از باورای غلط خیلیا باشه اینه که مثل من میخوان همه چییی عاالی و پرفکت باشه تا حرکت کنن منتظرن تا ثروتمند بشن و بعد برن حال کنن منتظرن اتفاقی بیفته یا یه کسی بیاد تا شادشون کنه ولی دریغ که هیچچ کس غیر از خودمون نمیتونه حالمون رو خوب کنه و باید یاد بگیریم که از داشته هامون لذت ببریم و الان رو زندگی کنیم الاان. خود استاد میگفتن توی یکی از فایلا که وقتی توی بندرعباس هم بودن توی اون شرایط سخت ، ناراحت نبودن و اوتوقت هم لذت میبردن و زندگی میکردن و خود استاد گفتن اگر من اونوقت شاد نبودم و منتظر بودم تا اوضاع عاالی بشه و من بعدش لذت ببرم امکان نداشت به اینجا برسم باید یاد بگیریم که الانو زندگی کنیم❤)

راه میرفتم و فکر میکردم … توی جلسه ۴ دوره عزت نفس استاد در مورد الگو برداری از افراد موفق صحبت میکردن و میگفتن همهه چیی امکان پذیره و همه چیی قابل الگوبرداریه و باید از افراد موفق الگو برداری کنیم و جا پای اونا بزاریم. همون موقع گفتم مگه تو مرتضی نمیخوای موفق بشی مگه مثل استاد نمیخوای جهان رو تجربه کنی مگه نمیخوای ثروتمند بشی و لذت ببری از زندگیت؟! و جواب همه این سوالات بود (بله میخوام) من میخوام الگو برداری کنم و از استاد پیروی کنم و عممللل کنم. به خدا بچها هممون توی دانستن و حرفای خوب زدن استاد هستیم هممون قوانینو میدونیم هممون میدونیم باید تغییر کنیم ولی میترسیم ولی عمل نمیکنیم، عمل نمیکنیم . دیشب از خداوند خواستم که خدا من رو انسانی عملگرا قرار بده و کمکم کن خدایا هزاران مرتبه شکررت و .. تصمیم گرفتم .

امروز جمعه مادر و خواهرم داشتن میرفتن کوهنوردی همراه یه گروهی و من دیشب به محض اینکه مقاومت ذهنم رو شکوندم و تصمیم گرفتم که عملگرا باشم گفتم منم میام فردا کوه و ساعت ۵ صبح که گوشم زنگ خورد با اینکه خیلیی خیلیی خسته بودم و شب دیر خوابیده بودم بلند شدم و گفتم من انجامش میدم و ادامه میدم … جاتون خالی بچها خیلی کوه خوش گذشت کلیی رفتم بالا و توی این مسیر همش فکرم این بود که اگر من این فایلو ندیده بودم ااامکان نداشت از خوابم بزنم و بلند شم بیام کوه صبح جمعه ، کلی خندیدم و حال کردیم و خوش گذشت . اواسط راه من خسته شدم و نشستم بچهای دیگه خیلی حرفه ای بودن و تا نوک قله رو یه نفس بدون وقفه رفتن و من هم وسطای دامنه کوه تک و تنها نشستم تنها صبحانه خوردم کلی عکسای زیبا گرفتم و نفس عمیق کشیدم و خودم رو سپردم دست خدا خیلی حس خوبی داشت و بعد هم روی اون سنگها دراز کشیدم و آفتاب مستقیم داشت منو گرم میکرد و انگار زیر نور خورشید توی اون هوای سرد داشتم دوباره احیا میشدم .

حس فوق العاده ای بود خدایا دمت گرم

اتفاق بعدی که همون لحظه بعد از دیدن فایل تصمیشو گرفتم این بود که برم راهیان نور و از منطقه خودم خارج بشم و اطرافم رو ببینم با اینکه ادم مذهبی نیستم ولی به نیت تجربه تصمیم گرفتم برم و ببینم چجوریه چون سالیان گذشته هم که میرفتن من نرفته بودم . اولش ذهنم خیلی مقاومت میکرد که حالا چه وقت رفتن به راهیان نوره و از حرفا و ولی بهانه دیگه ولی گفتم میخوام برم و الان ثبت نام کردم و انشالله دو هفته دیگه عازمم و خوشحالم که دارم کم کم از منطقه امنم خارج میشم و میخوام که تغییر کنم از یک مرتضی یکجانشین کوچ کنم به همه جا 🙂

توی یک کتابی میخوندم خیلیاا میخوان شکست نخورن و شکست هم نمیخورن چراا؟! چون اصلا هیچ وقت حرکت نکردن که شکست بخورن مثل این میمونه که هیچ وقت زمین نخوری و زخمی نشی کی این حالت امکان پذیره؟ وقتی اصلا حرکتی نکنی و نشسته باشی اگر حرکت نکنی زمین هم نمیخوری این زمین نخوردن تو حاصل حرکت کردن نیست حاصل ثابت بودن و سکونه . باید حرکت کنی و شکست بخوری و تجربه کسب کنی….

خدایا شکرت بابت همه چی 💖IN GOD WE TRUST

خیلی طولانی شد کامنتم یک ساعته دارم تایپ میکنم 🙂. در پناه الله یکتا شاد، سالم ثروتمند و سعادتمند در دنیا و آخرت باشید خدا نگهدارتون.