دیدگاه زیبا و تأثیرگذار فاطمه عزیز به عنوان متن انتخابی این قسمت:
نام فایل خیلی تحریکم کرد ک ببینم استاد چی میخوان بگن. توصیفات شما درباره ابوموسی رو در فایلهای زندگی در بهشت شنیده بودم که خروسی هست که خیلی ترسوئه. از دایره امنش فراتر نمیره و یه محیط سربسته برا خودش ایجاد کرده نه میره اون طرف های جنگل ک کرم های جدید پیدا کنه، نه اکتشافی میکنه، نه میجنگه… هیچ بلایی هم سرش نیومده. خب ب قول استاد اگه از دید منطقی بهش نگاه کنیم شاید با خودمون بگیم چ باهوشه اینجوری اسیبی هم نمیبینه.اما یکی مثل استاد میگن من نمیخوام مثل ابوموسی باشم این زندگی رو دوست ندارم. ایشون افرادی رو که تو مسابقات مختلف شرکت کردن و جونشونو از دست دادن رو تحسین کردن، درسته ک ممکنه زندگی اونا کوتاه باشه ولی اونا واقعا تجربه کردن زندگی کردن رو. تجربه کردن خودشون و دنیای خودشونو. همیشه انتخاب استاد این بوده ک زندگی پر از ماجرا رو داشته باشن منم دوست دارم. دوست دارم خودم رو تجربه کنم، دنیامو تجربه کنم، پامو از مرزهای امنم فراتر بذارم و برم دنبال کسب تجربه های جدید مهارت های جدید. ب قول استاد ما هممون میمیریم و این دنیا در مقابل ابدیتی ک قراره باشیم به اندازه ی پلک بهم زدنه، پس چ خوبه ک زندگی باکیفیت داشته باشیم، به قول استاد ببلعیمش، تجربش کنیم، لذت ببریم. مهارت کسب کنیم، غذای جدید امتحان کنیم، یا مثلا درمورد خودم غذا بیش تر بپزم و ببینم بلدم. ببینم منم میتونم. بیش تر تنهایی برم بیرون، کافه،… با آدمای جدید بیش تر ارتباط بگیرم، کم تر بترسم از اینده ای ک اصلا معلوم نیس زنده باشم یا نه ک ازش میترسم و همین الانو زندگی کنم و لذت ببرم.
ب قول استاد ما زمان مرگمون معلوم نیس طوری زندگی کنیم ک موقع مرگ ب خدا نگیم ی روز دیگه بهمون وقت بده تا لذت ببریم، یه روز دیگه بهمون وقت بده تا تجربه کنیم زندگی رو. زندگی کردن و لذت بردن رو وابسته ب عامل بیرونی نکنیم ک مثلا اگه فلانی باهام باشه، اگه ب فلان موقعیت مالی برسم من حسم خوب میشه و لذت میبرم نه… اینجوری ما احساس مثبتمونو شرطی میکنیم و وابسته ب عامل بیرونی ک هیچ وقت پایدار نیس. احساس خوب و شادی درونمونه… درونیه و با نوع نگاهمون اتفاق میوفته، بیایم ذهنمونو طوری تغییر بدیم ک سعی کنیم فارغ از هرچیزی لذت ببریم، حالمون خوب باشه و تجربه کنیم زندگیو در هر جهت. وقتی استاد گفتن بنویسین امروز چ کار میتونین انجام بدین ک یه درصد زندگی رو بیش تر تجربه کنین و از محیط امنتون بیرون بیاین و اسم تکامل رو بردن خیلییی لذت بردم ک ارررره نیاز نیست هیجان زده بشیم و بلند شیم بریم یه کار خیلیی بزرگ انجام بدیم کاریو بکنیم ک مارو یه متر از محیط امنمون فراتر ببره…من این سوال رو از خودم پرسیدم و دیدم دوتا کار میتونم انجام بدم. البته الان دارم کار سومم انجام میدم
دیروز شهر ما بارون اومده و هنوز زمینا یکم سرده ولی خب هوا خوبه و پرنده ها دارن اواز میخونن. من اومدم تو حیاط نشستم و دمپایی هامونو گذاشتم زیر پام ک سردم نشه و دیگه نرفتم تو اتاق خیلیم خوبه
کار دومم این هست ک من چند روزه قراره دوستامو ببینم ولی هی یکیشون کار براش پیش میاد و ما نمیریم بیرون. با خودم گفتم خب چ کاریه ک من لذتمو دارم ب تعویق میندازم..من ک حال خوبم وابسته ب او نیست ک حتماً باشه تا بهمون خوش بگذره خلاصه ب اون دوستم پیام دادمو گفتم بیا بریم ما و این دفعه بریم ی جای جدید نه جاهای قبلیخلاصه فعلا سه تاکار انجام دادم و چقدر حس میکنم ب قول استاد زندگیم لذت بخش تر و قشنگ تر شده و حالم بهتره ک لذت بردنمو ب تعویق ننداختم.
استاد منم مثل شما مرگ رو ب خودم نزدیک میبینم و سعی میکنم زندگی رو یع فرصت کوتاه میبینم ک باید همون موقع ازش استفاده کنم و لذت ببرم نه اینکه به تعویق بندازم و بگم بعدا. نه… چون تضمینی برای زنده موندن ما وجود نداره…
خلاصه از نقطه امنمون بیرون بیایم. استاد میگن یه ساعت زندگی با کیفیت بهتر از صدسال زندگی بی کیفیته.. تو نقطه امنم نمونم و ترسو و ضعیف نباشم، اگه برم بیرون از این نقطه قطعا پاداش های من هم بزرگ تره و خدا پاداشو ب شجاعان میده نه ترسوها و ضعیف ها.. استاد حرف پر مفهومی زدین وقتی گفتین زندگی زیباییش ب تجربه کردنشه ن به طولانی بودن عمر…یعنی زندگی ای زیبا نیست ک طولانی باشه زیباییش ب تجربه کردن خودمون و دنیامون هست.
منتظر نظرات زیبا و تأثیرگزارتان هستیم.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری مثل ابوموسی نباشیم357MB23 دقیقه
- فایل صوتی مثل ابوموسی نباشیم22MB23 دقیقه
سلام به استاد عزیزم و مریم شایسته مهربون
سلام به همه دوستان هم فرکانسی
الان حدود سه ماهی هست که دوره ۱۲ قدم رو شروع کردم و تا حالا کامنتی راجع به زندگی شخصیم در تو محصولات نه فایل های دانلودی ننوشتم ولی با دیدن این فایلتون خودم افتخار کردم
من ماما هستم الان دوسالی هست که بخاطر مسائل شخصی و کاری نتونستم تو شهر خودم بمونم و به یه شهر دیگه مهاجرت کردم
تک و تنها
اولش برام خیلی سخت بود از نگاه ادما خجالت میکشیدم که نگن بی کس و کاره، یا چقدر تنهاست یا اینکه مستقل شده که آزادی داشته باشه هرکاری میخواد بکنه و در کل از قضاوت فامیل و اشناها خیلی ترس داشتم
و اینکه تو فامیل های ما کلا دختر ها زود ازدواج میکنن و زود هم بچه میارن مثلا دخترخالم که دوسال از من بزرگ تره و ۳۰ سالشه پنج تا بچه داره و خب از دید اطرافیان اون خیلی قابل تایید تر ازمنه اما من هدفم و رسالتم برام مهمتر بود و روی ترس هام پا گذاشتم
حتی قبل از مهاجرتم مادرم من رو برد پیش یه مشاور با تجربه و ایشون بهم گفت که موقعیت هات رو برای ازدواج از دست میدی چون خواستگارات نمیتونن بپذیرن که تو تنها زندگی می کنی و مستقلی و با مهاجرتت به آیندت لطمه میزنی و من تو دلم بهش میخندیدم اما به ظاهر داشتم به حرفاش گوش میدادم
خلاصه یک هفته بعد با یه چمدون مهاجرت کردم و البته یکی از دوستام تو این شهر سکونت داشت و قبلش به کمک ایشون یه خونه نقلی اجاره کردم و کمی وسایل در حد رفع نیاز بردم
قصه ی زندگی من و بزرگ شدنم از بعد از مهاجرتم شروع شد که یه کتاب میتونم باهاش بنویسم اما سخن کوتاه میکنم و در کل چیزی من تو این دوسال یاد گرفتم این بود:
-مهاجرت اولش بسیار سخته مخصوصا تو ایران برای یه دختر! اما بستگی داره چقدر قوی باشی و چقدر هدفمند…
-اینطور نیست که از روز اول مهاجرت شما زندگیتون گلستون بشه اتفاقا انقدر با تضاد مختلف روبرو میشید که درواقع اینکه میگن مهاجرت باعث رشد میشه دلیلش همینه چون تو مجبوری برای مقابله با تضاد ها قوی تر بشی تصادهایی که تو شهر خودت شاید یک پنجمش هم برات پیش نیاد
-صبر اولین اصلیه که باید قبل از مهاجرت تو خودت پرورش بدی اما پیشرفت قطعیه اگر آگاهانه و به قصد خروج از منطقه امن و بزرگ شدن این کارو انجام داده باشی نه غافلانه !
-تجارب خیلی خیلی شیرینی به همراه داره
و آزادی که داری لذت زندگی رو برات دو صد چندان میکنه به شرطی که چهارچوب برای خودت تعیین کنی و به کسی اعتماد صددرصد نکنی به جز خدا وگرنه با مخ میخوری زمین مخصوصا اگه دختر باشی باید خیلی هوشیارانه زندگی کنی
-درها برات باز میشه، فرصت ها میاد جلوی پات، دست های خدا میان سرراهت ، و آروم آروم زندگیت رو غلطک میوفته و به خود برترت نزدیک و نزدیک تر میشی چون انقدر تضادهای گوناگون تو دنیای ناشناخته سرراهت قرار میگیره و انقدر محبوری بجنگی که بزرگ شدن جز روند طبیعیه مهاجرته
خدارو سپاسگذارم بخاطر مسیری که توش قرار گرفتم و الان بعد از دوسال به مرحله ای رسیدم که زندگیم شده لذت و لذت و لذت
اینو بدون اغراق میگم و این مسیر رو با قدرت ادامه میدم
سلام دوست عزیز
چه کامنتی نوشتید به به
آنچه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند
انگار داشتم یه داستان انگیزشی از یه نویسنده میخوندم
چقدر قشنگ زیبایی ها رو با جزئیات توصیف کردی
چه راهکارای قشنگی دادی مثلا من انگیزه گرفتم برم سکنگبین رو تست کنم
نگاه زیبا بین شما تحسین برانگیزه
انقدر انگیزه گرفتم از کامنتت که به زودی اگهی تبلیغاتی رو اجرا میکنم و اون موزیک مژده که بقول شما برای قهرمانان میذارن رو برای خودم پلی میکنم
بازهم برامون کامنت بذارین
قلمتون بسیار زیباست و تاثیر گذار