مثل ابوموسی نباشیم

به نام یگانه خالق آسمان ها و زمین

چند شب پیش که برای بار دوم بعد از مدت ها این فایل رو گوش دادم ، عملکرد خودم رو به یاد آوردم

من که تا قبل از گوش دادن فایل های استاد سعی می کردم توی هر زمینه ای محتاطانه عمل کنم

البته که این رفتار از حرف های اطرافیانم در کودکی نشئت می گرفت

از همون بچگی به من یاد داده بودن اون بیرون خیلی چیز ها خطرناکه و اگه می خوای سالم بمونی باید از تجربیات بیرون از خونه چشم پوشی کنی ، تا حدی که من تا سن 12 سالگی اجازه رد شد از خیابون های بزرگ رو نداشتم

و این نوع تفکر باعث شده بود وقتی بزرگتر هم شدم خیلی محتاطانه تر عمل کنم و به دلیل یک سری ترس ها ،بسیار از تجربیات جالب رو هم از دست بدم

اما بعد از گوش دادن به فایل های استاد و به خصوص وقتی اولین بار این فایل (مثل ابوموسی نباشیم) رو شنیدم جرقه ای توی ذهنم خورد و به خودم گفتم دیگه مهم نیست کار هایی که می خوام انجام بدم چقدر خطرناک و یا ترسناک باشه من فقط می خوام انجام شون بدم

و شروع کردم به عمل کردن و پا گذاشتن توی دل ترس هام

یکی از ترس های که داشتم ترس از تاریکی بود مخصوصا وقتی تنها بودم

تابستون شروع کردم به رفتن به کوه هفته ای یکی دوبار موقع غروب خورشید ، تنهایی به کوه می رفتم

اوایل وقتی هنوز هوا روشن بود از قله بر می گشتم

اما به مرور زمان و برای دفعات بعدی هر بار زمان بیشتری رو توی کوه می موندم و هوا که کمی تاریک تر می شد

برمی گشتم و این کار رو انقدر نجام دادم تا به جایی رسید که تا یک ساعت بعد از غروب و در تاریکی مطلق روی سنگ های

قله کوه می نشستم ، از تنهایی م لذت می بردم و از بالا به ساختمون های شهر که اندازه یک مورچه بودن نگاه می کردم

اولین باری که می خواستم برم حتی فکر کردن به این که توی تاریکی کامل کوه بشینم برام وحشتناک بود اما چون تکاملی به دل ترس هام پا گذاشتم برام طبیعی و عادی شده بود

چند وقت پیش ساعت 11 و نیم شب بود داشت برف می بارید به خودم گفتم : پسر چقدر حال می داد اگه توی این هوای برفی می رفتم بیرون ورزش می کردم، اولش ذهنم شروع کرد جفتک انداختن :) که آقا هوا سرده ، مریض میشی ، الان دیر وقته و کلی دلیل منطقی دیگه …

ولی من فقط هودی رو پوشیدم هنذفری م رو توی گوشم گذاشتم و به زمین چمن نزدیک خونمون رفتم و حدود نیم ساعت دور زمین چمن دویدم و برگشتم خونه یک دوش آب داغ گرفتم و کلی به خودم افتخار کردم که کاری رو انجام دادم که اولش برام خیلی سخت بود

یکی دیگه از ترس هایی که من داشتم ترس حرف زدن در جمع بود

از بچگی خیلی آدم اجتماعی بودم ولی توی یک جمع با تعداد نسبتا زیاد که همه به من نگاه می کنن انگار مخم از کار میوفتاد ونمی تونستم صحبت کنم

پس به خودم گفتم بیا کار اینم یک سره کنیم

شروع کردم و هر معلمی که یک کنفرانس یا تحقیق علمی رو به بچه ها می داد من برای ارائه دادن اون کنفراس داوطلب می شدم

هر چی بیشتر پیش می رفتم استرس و نگرانیم کمتر می شد و بهتر می تونستم حرف بزنم تا اینکه باز هم به حدی رسیدم که توی کنفرانس ها علمی بچه های گروه ، من رو به عنوان ارائه دهنده انتخاب می کردن و خیالشون راحت بود که گروه ما می تونه بالاترین نمره رو بگیره چون من با اعتماد به نفس و با تن صدای بلند و رسا اون مبحث رو برای جمع توضیح میدم

و توی صد ها موضوع بزرگ و کوچیک دیگه در اکثر مواقع سعی کردم عمل کنم و پا به دل ترس هام بزارم

می خوام با عملکردم تبدیل به یک الگو بشم و در این مورد هم باید بگم که من یک برادر کوچیکتر دارم که 11 سالش

برادر شخصیت متفاوتی نسبت به من داره و کلا خیلی به حرف من گوش نمیده ولی چند وقت پیش به تقلید از رفتار من توی محوطه تاریک جلو خونه قدم میزد و می گفت می خوام به دل ترس هام برم

اکثر مواقع همراه من فایل های زندگی در بهشت و سفر به دور امریکا رو نگاه می کرد چون سبک زندگی استاد واسش جذابیت داشت

همین چند وقت پیش یه هدفون واسه خودش خرید و یک رم رو پیش من آورد و می گفت فایل های صوتی استاد عباسمش رو واسم بریز ، منم واسش فایل های توحید عملی و چند تا فایل دیگه ریختم

و از این بابت خیلی خوشحالم که برادر کوچیکم که اصلا به حرف من گوش نمی داد داره از رفتار های من الگو می گیره

استاد من در تمام این مدت سعی کردم عمل کنم

نخواستم فقط دلم به این خوش باشه که عه چقدر خوبه من توی سایت عباسمنش ثبت نام کردم پس من دارم روی خودم کار می کنم

نه آقا جان وقتی داری روی خودت کار می کنی که عمل کنی نه اینکه صرفا تو دوتا فایل بشنوی و بگی عه استاد چقدر خوب صحبت می کنه

بله در این شکی نیست که استاد خوب صحبت می کنه ولی آیا دارم به اون صحبت های قشنگ عمل می کنم و یا دارم ادا درمیارم و خودم گول میزنم

استاد این فایل باعث شد جای اهرم رنج ولذت توی ذهن من عوض بشه ، طوری که اگه یک ترسی از چیزی داشته باشم و خودم رو باهاش مواجه نکنم برام رنج آور و اذیت کننده است و بلعکس وقتی به دل ترس هام میرم اولش شاید سخت باشه ولی بعدش کلی به خودم افتخار می کنم

اینارو واسه خودم نوشتم که به خودم یاد آوری کنم که باید عمل کنم ، باید پا توی دل ترس هام بزارم

اینارو واسه خودم نوشتم که به خودم یادآوری کنم ما فقط می تونیم با عملکرد و رفتارمون به بقیه درسی رو یاد بدیم نه حرف!

سپاسگزارم از شما دوست عزیز که این متن رو تا اینجا مطالعه کردین

هر کجا هستید در پناه الله یکتا باشید

همه نعمت های زمین و آسمان را برایتان آرزومندم