مثل ابوموسی نباشیم - صفحه 22

مثل ابوموسی نباشیم.

سلام استادجونم .

ببخشید بااین تفاسیری که شماتوضیح دادید،ب نظرم منم ابوموسی هستم .

اتفاقاخیلی جاهادوست دارم تغییراتی بکنم امامیترسم .

دقیقن به خاطر محیط امنی که دارم .

ب نظرخوب زندگی میکنم .همه ی کارام نظم وچیدمان خودشوداره.ودرطول روزبه تمام برنامه هایی که شب می‌چینم رسیدگی میکنم وسعی میکنم انجام بدم.

شباقبل ازخواب ازبچه هام وحتی همسرم میپرسم فرداچ برنامه ای دارید ؟ب عنوان یک زن ومادرخونه بایدحواسم به همه ی امورخونه باشه .

البته ناگفته نمونه مسولیت زیادی توخونه قبول کردم.گاهی خسته میشم وازخودشون درخاست میکنم انجام بدن ولی درکل فکرمیکنم به من وابسته هستن یااینکه من بلدنیستم و اجازه نمیدم کارای شخصیشونوخودشون انجام بدن.

چون خودم تیزوبز،کاری انجام میدم ،حوصلم نمیگیره به خودشون بگم آخه هم لفتش میدن هم بیشتر کاربرام درست میکنن.

خوب می‌دونم اینکارم درست نیست .ولی متاسفانه هنوز نتونستم توانجام ندادن کارای شخصیشون ،موصرباشم .

خیلی بد،که خودت بفهمی کارت اشتباهه ولی با انجامش بدی .

استادچ جورخودمو،ادب کنم ؟

البته قدرشناس هستن .زحماتهای منومیبینن ودرک میکنن که گاهی نیاز به کمک دارم .

منم جاهایی که واقعن خسته باشم یاتوان انجام کاری رونداشته باشم درخاست میکنم وانجام میدن.

استادگفتیدازسال 85سایت رودارید.درحالیکه من یه ساله واردسایت شماشدم.

پیش خودم میگم کاش زودترواردسایت شده بودم،حداقل شایدالان تکاملم تموم شده بود وقوه ی تشخیصم به نواقصم بیشترشده بود.

هرروز روی خودم ونواقصم کارمیکنم وهرروزچ توخونه چ بیرون از خونه ،چ تنهایی هام چ توجمع هاودورهمی هادرسهاوتجربه های تازه کسب میکنم .

خیلی وقتها خوشحال وشادم ولی گاهی هم ناراحت .

میدونیداستادهنوزجرات وشهامت اینکه وقتی درسی دریافت میکنم ،درست واصولی انجامش بدم روندارم.

گاهی اوضاع وشرایط طوریه که اصلن نمیتونی درست و غلط بودن کارتوتشخیص بدی.

خداروشکردورو،ورمون هم یه آدم عاقل و بالغ نداریم که گاهی ازاونهامشورت یاکمک بگیریم .

جاهایی که گیرمیکنم فقط قوانین وجملات استادتوذهنم‌میادولی همانطورکه گفتم گاهی انجام خیلی ازکاراتوفرهنگ جامعه وخونه ی ما،نمیگنجه.

مثلن من 20ساله رانندگی میکنم وازاولشم ماشین جدابرای خودم داشتم .

باورتون میشه هنوزازشهرخودمون بیرون نرفتم .

تاپارسال که بامخالفت شدیدهمسرم مواجه بودم .ولی خداروشکرباتغییرات خودم همسرم هم تغییراتی کرد.طوری شدکه ایشون اجازه ی تنهایی جایی رفتن وبیرون ازشهرروبهم دادن.ولی هنوزمن اینکارونکردم.

ارع منم مثل خروسمون ابوموسی هستم .

بارها شده خاستم برنامه بچینم برم ولی بازجدی نگرفتمش.

ازاین جمله ی استادخوشم اومدکه گفتن هرروز یه درجه ی کوچولوخودتوهول بده ،اونم تو هرکاری.

ب نظرم اینطورشدنیه.

من هم زرنگم هم ازاون خانمهایی هستم که خوب بلدم ازپس خودم بربیام اونم به تنهایی بدون نیاز به مردی یاکسی.

نمی‌دونم این وسط چی هستش که همه ی آرزوهام وهمه ی خیالهاموگذاشتم برای روزمبدا.

روزی که نمی‌دونم اصلن بش میرسم یانه؟!

الان که دارم این متن رومینویسم واقعن برای خودم متاثرومتاسف شدم.حتی اشکمم دراومد.

آخه چرامنی که هرروز میگم ناهیدامروزبه بهترین شکل ممکن زندگی کن بازحواسم میره سمت کنترل بعضی ازمسائل وازانجام این ریسکهاصرفنظرمیکنم .

حالا ازشهربیرون رفتن یکی ازکارایی بود که گفتم.

کلن خواسته هاموحبس کردم توکنج دلم تاروزی برسه که خودم دنبال اون شرایط باشم.

اصول قوانین جهان ،که نگه داشتن حال خوبه رورعایت میکنم اماچ فایده .میتونم شادترم باشم اماخودم، مانع ایجادمیکنم یاتوجهی بهش نمیکنم .

مثلن تاحالاهیچ وقت باهمسرم مسافرت تنهایی نرفتم .

هرچند الآنم علاقه ی خفنی ندارم که برم اماجدیدن چندباربهش گفتم یه موقعیتی اوکی کن باهم چندروزی بریم یه جایی .

بنده خداکه ازخداشه وخیلی هم استقبال کرد.

اینم ازاون چیزایی بود که دوستش داشتم اماسرپوش میزاشتم روش.

تااینکه به خودم گفتم آقاجان این همسرتوعه وتومیتونی بااین مردفقط بری مسافرت .پس یه بارحداقل امتحان کن ببین چ تجربه ای کسب میکنی.

انشالله میخام تجربش کنم.

باوجود اینکه ب نظرمیرسه ناهید خیلی خوب وخوشگل زندگی می‌کنه وخیلی توجه به خودش داره بازنمیدونم چراتوذهنم رویاپردازی میکنم.

شایدابوموسی باشم ولی خیلی دوست دارم هیجاناتی توزندگیم بدم که متاسفانه گاهی نجواهاسراغم میادواجازشوبهم نمیده.گاهی هم خجالت وبالارفتن سنم مانع انجام اون کارایی میشه که تودلم دوست دارم انجام بدم.

ازشماچ پنهون اینجوروقتاقضاوت ونگاه دیگران اذیتم می‌کنه.ازطرفی میگم بی خیال ازسن من گذشته ولی ازطرفی میبینم وحس میکنم تودلم چ غوغایی برپاست.

اتفاقاهمسرمم پایس،ومنتظره من حرکتی بزنم تابامن یکی بشه ولی من روی خوش نشون نمیدم.

نمی‌دونم این غرورلعنتی یاتوقعات بی موردم مانع انجام بروزخیلی ازاحساساتم میشه.

انقدافکارمنفی توذهنم‌پرسه میزنه که ترجیح میدم خودم هم دنبال هیجانی با همسرم نباشم اون بنده خدا راهم حسرت به دل میزارم.

حالافکرنکنیدزن خوبی نیستم ،گفتم که ظاهرن همه چی خوبه ولی اهل این( پاروفراترگذاشتن) نیستم .

درصورتی که همسرم منتظره فقط من لب ترکنم .اونم خودشواسیرووابسته ی من کرده وبااداهای من به بازی درمیاد.بگردم اونم اذیت میکنم.

اونم هیچ کاری نمیکنه وفقط دلش میخادبامن هرجایی بره یاکاری انجام بده.

باگوش کردن این فایل انشالله تلنگری بخورم وبرم تودل خواسته های درونی خودم .

واقعن چراهنوزتجربه نکردم فک میکنم خوش نمی‌گذره یااتفاقات، اونجورکه من میخام رخ نمیدن.

اتفاقاحالاکه باموضوع تضادهاآشناشدم فک کنم خیلی راحتر میتونم کاری انجام بدم ونتایج خوبی بگیرم.

چون تواین مورددخترخوبی شدم وقورنمیزنم وشرایط روحتی اگه بهم بریزه ،میپذیرم.

ب نظرم پس حالاوقتشه .

به قول استادمنی که نمی‌دونم چقدر،زنده هستم وتاکی قراره زندگی کنم.چرادنبال خواسته های درونی خودم نمیرم؟!ازچی میترسم؟!دنبال چی هستم؟!

استادبرای بدست اووردن هرچیزوهرکاری تاکیددارن از همون شرایط فعلی خودت شروع کن تادرمسیربهت گفته بشه.اما من کم اینکاروانجام میدم چون هنوز بعضی چیزهاتوباورم نمیگنجه.

پس هنوز احساس لیاقت تودرونم‌خوب کارنمیکنه که باورش نمیکنم.

بله من همش منتظرم .چقدربد.منتظرم بعدشروع کنم .فک کنم اگه به این رویه پیش برم هیچ وقت به هیچی نرسم.

باشه چشم استادجان ،قول میدم ازاین حالت ابوموسی بودن خارج بشم.

ببخشیدانقدقول میدم وبدقولی میکنم.

خدایاازت خواهش میکنم ملتمسانه وعاجزانه که منوتومسیرخودت هدایت کنی.

یه چیزو صادقانه بگم ،من ازاون آدمایی هستم که همه چیم ب نظرخوبه نمیگم عالی ولی میتونم خیلی خوش تروشادترازاینازندگی کنم امانمیکنم.کسی هم مقصرنیست جزخودم.

شایدظاهرهمه چی خوب باشه اماخودم‌خوب میفهمم که میشه بهترازاینم بودحتی الان وبااین شرایط.

اوضاع زندگیم اونقدرا،بدنیست .ومیشه ازاین نقطه ی امن ،فراتررفت . مطمئنم اگه من بخام اتفاقات بهتری رخ خواهد داد.فقط اگه من بخام .

ازامروزذهنموبه جهت موضوعات جدیدسوق میدم .سعی میکنم آروم آروم ازاین حسهای منفی درونیم که پنهان هستن ،بیرون بیام وغلبه کنم به نجواهای شیطانی وجودم.

استادجونم ممنون ازشما.

دوستتون دارم استاددوست داشتنی من.

خدایی نبایدمن شاگردعباس منش باشم.

ببخشیدکوتاهی کردم.

کاش جلوروم بودید،ازاحساسات درونیم براتون میگفتم وازشماراه چاره رومستقیم میخاستم .

می‌دونم همه چی درگروهمین قانونهایی هستش که داریدبهمون آموزش میدید.ولی همیشه فکرمیکنم ،منم نیازدارم خودموپیش یه نفرتوی این دنیا،خالی خالی کنم.

تاحالایه نفرم مورداعتمادصددرصدم پیدانکردم‌ که تمام احساساتم رابهش بگم به غیرازالله.

که اونم خیلی خیلی کمش کردم چون فهمیدم همه چی دست خودمه وخدای من احساسی نیست که بخادالان دلش برام من بسوزه وکاری انجام بده.

استادجان عاشقتم.