چند روز پیش مشغول مطالعه نظریه‌های اخیر پروفسور استیون هاوکینگ بودم. وقتی آن نظریه‌ها را خواندم با تعجب گفتم، یا من در این دنیا نیستم یا آنها. زیرا هرچه به اطرافم نگاه کردم، همه‌اش فراوانی و برکت دیدم.
اما کمی بعد، به این نتیجه رسیدم که وقتی باور کمبود، حکمران ذهن بشود، حتی اگر پرفسور هاوکینگ هم باشی، خیلی سخت است که بتوانی نشانه‌ای خلاف آن باور و مبتنی بر فراوانی را بیابی.
وقتی عینک کمبود را بر چشمانت زده‌ای، جز کمبود نمی‌بینی، به همین دلیل نگران و آشفته می‌شوی:
نگران تمام شدن منابع، تمام شدن فرصت‌ها، نگران رشد جمعیت و هزاران نگرانی دیگر
باور کمبود آنچنان سلطان ذهن اکثریت جهان است که حتی افراد در لحظه‌های خوش زندگی‌شان نیز، لحظه‌ای که غرق تجربه عشق با معشوق خود هستند، نگران‌اند که مبادا این رابطه تمام شود!
وقتی موفقیت مالی‌ای کسب می‌کنند یا فروش خوبی دارند، نگران‌اند که مبادا این اتفاق همین یک بار بوده باشد!
آنوقت به جای لذت بردن از لحظه‌های خود، به داشتنِ آن خوشی، وابسته می‌شوند. خسیس، طمع کار و حسود می‌شوند چون نتوانسته‌اند این جهان ثروتمند و مبتنی بر فراوانی را باور کنند.
باور کمبود، اجازه نمی‌دهد این حقیقت را ببینی که:
ثروت، نه تنها از دل هیچ، بلکه از دل چیزهایی ایجاد می‌شود که روزگاری دلیل اصلی فقر دانسته می‌شد. همه چیزهایی که روزگاری یک مشکل، مانع و محدودیت بود، الان تبدیل به یک نعمت شده.
تا زمانی که به کمبود باور داری، نشانه‌های فراوانی در زندگی‌ات ظاهر نمی‌شوند.
همین چند سال پیش، جمعیت زیاد کشور چین را دلیل فقرش می‌دانستند، اما الان همین جمعیت، مهم‌ترین دلیل ثروت اش است.
آیا تغییری در چهره، رنگ پوست و حتی منابع مردم چین بوجود آمده، یا فقط نگاه و باور آنها تغییر کرده؟!!!
روزگاری هر فرد در چین یک مصرف کننده بود، اما الان یک مغز مبتکر، یک تولیدکننده و یک خلق کننده فرصت برای صادرات، برای ساختن و خلق ثروت و ارائه‌اش به جهان شده
روزگاری کویرهای جهان، سرزمین‌های بی منفعت و دور انداختی محسوب می‌شدند، اما الان حکم طلا دارند، زمین‌هایی که می‌توانند با زیر کشت رفتن توسط سلولهای خورشید، مهم‌ترین منبع تولید برق باشند. پس داشتن کویرِ بشتر، یعنی داشتن ثروتِ بیشتر و در اختیار داشتن بخش اعظم‌تری از نیروی خورشید!
اینها معجزه باور کردن فراوانی است! معجزه ورود به فرکانس فراوانی!
اینها وقتی دیده می‌شود، وقتی به ثمر می‌نشیند و وقتی ثروت می‌سازد، که فرکانس مردم آن منطقه تغییر کند تا آن فرصت را ببیند و از آن ثروت خلق کند.
همین کویر ایران که روزگاری یک مانع بود، الان می‌تواند با زیر کشت رفتن توسط سلولهای خورشیدی، تبدیل به یک ثروت ناتمام شود. پس چرا باید کمبود را باور کنی، وقتی باور فراوانی، دستت را درباره همه چیز باز نگه می‌دارد.
وقتی حتی خانه ات می تواند به خاطر وجود سلولهای خورشیدی، به برق شهری وابسته نباشد و در هر جایی بنا شود. این قدرت ثروت است. قدرت باور فراوانی!!
کمبود را باور نکن حتی اگر بزرگترین دانشمند جهان، با بیان نشانه‌های کمبود، آن را تصدیق کند، آن نشانه‌ها فقط بخاطر باورهای آن فرد خاص است و نه واقعیت جهان.
افرادی که از دوره روانشناسی ثروت۱ استفاده نموده‌اند، متوجه شده‌اند که بیش از ۳۵ درصد مطالب، تمرینات و آموزش‌های این دوره، مربوط به ساختن باور فراوانی است، با اینکه در این دوره بیش از ۱۳۰ باور محدود کننده را تغییر می دهد.
زیرا باور به فراوانی، مهم‌ترین باور برای رسیدن به استقلال مالی است. وقتی این باور را می‌سازی، ده‌ها باور محدود کننده‌ی دیگر خود به خود محو می‌شود.
هرچه فراوانی را بیشتر باور می‌کنی، بیشتر آن را میبینی و این قانون را درک می‌کنی که رشد، جزو قوانین ابدی و تغییر ناپذیر جهان است و درک می‌کنی که روی گنج نشسته‌ای. تا بشریت هست، نعمت‌ها و فرصت‌ها هم هستند.
آنوقت آرام می‌شوی و همه نگرانی‌هایت محو می‌شود و در این آرامش می‌توانی به ثروت و برکت اجازه دهی تا وارد زندگی‌ات شود. این قانون است.
در دوره روانشناسی ثروت ۱، سعی نموده ام آموزش‌های این دوره را روی این قوانین بنا کنم و اساس این قوانین را در فرد ایجاد کنم تا باورهایش را بر اساس قدرتمند کننده ترین قانون جهان، بسازد، پرورش دهد و نتایج این دوره نشان داده که در این مأموریت، کاملاً موفق شده‌ام.
سعی‌ام بر این بوده، این دوره چنان باشد که حتی اگر ۱۰۰ سال دیگر نیز فردی آن آموزش‌ها را بشنود، برایش درس‌های زیاد و نتایج زیادی داشته باشد که زندگی‌اش را متحول نماید.
تا این جمله خداوند را خوب درک کند که گفته:
اگر تمام درختان قلم و تمام آبها مرکب شوند، هرگز نخواهید توانست نعمت‌های پروردگار را بشمرید.
سید حسین عباس منش
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD889MB21 دقیقه
- فایل صوتی کمبود را باور نکن حتی اگر پرفسور هاوکینگ آن را تایید کرد!19MB21 دقیقه
من چون جنوب زندگی میکنم و از بچگی بارندگی کمی دیدم باورکمبود آب خیلی توی وجودم قویه، هر‌چقدر داشتم تلاش میکردم باور کمبود آب رو حذف کنم و مثال دریا رو که بیخ گوشم هست میزدم به خودم ذهنم میگفت شیرین کردن آب دریا باعث گرم شدن آب دریا میشه و به اکوسیستم دریا آسیب میزنه بعدش اومدم منطقی کردم که آب دریا میتونه به خشکی منتقل بشه و دورتر از فضای دریا شیرین بشه بعدش دیگه بهانه ی تولید شدن گازهای گلخانه ای و گرم شدن زمین رو آورد برام بعدش رفتم سرچ کردم گفتم یه کم تحقیق کنم با چارتا کتابی که تو دوران دانشگاه خوندم و به حرف اساتید توجه نکنم رفتم سرچ کردم به این مطلب هدایت شدم: یک شرکت نوپا در شهر ابوظبی، امارات، به نام منهت (Manhat) طرحی برای یک سامانه آب شیرین‌کن خورشیدی ارائه کرده است که می تواند به رفع مساله کمبود آب در مناطق نزدیک به اقیانوس کمک کند. این سامانه شبیه یک گلخانه شناور است و می تواند آبی که در سطح اقیانوس تبخیر می شود را جذب و سپس متراکم کرده و برای تولید آب شیرین استفاده کند. با استفاده از انرژی خورشیدی، این سامانه قادر است بلورهای نمک را از آب متراکم شده جدا کرده و مخزن جمع آوری قطراب آب از بازگشت آن به دریا جلوگیری می کند.
اگرچه موضوع جدیدی محسوب نمی شود، اما آنچه این فناوری جدید به ارمغان می آورد ارائه سامانه ای در مقیاس بزرگ‌تر از جمله استفاده در مزارع شناور است. از این طریق، آب شیرین می تواند برای آبیاری محصولات و بی نیاز از انتقال آب و انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از آن استفاده شود. همچنین، این مجموعه شرایط را برای گیاهان و جانوران آب شیرین سخت‌تر نمی کند زیرا به دلیل عدم استفاده از مواد شیمیایی، سامانه شورآب تولید نمی کند.
از آنجایی که طرح ارائه شده برای سامانه ای که از خورشید نیرو می گیرد از فشرده سازی آب استفاده نمی کند یا نیازی به گرم شدن ندارد، در مقایسه با سامانه های فعلی موجود در بازار به صرفه‌تر است. همچنین تیم طراحی مدعی است که این سامانه به تعمیر و نگهداری کمی نیاز دارد و با توجه به نیازهای هر کسی که قصد استفاده از آن را دارد، چه یک جامعه ساحلی یا یک مزرعه شناور، قابل سفارشی سازی است. آب تولید شده می تواند برای مصرف انسان ها، کشاورزی یا حتی صنایع استفاده شود.
دیدم آخیش ذهنم ساکت شد، یعنی هر چی آدم بیشتر اطلاعاتش اضافه میشه یا تحصیلاتش بیشتر میشه به جای اینکه به نفع اش باشه به ضررشه حق با استاده که میگه اطلاعات نقش خدا رو توی قلب آدم کمرنگ میکنه، واسه همین یه دانشمند میاد این حرفا رو میزنه، من خودم اکثر خزعبلات مربوط به باور کمبود آب رو توی دوران تحصیل خصوصا ارشد از طریق اساتید دریافت کردم، خدا هممون رو به راه راست هدایت کنه.
الان مدت چند هفته هست که دارم روی باور فراوانی اینتنس کار میکنم، فکر میکردم زمان زیادی باید بگذره تا این باور فراوانی به شکلی توی وجودم بشینه که منجر بشه به تغییر رفتار و اینکه زمان زیادی لازم هست تا خدا پاسخ فرکانس های جدیدم رو بده اما خدای فراوانی ها با اتفاقات جدیدی که داره رقم میزنه خلاف این باور رو بهم ثابت کرد، اتفاقات داره شروع میکنه به تغییر و دارم به مسیرهای متفاوتی هدایت میشم، دارم قدرت خودم رو در تغییر شرایطم درک میکنم و اینکه چقدر ما قدرتمندیم در خلق شرایط دلخواهمون و چطور با باور کمبود بی خود و بی جهت خودم رو در محدودیت نگه داشته بودم و داشتم به شیطان ذهنم باج میدادم و اون هم داشت با ترسوندن من ازم باج میگرفت و روز به روز بیشتر من رو توی کمبود نگه میداشت، باور به کمبود آدم خوب باور کمبود عشق و کمبود رابطه ی عاشقانه باعث شده بود من نخوام اصول و خط قرمزهام رو بیان کنم و مرز و محدوده هام رو توی روابط اعلام کنم چون باورم این بود که آدم خوب کمه، کلاهتو سفت بچسب باد نبره، همین هم خیلی عالیه اینو از دست بدی دیگه بهتر از این گیرت نمیاد، همین شرایطی که داخلش هستی خیلی ام خوبه اگر فلان رفتاررو بکنی یا فلان چیز رو بخوای یا فلان خواسته رو داشته باشی همینم از دست میدی، ترس از دست دادن خیلی چیزا باعث شده بود بخوام چهارچنگولی بچسبم به نقطه ی امنم و نخوام شرایط رو تغییر بدم، وابستگی و چسبیدن به هر فردی و هر شرایطی و هر موقعیتی هر چقدر زیبا و عالی یعنی باور شدید به کمبود، این روزها با شکل گرفتن باور فراوانی در وجودم دارم توی دل یکی از بزرگترین ترس های زندگیم پا میگذارم و دارم یه تغییر اساسی ایجاد میکنم.
این رد پا اینجا بماند به یادگار…
باور فراوانی رو میشه به‌راحتی ساخت کافیه یه‌نگاهی به‌جهان اطرافمون بندازیم تا ببینیم چقدر نسبت به‌همین چند سال پیش همه چیز پیشرفت بیشتری داشته و بهتر شده، اگر منابع محدود بود یا ثروت یک مقدار خاصی بود باید وقتی بعضی افراد یا کشورها ثروتمند میشدن از ثروت بقیه کم می شد و بقیه فقیرتر میشدن اما وقتی نگاه میکنیم میبینیم همه ی زندگی ها حتی زندگی روستاییا نسبت به سال های قبل بهتر شده الان توی روستای های دور هم‌میری ماشین شاسی گرون میبینی خونه های با نماهای خیلی زیبا میبینی، اینا نشون میده که جهان هر روز داره ثروتمندتر میشه پررونق تر و شکوفاتر میشه.
با اینکه نشانه های ثروت رو در هر کجا میشه به راحتی پیدا کرد با این حال ذهن محدود ما مقاومت عجیبی داره و خیلی دو دو تا چهار تا میکنه برای اینکه از این ثروت عظیم موجود در‌جهان بهره ببره یعنی ممکنه فراوانی جهان رو باور داشته باشیم اما به خاطر تجربه های محدود کننده ی فراوان به خاطر شرک هایی که داشتیم و موجب کمبود در زندگیمون شده نمیتونیم قبول کنیم که میتونه شرایطمون از جایی که فکرش رو نمیکنیم عوض بشه و از این ثروت فراوان ما هم بهره ای داشته باشیم، یعنی واسه خودمون بعید میدونیم تجربه ی ثروت رو، ذهن ما اونقدر با کمبود خو گرفته که نمیتونه بپذیره که میشه تغییر داد وضعیت رو مخصوصا اگر مدت طولانی توی کمبود زندگی کرده باشیم اون رو به عنوان یه واقعیت همیشگی میپذیریم، اما فقط کافران از رحمت خدا ناامید میشن ما باید همیشه امید داشته باشیم، خدای مهربانم کمکم کن ثابت قدم بمونم در مسیر ایجاد باور فراوانی.
من چقدر سر این فایل اشک ریختم، اینو بارها گوش داده بودم اما چندروز پیش وسط کارکردن روی دوره ی ثروت یک بهم الهام شد بیام دسته بندی فراوانی از قسمت کلیدهای دانلودها رو دوباره مرور کنم از اونروز از همه طرف داره پول میاد توی زندگی من و دارم باور میکنم که پاشنه آشیل من باور‌کمبوده و خیلی بیشتر و جدی تر باید روی باور فراوانی کار کنم.
وقتی آیه ی قرآن که اگر تمام درختان قلم شوند… رو استاد گفتن به پهنای صورت اشک ریختم و خجالت کشیدم از خدای خودم.
اینکه ما چطور این خدای بی نهایت رو نمیبینیم و درک نمیکنیم و کذب بالحسنی هستیم.
چطور میتونیم با وجود این همه نعمتی که خدا به همه ی ما داده باز بترسیم و حرص بزنیم.
اینجا، این سایت تنها جاییه که حرفایی توش زده میشه که مخالف تمام باورهای رایج هست و حق با استاده که میگه اینجا این باور دقیقا جاییه که گوشتو کامل باید ببندی به حرفای بیرون و جامعه چون کاملا متضاد با باور اکثریت جامعه اس.
چقدر خدا من رو میتونه دوست داشته باشه که به این مسیر هدایتم کنه و چیزایی رو بشنوم که کمتر از پنج درصد مردم دنیا باورش دارن.
دیشب قرآن باز کردم اولین آیه ای که باهاش برخورد کردم یه معنایی رو بهم نشون داد که حسابی تحت تاثیر قرار گرفتم و احساساتی شدم معنای اون آیه این بود: پس همراهی روح با تو به خاطر لطف خدا به توست، زیرا خدا در حق تو خیلی بزرگوار است و وقتی آهنگی با نُت فراوانی به گوشم میخوره بهتر درک میکنم لطف خدا به خودم‌رو و اینکه خیلی فضل اش نسبت به من کبیر بوده.
خدایا تو را سپاس به خاطر بی نهایت نعمتی که به همه ی ما داده ای…