چند روز پیش مشغول مطالعه نظریه‌های اخیر پروفسور استیون هاوکینگ بودم. وقتی آن نظریه‌ها را خواندم با تعجب گفتم، یا من در این دنیا نیستم یا آنها. زیرا هرچه به اطرافم نگاه کردم، همه‌اش فراوانی و برکت دیدم.
اما کمی بعد، به این نتیجه رسیدم که وقتی باور کمبود، حکمران ذهن بشود، حتی اگر پرفسور هاوکینگ هم باشی، خیلی سخت است که بتوانی نشانه‌ای خلاف آن باور و مبتنی بر فراوانی را بیابی.
وقتی عینک کمبود را بر چشمانت زده‌ای، جز کمبود نمی‌بینی، به همین دلیل نگران و آشفته می‌شوی:
نگران تمام شدن منابع، تمام شدن فرصت‌ها، نگران رشد جمعیت و هزاران نگرانی دیگر
باور کمبود آنچنان سلطان ذهن اکثریت جهان است که حتی افراد در لحظه‌های خوش زندگی‌شان نیز، لحظه‌ای که غرق تجربه عشق با معشوق خود هستند، نگران‌اند که مبادا این رابطه تمام شود!
وقتی موفقیت مالی‌ای کسب می‌کنند یا فروش خوبی دارند، نگران‌اند که مبادا این اتفاق همین یک بار بوده باشد!
آنوقت به جای لذت بردن از لحظه‌های خود، به داشتنِ آن خوشی، وابسته می‌شوند. خسیس، طمع کار و حسود می‌شوند چون نتوانسته‌اند این جهان ثروتمند و مبتنی بر فراوانی را باور کنند.
باور کمبود، اجازه نمی‌دهد این حقیقت را ببینی که:
ثروت، نه تنها از دل هیچ، بلکه از دل چیزهایی ایجاد می‌شود که روزگاری دلیل اصلی فقر دانسته میشد. همه چیزهایی که روزگاری یک مشکل، مانع و محدودیت بود، الان تبدیل به یک نعمت شده.
تا زمانی که به کمبود باور داری، نشانه‌های فراوانی در زندگی‌ات ظاهر نمی‌شوند.
همین چند سال پیش، جمعیت زیاد کشور چین را دلیل فقرش می‌دانستند، اما الان همین جمعیت، مهم‌ترین دلیل ثروت اش است.
آیا تغییری در چهره، رنگ پوست و حتی منابع مردم چین بوجود آمده، یا فقط نگاه و باور آنها تغییر کرده؟!!!
روزگاری هر فرد در چین یک مصرف کننده بود، اما الان یک مغز مبتکر، یک تولیدکننده و یک خلق کننده فرصت برای صادرات، برای ساختن و خلق ثروت و ارائه‌اش به جهان شده
روزگاری کویرهای جهان، سرزمین‌های بی منفعت و دور انداختی محسوب می‌شدند، اما الان حکم طلا دارند، زمین‌هایی که می‌توانند با زیر کشت رفتن توسط سلولهای خورشید، مهم‌ترین منبع تولید برق باشند. پس داشتن کویرِ بشتر، یعنی داشتن ثروتِ بیشتر و در اختیار داشتن بخش اعظم‌تری از نیروی خورشید!
اینها معجزه باور کردن فراوانی است! معجزه ورود به فرکانس فراوانی!
اینها وقتی دیده می‌شود، وقتی به ثمر می‌نشیند و وقتی ثروت می‌سازد، که فرکانس مردم آن منطقه تغییر کند تا آن فرصت را ببیند و از آن ثروت خلق کند.
همین کویر ایران که روزگاری یک مانع بود، الان می‌تواند با زیر کشت رفتن توسط سلولهای خورشیدی، تبدیل به یک ثروت ناتمام شود. پس چرا باید کمبود را باور کنی، وقتی باور فراوانی، دستت را درباره همه چیز باز نگه می‌دارد.
وقتی حتی خانه ات می تواند به خاطر وجود سلولهای خورشیدی، به برق شهری وابسته نباشد و در هر جایی بنا شود. این قدرت ثروت است. قدرت باور فراوانی!!
کمبود را باور نکن حتی اگر بزرگترین دانشمند جهان، با بیان نشانه‌های کمبود، آن را تصدیق کند، آن نشانه‌ها فقط بخاطر باورهای آن فرد خاص است و نه واقعیت جهان.
افرادی که از دوره روانشناسی ثروت۱ استفاده نموده‌اند، متوجه شده‌اند که بیش از ۳۵ درصد مطالب، تمرینات و آموزش‌های این دوره، مربوط به ساختن باور فراوانی است، با اینکه در این دوره بیش از ۱۳۰ باور محدود کننده را تغییر می دهد.
زیرا باور به فراوانی، مهم‌ترین باور برای رسیدن به استقلال مالی است. وقتی این باور را می‌سازی، ده‌ها باور محدود کننده‌ی دیگر خود به خود محو می‌شود.
هرچه فراوانی را بیشتر باور میکنی، بیشتر آن را می‌بینی و این قانون را درک میکنی که رشد، جزو قوانین ابدی و تغییر ناپذیر جهان است و درک میکنی که روی گنج نشسته‌ای. تا بشریت هست، نعمت‌ها و فرصت‌ها هم هستند.
آنوقت آرام می‌شوی و همه نگرانی‌هایت محو می‌شود و در این آرامش می‌توانی به ثروت و برکت اجازه دهی تا وارد زندگی‌ات شود. این قانون است.
در دوره روانشناسی ثروت ۱، سعی نموده ام آموزش‌های این دوره را روی این قوانین بنا کنم و اساس این قوانین را در فرد ایجاد کنم تا باورهایش را بر اساس قدرتمند کننده ترین قانون جهان، بسازد، پرورش دهد و نتایج این دوره نشان داده که در این مأموریت، کاملاً موفق شده‌ام.
سعی‌ام بر این بوده، این دوره چنان باشد که حتی اگر ۱۰۰ سال دیگر نیز فردی آن آموزش‌ها را بشنود، برایش درس‌های زیاد و نتایج زیادی داشته باشد که زندگی‌اش را متحول نماید.
تا این جمله خداوند را خوب درک کند که گفته:
اگر تمام درختان قلم و تمام آبها مرکب شوند، هرگز نخواهید توانست نعمت‌های پروردگار را بشمرید.
سید حسین عباس منش
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD889MB21 دقیقه
- فایل صوتی کمبود را باور نکن حتی اگر پرفسور هاوکینگ آن را تایید کرد!19MB21 دقیقه
به نام خداوند جان
سلام به استاد عزیزم و همه ی اعضای خانواده صمیمی عباسمنش
از زمانی که استفاده از الکتریسیته همگانی شد و یخچال و فریزر اختراع شد مدت زمان بیشتری میتونیم خوراکی های مختلف رو تازه و سالم نگه داریم و البته میوه ها و سبزیجات مختلف فصلی رو در کل طول سال در اختیار داشته باشیم که قبلاً چنین امکانی برای انسانها وجود نداشته و همین باعث شده که تنوع غذایی بالا بره و سفرهامون رنگین تر و پربرکت تر بشه پس همین الان ما مثل پادشاهان گذشته و حتی بهتر زندگی میکنیم پس هر روز رفاه و آسایش داره بیشتر و بیشتر میشه.خب پس اگر قراره همه چیز کم بشه چرا پس وضع مالی مردم در سراسر جهان داره بهتر میشه؟ همین منطقه ایی که من زندگی میکنم توی همین دوران قرنطینه و مسائل مربوط بهش بیش از ۶۰۰ واحد آپارتمانی ساخته شده که اکثرشون لوکس هست با اینکه همه میگن اوضاع خرابه؟!!!! چرا میوه ها و سبزیجات خوراکی جدیدی داره کشف میشه؟ چرا امکانات جدیدی در اطرافمون کشف میشه که تا باحال نمی دیدیم اونها رو. الان دو سه سالی هست که کل جهان درگیر این همه گیر شده آیا منقرض شدیم؟ نه تنها منقرض نشدیم بلکه تحقیقات پزشکی و علمی زیادی در حال انجام هست که واکسن ها و قرص های مختلف برای درمان و حتی پیشگیری تولید کنن رعایت بهداشت فردی و اجتماعی، بازیافت و دفع بهداشتی پسماندها و روش های جدید زندگی و کار و … ایجاد شده یعنی در واقع این همه گیری فرصتی برای رشد و گسترش بوده نه یه مصیبت! به قول استاد همه ی ترس ها توهمه، واهیه.بی نهایت فرصت و ثروت و نعمت هست که ما هنوز ندیدیم هنوز ازشون استفاده نکردیم چون باور نداریم که وجود داره.جهان هر روز داره گونه های جدیدی به وجود میاره کشف عناصر جدید، امکانات جدید، فرصت های جدید، کانی ها و مواد معدنی جدید و … مثلاً شغلی مثل ادمین اینستاگرام فقط چند ساله که ایجاد شده با گسترش اینترنت و گسترش کسب و کارهای آنلاین و دسترسی آسانتر به اینترنت. پس هر چقدر بیشتر بیش می‌ریم فرصت های جدید شغلی ، فرصت های سرمایه‌گذاری و… ایجاد میشه که سبک زندگی مردم رو تغییر داده پس” تا وقتی بشریت وجود داره نعمت ها هستن”همین دو سه روز پیش خبری خوندم که دانشمندان تونستن روشی رو پیدا کنن که تششعات رادیواکتیو رو در ظرف مدت فقط پنج سال ۴۷٪ کاهش میدن و منطقه آلوده خیلی سریعتر و امن تر قابل سکونت و کشاورزی میشه. این روش بعد از زلزله کشور ژاپن کشف شده. این یعنی فراوانی ایده و راه حل برای هر کاری.
خدایا شکرت
به نام خداوند خبیر خداوندی که از همه چیز آگاهه
سلام به استاد عزیز، خانم شایسته مهربان و همه س همسفرهای عزیزم
روز بیست و هشتم سفرنامه
کمبود رو باور کردم چون از بچگی هر کسی رو که دیدم هشتش گرو نه اش بود . من پدر خودمو دیدم که صبحشو به شب می دوخت و باز هم از پس هزینه های زندگی برنمی اومد . تو کل اقوام و فامیل ما یه آدم ثروتمند درست و حسابی و موفق پیدا نمیشه! اونی هم که یه ذره وضعش خوب بود هر وقت دیگران رو میدید اینقدر ناله می کرد که باورمون میشد این از ما هم بدبخت تره!!!
وقتی با استاد آشنا شدم و وقتی دیدم استاد یه راحتی در مورد ثروتمندان جهان نه فقط ایران حرف میزنه، کارهاشونو پیگیری میکنه، ازشون الگو میگیره و باور داره که ما هم میتونیم به این جایگاه برسیم مغزم ارور میداد !! آخه چطوری؟!
بعد که بیشتر یا استاد آشنا شدم فهمیدم خودِ استاد از کارگری به اینجا رسیده گفتم خوش بحالش استاد تونسته ولی من چی؟!
وقتی لیست ثروتمند ترین زنان امریکا رو میخوندم و میدیدم که از هر حوزه و زمینه ایی میشه پول ساخت و ارزش آفرید فکر کردم پس موضوع شغل نیست موضوع یه حرفه ی خاص نیست موضوع چیز دیگه اییه وقتی دیدم هر کسی با هر سنی در این لیسته پس سن هم عامل نبود و نیست و بعد از مدتی فهمیدم این آدما فقط دارن خوب از قانون استفاده میکنن و همشون بالا استثنا عزت نفس فوق العاده ایی دارن و با خودشون هماهنگن.
خدا که یکیه، قانونم که برای همه یکسان جواب میده، همه ی آدم ها هم که نجوا ها و ترس ها رو دارن پس جای چی این وسط خالیه؟ که افراد فقیر ندارنش و افراد ثروتمند ساختنش؟! باور های ثروتساز ، باور به فراوانی ، باور به اینکه کلی منبع و نیرو و مواد اولیه و ایده و فضا و پول و سرمایه و نیروی کار حرفه ایی و راه حل و فرصت و زمان وو….. هست برای ساختن اونچه که میخوایم . چی از این بهتر؟!
و تا میتونیم راجع به فراوانی و ثروت و موقیعت های مالی خوب و پول و … حرف بزنیم اونوقت خیلی سروکله ی ایده ها و نشانه ها پیدا میشه
وقتی که من خالقم وقتی من با فرکانسم میسازم پس چرا باید به شرایط بیرونی نگاه کنم ببینم پتانسیل فلان کار رو داریم یا نه؟ منابع کافی برای فلان پروژه رو داریم یا نه ؟!
وقتی در مدار درستی نباشی هر چیزی رو که میفهمی اشتباه برداشت میکنی مثل همون افرادی که بعد از ایمان آوردنشون کافر شدن و خداوند به قلبشون مهر شد و اینها قومی هستن که تعقل نمیکنن فکر کنیم پروفسور هم جزو همین افراد باشه!!!
“ما همه ی منابع رو توی وجودمون داریم اما همیشه دنبال یه چیزی بیرون از خودمون هستیم فکر میکنیم یه چیزی بیرون از خودمون میتونه به ما کمک کنه ” چقدر این جمله عالیه
جهان آینه ی باورهای ماست هر آنچه که در درونمون داریم توی دنیای بیرون هم همونو تجربه میکنیم
خدایا شکرت