چند روز پیش مشغول مطالعه نظریه‌های اخیر پروفسور استیون هاوکینگ بودم. وقتی آن نظریه‌ها را خواندم با تعجب گفتم، یا من در این دنیا نیستم یا آنها. زیرا هرچه به اطرافم نگاه کردم، همه‌اش فراوانی و برکت دیدم.
اما کمی بعد، به این نتیجه رسیدم که وقتی باور کمبود، حکمران ذهن بشود، حتی اگر پرفسور هاوکینگ هم باشی، خیلی سخت است که بتوانی نشانه‌ای خلاف آن باور و مبتنی بر فراوانی را بیابی.
وقتی عینک کمبود را بر چشمانت زده‌ای، جز کمبود نمی‌بینی، به همین دلیل نگران و آشفته می‌شوی:
نگران تمام شدن منابع، تمام شدن فرصت‌ها، نگران رشد جمعیت و هزاران نگرانی دیگر
باور کمبود آنچنان سلطان ذهن اکثریت جهان است که حتی افراد در لحظه‌های خوش زندگی‌شان نیز، لحظه‌ای که غرق تجربه عشق با معشوق خود هستند، نگران‌اند که مبادا این رابطه تمام شود!
وقتی موفقیت مالی‌ای کسب می‌کنند یا فروش خوبی دارند، نگران‌اند که مبادا این اتفاق همین یک بار بوده باشد!
آنوقت به جای لذت بردن از لحظه‌های خود، به داشتنِ آن خوشی، وابسته می‌شوند. خسیس، طمع کار و حسود می‌شوند چون نتوانسته‌اند این جهان ثروتمند و مبتنی بر فراوانی را باور کنند.
باور کمبود، اجازه نمی‌دهد این حقیقت را ببینی که:
ثروت، نه تنها از دل هیچ، بلکه از دل چیزهایی ایجاد می‌شود که روزگاری دلیل اصلی فقر دانسته می‌شد. همه چیزهایی که روزگاری یک مشکل، مانع و محدودیت بود، الان تبدیل به یک نعمت شده.
تا زمانی که به کمبود باور داری، نشانه‌های فراوانی در زندگی‌ات ظاهر نمی‌شوند.
همین چند سال پیش، جمعیت زیاد کشور چین را دلیل فقرش می‌دانستند، اما الان همین جمعیت، مهم‌ترین دلیل ثروت اش است.
آیا تغییری در چهره، رنگ پوست و حتی منابع مردم چین بوجود آمده، یا فقط نگاه و باور آنها تغییر کرده؟!!!
روزگاری هر فرد در چین یک مصرف کننده بود، اما الان یک مغز مبتکر، یک تولیدکننده و یک خلق کننده فرصت برای صادرات، برای ساختن و خلق ثروت و ارائه‌اش به جهان شده
روزگاری کویرهای جهان، سرزمین‌های بی منفعت و دور انداختی محسوب می‌شدند، اما الان حکم طلا دارند، زمین‌هایی که می‌توانند با زیر کشت رفتن توسط سلولهای خورشید، مهم‌ترین منبع تولید برق باشند. پس داشتن کویرِ بشتر، یعنی داشتن ثروتِ بیشتر و در اختیار داشتن بخش اعظم‌تری از نیروی خورشید!
اینها معجزه باور کردن فراوانی است! معجزه ورود به فرکانس فراوانی!
اینها وقتی دیده می‌شود، وقتی به ثمر می‌نشیند و وقتی ثروت می‌سازد، که فرکانس مردم آن منطقه تغییر کند تا آن فرصت را ببیند و از آن ثروت خلق کند.
همین کویر ایران که روزگاری یک مانع بود، الان می‌تواند با زیر کشت رفتن توسط سلولهای خورشیدی، تبدیل به یک ثروت ناتمام شود. پس چرا باید کمبود را باور کنی، وقتی باور فراوانی، دستت را درباره همه چیز باز نگه می‌دارد.
وقتی حتی خانه ات می تواند به خاطر وجود سلولهای خورشیدی، به برق شهری وابسته نباشد و در هر جایی بنا شود. این قدرت ثروت است. قدرت باور فراوانی!!
کمبود را باور نکن حتی اگر بزرگترین دانشمند جهان، با بیان نشانه‌های کمبود، آن را تصدیق کند، آن نشانه‌ها فقط بخاطر باورهای آن فرد خاص است و نه واقعیت جهان.
افرادی که از دوره روانشناسی ثروت۱ استفاده نموده‌اند، متوجه شده‌اند که بیش از ۳۵ درصد مطالب، تمرینات و آموزش‌های این دوره، مربوط به ساختن باور فراوانی است، با اینکه در این دوره بیش از ۱۳۰ باور محدود کننده را تغییر می دهد.
زیرا باور به فراوانی، مهم‌ترین باور برای رسیدن به استقلال مالی است. وقتی این باور را می‌سازی، ده‌ها باور محدود کننده‌ی دیگر خود به خود محو می‌شود.
هرچه فراوانی را بیشتر باور می‌کنی، بیشتر آن را می‌بینی و این قانون را درک می‌کنی که رشد، جزو قوانین ابدی و تغییر ناپذیر جهان است و درک می‌کنی که روی گنج نشسته‌ای. تا بشریت هست، نعمت‌ها و فرصت‌ها هم هستند.
آنوقت آرام می‌شوی و همه نگرانی‌هایت محو می‌شود و در این آرامش می‌توانی به ثروت و برکت اجازه دهی تا وارد زندگی‌ات شود. این قانون است.
در دوره روانشناسی ثروت ۱، سعی نموده ام آموزش‌های این دوره را روی این قوانین بنا کنم و اساس این قوانین را در فرد ایجاد کنم تا باورهایش را بر اساس قدرتمند کننده ترین قانون جهان، بسازد، پرورش دهد و نتایج این دوره نشان داده که در این مأموریت، کاملاً موفق شده‌ام.
سعی‌ام بر این بوده، این دوره چنان باشد که حتی اگر ۱۰۰ سال دیگر نیز فردی آن آموزش‌ها را بشنود، برایش درس‌های زیاد و نتایج زیادی داشته باشد که زندگی‌اش را متحول نماید.
تا این جمله خداوند را خوب درک کند که گفته:
اگر تمام درختان قلم و تمام آبها مرکب شوند، هرگز نخواهید توانست نعمت‌های پروردگار را بشمرید.
سید حسین عباس منش
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD889MB21 دقیقه
- فایل صوتی کمبود را باور نکن حتی اگر پرفسور هاوکینگ آن را تایید کرد!19MB21 دقیقه
به نام یگانه خالق جهان الله یکتا
سلام به همه عزیزان هم خانواده دوستانی که ندیدنشون باعث میشه بیشتر درکشون کرد چون اینجا دیدن و ارتباط داشتن مهم نیست حرف مهمه درک مهمه باور مهمه و همه اینها داری انرزی بسیار زیادی هستند و نتیجه این کار کردن گرفتن انرزی و تغییرات در زندگی هستش
واقعا که حرف های شما استاد توی هیچ دانشگاهی گفته که هیچ نمیشه بلکه اشاره نمیشه بهش واقعا نعمت زیاد هست بی نهایت نعمت هست در جهان شرطش اینه که باور کرد چیزی که امروز داشتم توی ذهنم مرور میکردم در گفت و گو های ذهنی که با خودم دارم این بود که اگه من خواسته ها کوچکتر از باورهام باشن نتایج به اون شکلی که دلم میخواد و انتظار دارم پیش نمیره.
اگه من خواسته هام بزرگ باشن اما باور هام کوچیک باز هم یا شرایط اونجور که میخوام اتفاق نمی افته یا اصلا به وجود نمیاد
اما اگه من خواسته هام بزرگ باشه باور هام هم بزرگ خواسته هام نامحدود باشه و باور هام نامحدود نتایج بزرگی برام رقم میخوره نصبت به ایمان و امیدی که دارم نصبت به این که چشمام رو روی نشونه ها باز بزارم و به حرکتم در اون راستا ادامه بدم
اگه من باور کمبود رو باور کنم دیگه توی همین شرایط باقی میمونم و حتی انرزی و امید به حرکت روبه جلو رو ندارم خوب میگم چه فایده ای داره شرایط همینه و اینجوری باید زندگی کرد اینجا جا داره ی سوال بپرسم از خودم
چرا خداوند در قران گفته ما اگه میخواستیم تمام امت ها رو یک امت واحد قرار میدادیم؟
چرا این کار رونکرده خداوند ؟
اگه همه امت ها یکی بودن میزان تفکر و انرزی تمام اون امت ب یمیزان به هم نزدیک بود میزان ایین و دین و قوانین اون ملت یکی بود شرایط اب و هوایی نیز شاید تحت تاثیر افکار نیز بود و با شرایط یکسانی روبرو بودیم
اما حالا من میتونم با توجه به قوانین هر کشور طبیعت و افکار هر کشور انتخاب کنم با توجه به میزان هر چیزی که دوست دارم هر چیزی انتخاب کنم در کدام فرهنگ زندگی کنم و کدام فرهنگ رو دوست دارم و به نظرم دلیل این چیزی نبوده جز اینکه دیگه کسی بهانه ای نیاره وقتی من میدونم جهان خداوند اینقدر گسترده است و این همه نعمت خدا در اختیارم قرار داده حق انتخاب دست خودمه در وجود خودمه همه چیز کافیه برم سمت خواسته هام و بدونم بینهایت نعمت و فرصت در جهان وجود داره