چند روز پیش مشغول مطالعه نظریه‌های اخیر پروفسور استیون هاوکینگ بودم. وقتی آن نظریه‌ها را خواندم با تعجب گفتم، یا من در این دنیا نیستم یا آنها. زیرا هرچه به اطرافم نگاه کردم، همه‌اش فراوانی و برکت دیدم.
اما کمی بعد، به این نتیجه رسیدم که وقتی باور کمبود، حکمران ذهن بشود، حتی اگر پرفسور هاوکینگ هم باشی، خیلی سخت است که بتوانی نشانه‌ای خلاف آن باور و مبتنی بر فراوانی را بیابی.
وقتی عینک کمبود را بر چشمانت زده‌ای، جز کمبود نمی‌بینی، به همین دلیل نگران و آشفته می‌شوی:
نگران تمام شدن منابع، تمام شدن فرصت‌ها، نگران رشد جمعیت و هزاران نگرانی دیگر
باور کمبود آنچنان سلطان ذهن اکثریت جهان است که حتی افراد در لحظه‌های خوش زندگی‌شان نیز، لحظه‌ای که غرق تجربه عشق با معشوق خود هستند، نگران‌اند که مبادا این رابطه تمام شود!
وقتی موفقیت مالی‌ای کسب می‌کنند یا فروش خوبی دارند، نگران‌اند که مبادا این اتفاق همین یک بار بوده باشد!
آنوقت به جای لذت بردن از لحظه‌های خود، به داشتنِ آن خوشی، وابسته می‌شوند. خسیس، طمع کار و حسود می‌شوند چون نتوانسته‌اند این جهان ثروتمند و مبتنی بر فراوانی را باور کنند.
باور کمبود، اجازه نمی‌دهد این حقیقت را ببینی که:
ثروت، نه تنها از دل هیچ، بلکه از دل چیزهایی ایجاد می‌شود که روزگاری دلیل اصلی فقر دانسته می‌شد. همه چیزهایی که روزگاری یک مشکل، مانع و محدودیت بود، الان تبدیل به یک نعمت شده.
تا زمانی که به کمبود باور داری، نشانه‌های فراوانی در زندگی‌ات ظاهر نمی‌شوند.
همین چند سال پیش، جمعیت زیاد کشور چین را دلیل فقرش می‌دانستند، اما الان همین جمعیت، مهم‌ترین دلیل ثروت اش است.
آیا تغییری در چهره، رنگ پوست و حتی منابع مردم چین بوجود آمده، یا فقط نگاه و باور آنها تغییر کرده؟!!!
روزگاری هر فرد در چین یک مصرف کننده بود، اما الان یک مغز مبتکر، یک تولیدکننده و یک خلق کننده فرصت برای صادرات، برای ساختن و خلق ثروت و ارائه‌اش به جهان شده
روزگاری کویرهای جهان، سرزمین‌های بی منفعت و دور انداختی محسوب می‌شدند، اما الان حکم طلا دارند، زمین‌هایی که می‌توانند با زیر کشت رفتن توسط سلولهای خورشید، مهم‌ترین منبع تولید برق باشند. پس داشتن کویرِ بشتر، یعنی داشتن ثروتِ بیشتر و در اختیار داشتن بخش اعظم‌تری از نیروی خورشید!
اینها معجزه باور کردن فراوانی است! معجزه ورود به فرکانس فراوانی!
اینها وقتی دیده می‌شود، وقتی به ثمر می‌نشیند و وقتی ثروت می‌سازد، که فرکانس مردم آن منطقه تغییر کند تا آن فرصت را ببیند و از آن ثروت خلق کند.
همین کویر ایران که روزگاری یک مانع بود، الان می‌تواند با زیر کشت رفتن توسط سلولهای خورشیدی، تبدیل به یک ثروت ناتمام شود. پس چرا باید کمبود را باور کنی، وقتی باور فراوانی، دستت را درباره همه چیز باز نگه می‌دارد.
وقتی حتی خانه ات می تواند به خاطر وجود سلولهای خورشیدی، به برق شهری وابسته نباشد و در هر جایی بنا شود. این قدرت ثروت است. قدرت باور فراوانی!!
کمبود را باور نکن حتی اگر بزرگترین دانشمند جهان، با بیان نشانه‌های کمبود، آن را تصدیق کند، آن نشانه‌ها فقط بخاطر باورهای آن فرد خاص است و نه واقعیت جهان.
افرادی که از دوره روانشناسی ثروت۱ استفاده نموده‌اند، متوجه شده‌اند که بیش از ۳۵ درصد مطالب، تمرینات و آموزش‌های این دوره، مربوط به ساختن باور فراوانی است، با اینکه در این دوره بیش از ۱۳۰ باور محدود کننده را تغییر می دهد.
زیرا باور به فراوانی، مهم‌ترین باور برای رسیدن به استقلال مالی است. وقتی این باور را می‌سازی، ده‌ها باور محدود کننده‌ی دیگر خود به خود محو می‌شود.
هرچه فراوانی را بیشتر باور می‌کنی، بیشتر آن را می‌بینی و این قانون را درک می‌کنی که رشد، جزو قوانین ابدی و تغییر ناپذیر جهان است و درک می‌کنی که روی گنج نشسته‌ای. تا بشریت هست، نعمت‌ها و فرصت‌ها هم هستند.
آنوقت آرام می‌شوی و همه نگرانی‌هایت محو می‌شود و در این آرامش می‌توانی به ثروت و برکت اجازه دهی تا وارد زندگی‌ات شود. این قانون است.
در دوره روانشناسی ثروت ۱، سعی نموده ام آموزش‌های این دوره را روی این قوانین بنا کنم و اساس این قوانین را در فرد ایجاد کنم تا باورهایش را بر اساس قدرتمند کننده ترین قانون جهان، بسازد، پرورش دهد و نتایج این دوره نشان داده که در این مأموریت، کاملاً موفق شده‌ام.
سعی‌ام بر این بوده، این دوره چنان باشد که حتی اگر ۱۰۰ سال دیگر نیز فردی آن آموزش‌ها را بشنود، برایش درس‌های زیاد و نتایج زیادی داشته باشد که زندگی‌اش را متحول نماید.
تا این جمله خداوند را خوب درک کند که گفته:
اگر تمام درختان قلم و تمام آبها مرکب شوند، هرگز نخواهید توانست نعمت‌های پروردگار را بشمرید.
سید حسین عباس منش
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD889MB21 دقیقه
- فایل صوتی کمبود را باور نکن حتی اگر پرفسور هاوکینگ آن را تایید کرد!19MB21 دقیقه
سلام به استاد عزیز و خانم شایسته و دوستان
کمبود رو باور نکن.
ما چند ماهه توی روستا زندگی میکنیم و هرروز تخم مرغ محلی دوست داریم بخوریم و هرروز هم داریم توی خونه.
چند روز پیش تخم مرغ هامون تموم شد، برخلاف اینکه همیشه قبل از اینکه تموم بشه می‌خریدیم این بار تموم شدند.
چند جا سر زدیم نداشتند و یه جا چند تا خریدیم.
همیشه ۲۰، ۳۰ تا می‌خریدیم ولی هرجا سر میزدیم یا نداشت یا چندتا دونه.
محلی ها می‌گفتند تخم مرغ کم شده!
ولی ما باور تصمیم گرفتیم باور نکنیم.
یاد اون زمان افتادیم که تهران بودیم همیشه این حرف بود که فلان چیز کم شده و بدو اید بخرید و داره تموم میشه، حالا روغن، رب، لوازم بهداشتی یا هرچی.
همه می‌دوییدند می‌خریدند و دعوا می‌کردند و غر می‌زدند و…
خداروشکر الان دیگه توی اون شلوغی تهران هم نیستیم که حس مون خراب شه و اینجا فراوانی بیشتری رو می‌بینیم و حس میکنیم.
همون موقع اش هم هیچ کمبودی توی خونه ی ما نبود و هیچوقت لنگ نمی‌موندیم و مشکلی نداشتیم و کمبود رو باور نمیکردیم.
هرچقدر هم که همه می‌گفتند نیست می‌گفتیم لابد برای اون ها نیست. برای ما هست.
این بار هم همینکار رو کردیم گفتیم اصلا یه همچین چیزی نیست.
پدرم میگه:
صبح زود رفتم محل، هدایت شدم که برم توی یه مغازه ای بپرسم، نجوا اومد که نرو، تو خیلی وقته ازش خرید نکردی اگرم داشته باشه بهت نمیده به مشتری های ثابت اش میده.
مقاومت کردم، و رفتم تو با صدای بلند و محکم سلام کردم و حال احوال کردم با روی خوش و لبخند. گفتم تخم مرغ دارید؟ گفت اگر بگم نه دروغ گفتم!
میخواست از پشت دخل اش دربیاره تخم مرغ ها رو که بهم بده، یهو یه خانم محلی اومد داخل مغازه که بفروشه تخم مرغ هاش رو، همون ها رو گرفتم تازه تازه و حساب کردم اومدم بیرون و خداروشکر کردم.
مادرم هم رفته بود پیاده روی و سر راهش رفت مغازه ای که صبح پدرم رفت گفت ندارم ۱۵ تا دیگه تخم مرغ خرید!
بعد دوباره یکی از مغازه داروهای محل که ازش خرید میکنیم زنگ زد و گفت ۱۵ تا تخم مرغ برات کنار گذاشتم بیا ببر!!
این بین ۴ تا از تخم مرغ ها تخم اردک بود که با قیمت تخم مرغ بهمون دادند!
خیلی جالب بود که عدد تخم مرغ ها دقیقا ۱۵ تا بود.
۳ تا ۱۵ تا!
خدا رو شکر.
سپاسگزاری بابت ۱۵ تا تخم مرغ اول باعث شد ۲ تا ۱۵ تای دیگه راحت پیدا شن.
درخواست کردن و جلو رفتن با وجود نجواها جواب میده.
و البته کمبود رو باور نکردن.
و بهونه هایی مثل الان زمستونه و مرغ ها تخم نمی‌کنند و … رو هم باور نکنم.
چون اگر کمبود رو باور کنم برای من کم میشه و من میرم میگردم ولی پیدا نمیکنم.
پس میگم اگر قرار باشه کل مرغ های روستا روی هم ۵۰ تا تخم بذارن ۳۰ تاش مال ماست!!