چند روز پیش مشغول مطالعه نظریه‌های اخیر پروفسور استیون هاوکینگ بودم. وقتی آن نظریه‌ها را خواندم با تعجب گفتم، یا من در این دنیا نیستم یا آنها. زیرا هرچه به اطرافم نگاه کردم، همه‌اش فراوانی و برکت دیدم.
اما کمی بعد، به این نتیجه رسیدم که وقتی باور کمبود، حکمران ذهن بشود، حتی اگر پرفسور هاوکینگ هم باشی، خیلی سخت است که بتوانی نشانه‌ای خلاف آن باور و مبتنی بر فراوانی را بیابی.
وقتی عینک کمبود را بر چشمانت زده‌ای، جز کمبود نمی‌بینی، به همین دلیل نگران و آشفته می‌شوی:
نگران تمام شدن منابع، تمام شدن فرصت‌ها، نگران رشد جمعیت و هزاران نگرانی دیگر
باور کمبود آنچنان سلطان ذهن اکثریت جهان است که حتی افراد در لحظه‌های خوش زندگی‌شان نیز، لحظه‌ای که غرق تجربه عشق با معشوق خود هستند، نگران‌اند که مبادا این رابطه تمام شود!
وقتی موفقیت مالی‌ای کسب می‌کنند یا فروش خوبی دارند، نگران‌اند که مبادا این اتفاق همین یک بار بوده باشد!
آنوقت به جای لذت بردن از لحظه‌های خود، به داشتنِ آن خوشی، وابسته می‌شوند. خسیس، طمع کار و حسود می‌شوند چون نتوانسته‌اند این جهان ثروتمند و مبتنی بر فراوانی را باور کنند.
باور کمبود، اجازه نمی‌دهد این حقیقت را ببینی که:
ثروت، نه تنها از دل هیچ، بلکه از دل چیزهایی ایجاد میشود که روزگاری دلیل اصلی فقر دانسته می‌شد. همه چیزهایی که روزگاری یک مشکل، مانع و محدودیت بود، الان تبدیل به یک نعمت شده.
تا زمانی که به کمبود باور داری، نشانه‌های فراوانی در زندگی‌ات ظاهر نمی‌شوند.
همین چند سال پیش، جمعیت زیاد کشور چین را دلیل فقرش می‌دانستند، اما الان همین جمعیت، مهم‌ترین دلیل ثروت اش است.
آیا تغییری در چهره، رنگ پوست و حتی منابع مردم چین بوجود آمده، یا فقط نگاه و باور آنها تغییر کرده؟!!!
روزگاری هر فرد در چین یک مصرف کننده بود، اما الان یک مغز مبتکر، یک تولیدکننده و یک خلق کننده فرصت برای صادرات، برای ساختن و خلق ثروت و ارائه‌اش به جهان شده
روزگاری کویرهای جهان، سرزمین‌های بی منفعت و دور انداختی محسوب می‌شدند، اما الان حکم طلا دارند، زمین‌هایی که می‌توانند با زیر کشت رفتن توسط سلولهای خورشید، مهم‌ترین منبع تولید برق باشند. پس داشتن کویرِ بشتر، یعنی داشتن ثروتِ بیشتر و در اختیار داشتن بخش اعظم‌تری از نیروی خورشید!
اینها معجزه باور کردن فراوانی است! معجزه ورود به فرکانس فراوانی!
اینها وقتی دیده میشود، وقتی به ثمر می‌نشیند و وقتی ثروت می‌سازد، که فرکانس مردم آن منطقه تغییر کند تا آن فرصت را ببیند و از آن ثروت خلق کند.
همین کویر ایران که روزگاری یک مانع بود، الان می‌تواند با زیر کشت رفتن توسط سلولهای خورشیدی، تبدیل به یک ثروت ناتمام شود. پس چرا باید کمبود را باور کنی، وقتی باور فراوانی، دستت را درباره همه چیز باز نگه می‌دارد.
وقتی حتی خانه ات می تواند به خاطر وجود سلولهای خورشیدی، به برق شهری وابسته نباشد و در هر جایی بنا شود. این قدرت ثروت است. قدرت باور فراوانی!!
کمبود را باور نکن حتی اگر بزرگترین دانشمند جهان، با بیان نشانه‌های کمبود، آن را تصدیق کند، آن نشانه‌ها فقط بخاطر باورهای آن فرد خاص است و نه واقعیت جهان.
افرادی که از دوره روانشناسی ثروت۱ استفاده نموده‌اند، متوجه شده‌اند که بیش از ۳۵ درصد مطالب، تمرینات و آموزش‌های این دوره، مربوط به ساختن باور فراوانی است، با اینکه در این دوره بیش از ۱۳۰ باور محدود کننده را تغییر می دهد.
زیرا باور به فراوانی، مهم‌ترین باور برای رسیدن به استقلال مالی است. وقتی این باور را می‌سازی، ده‌ها باور محدود کننده‌ی دیگر خود به خود محو میشود.
هرچه فراوانی را بیشتر باور می‌کنی، بیشتر آن را می‌بینی و این قانون را درک می‌کنی که رشد، جزو قوانین ابدی و تغییر ناپذیر جهان است و درک می‌کنی که روی گنج نشسته‌ای. تا بشریت هست، نعمت‌ها و فرصت‌ها هم هستند.
آنوقت آرام می‌شوی و همه نگرانی‌هایت محو میشود و در این آرامش می‌توانی به ثروت و برکت اجازه دهی تا وارد زندگی‌ات شود. این قانون است.
در دوره روانشناسی ثروت ۱، سعی نموده ام آموزش‌های این دوره را روی این قوانین بنا کنم و اساس این قوانین را در فرد ایجاد کنم تا باورهایش را بر اساس قدرتمند کننده ترین قانون جهان، بسازد، پرورش دهد و نتایج این دوره نشان داده که در این مأموریت، کاملاً موفق شده‌ام.
سعی‌ام بر این بوده، این دوره چنان باشد که حتی اگر ۱۰۰ سال دیگر نیز فردی آن آموزش‌ها را بشنود، برایش درسهای زیاد و نتایج زیادی داشته باشد که زندگی‌اش را متحول نماید.
تا این جمله خداوند را خوب درک کند که گفته:
اگر تمام درختان قلم و تمام آبها مرکب شوند، هرگز نخواهید توانست نعمت‌های پروردگار را بشمرید.
سید حسین عباس منش
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD889MB21 دقیقه
- فایل صوتی کمبود را باور نکن حتی اگر پرفسور هاوکینگ آن را تایید کرد!19MB21 دقیقه
بنام خداوندرزاق و توانا
بنام خدای که همواره وعده فراوانی می‌دهد.
بنام خدای صاحب ثروت‌های جهان است.
بنام خدای که فرمانروای ثروت‌های زمین و آسمان است.
بنام خدای که در بخشندگی معروف است.
بنام خدای وعده های راست و درست.
بنام خدای هدایت کننده و پرورش دهنده.
بنام خدای که حتی شیطان به بخشش و عطایش امیدوار است.
بنام خدای که نگرانی و غم را از ما می‌گیرد.
سلام استاد!
سلام دوستان عزیز و امید وار من.
چگونه میشود گسترش جهان را دید و باور فراوانی را ندید.
چگونه میشود کرم را در زیر خاک دید و فراوانی رزق و نعمت را ندید.
چگونه میشود هوای پیرامون خود را ببینم و جریان آنرا تا اعماق وجودم ببینم و فراوانی خداوند را نبینم.
چه کسی از عمق دریا ونعمت های موجود خبر آورده؟
چه کسی سخنانش استوار تر و محکمتر از خداوند است؟
چی کسی به وعده هایش صادقتر از خداوند است؟
چی کسی تکیه گاهی بهتر از خداوند است؟
خلاصه،
خودش گفته:
اگر تمام دریاها مرکب شوند و تمام درختان قلم از عهده شمارش نعمت‌های خداوند برنمی‌آیند.
س-چه کسی می‌تواند بر توانای خود غیر ازخودش آگاه باشد؟
تنها خداوند است که وعده فزونی و بخشش می‌دهد و شیطان وعده فقر و کمبود می‌دهد.
این وعده خداوند درقرآن است و آنرا درجاهای مختلف تکرار کرده است.
خداوند جهان را مسخر خود گفته است و خودش را غفور و رحیم که هموار نزدیک است معرفی کرده‌است.
حتی شیطان در اعماق وجودش به خداوند امیدوار است.
استاد!
دور از انصاف است، از خداوند که مثل خورشید نعمت‌هایش واضح و درخشان و فراوان است، چشم پوشی کنم و ناامید باشم.
اصلاً، اگر از فراوانی خداوند چشم پوشی کنم به چه چیزی می‌توانم دل خوش کنم.
ولی،
خدایا!
من در لحظه های سخت از نجواهای شیطانی به تو پنا می‌برم.
خدایا!
من می‌دانم که ایمان و نگرانی ،فقر و فراوانی یک جا جمع نمی‌شود.
من به بخشش و لطف تو ایمان دارم و تلاش می‌کنم که در این راه محمتر باشم.
من می‌دانم،
آنچه دریافت می‌کنم ، نتیجه اعتماد من خداوند است. میزان گرایش توحیدی و میزان شرک در باورهای من است. میزان احساس شادی و امیدواری و یا ترس واضطراب من است.
در نتیجه سهم ما از فراوانی جهان به اندازه ذهنمان از فراوانی درجهانی است که خداوند فرمانروای آن است.
استاد!
خوب فهمیدنم، اگر فقط باور فراوانی را تایید کنم و ایمان بیاورم، توحیدی ترین باور را برای خودم تشکیل داده‌ام.
من هرلحظه تلاش می‌کنم از هدایت خداوند استفاده کنم و بهره بیشتری از باور فراوانی ببرم.
فراوانی اساس استقلال مالی است.
فراوانی یعنی بی‌نیازی به غیر از خداوند.
فراوانی یعنی امیدواری ونشاط.
فراوانی یعنی آرامش خیال.
فراوانی یعنی فرصت‌های بیشتر برای هر روز.
فراوانی باعث شجاعت بیشتر و توانای بیشتر.
فراوانی یعنی شانس های پی در پی.
فروانی یعنی بخشندگی خداوند.
فراوانی یعنی دنیا بدون ریسک و ترس.
فراوانی یعنی ایمان به خداوند.
فراوانی یعنی میزان دوری از شرک.
فروانی یعنی هموار در مسیر پیشرفت.
فراوانی یعنی دنیا بدون شکست.
خلاصه،
فراوانی ،توجه کردن به نتیجه ایمان و اعتماد به خداوند است.
خدایا!
خوشحالم که استادم از دل درسهای علم و ثروت به من ،خدا شناسی و ایمان می‌آموزد. به من دوری از شرک می‌آموزد. به من نعمت‌های خداوند نشان می‌دهد. برای من قرآن می‌خواند.
خداراشکر.
خداراشکر، که مرا به سوی خودت به راحتی هدایت می‌کنی.
خداراشکر، که چنین استادی و چنین دوستانی را با من آشنا کردی.
این رد پای 28مین روز از سفرنامه من ،در تحول زندگی‌ام است.
درپناه خداوند ثروتمند و بخشنده باشید.